*

*

Basından Alıntıdır

Yapılan araştırmada 2002 Aralık rakamları ile 2017 Aralık rakamları karşılaştırıldı.

Raporda şunlar dikkat çekti:

Aralık 2002de devletin borcu 242.7 milyar TL iken, Aralık 2017de 3 kattan fazla büyüyerek 876.5 milyar TL oldu. 

Özel sektörün dış borcu 43 Milyar dolardan 307.8 milyar dolara çıktı. 

Türkiyede 52 yılda verilen cari açık toplamda 43.7 milyar dolar iken, ülkenin 16 yılda verdiği cari açık 52 yılın toplam açığını 13e katladı ve 561.6 Milyar dolar oldu.

Türkiyenin 80 yıllık dış ticaret açığı 247 milyar dolardan şu dönemde 960.6 milyar dolara fırladı. Karşılıksız çek tutarı 2002de 2.2 milyar TL iken 2017de 17.1 milyar TLye çıktı. 

16 yılda tüketicinin banka borcu 6.6 milyar TLden 499.5 milyar TLye, çiftçilerin banka borcu ise 5.1 milyar TLden, 17 kattan fazla artarak 85.5 milyar TLye çıktı. 2002de 1 kilogram ekmeğin fiyatı 1.03 TL idi, ancak 2017de aynı ekmek 4.19 TL oldu.

Benzin 1.66 TLden 5.62 TLye, motorin 1.30 TLden, 5.17 TLye çıktı. Yoksulluk sınırı 1155 TL iken, 5 bin 238 TL, açlık sınırı 380 TL iken 1608 TL oldu. Su, elektrik ve doğalgaz yaklaşık 3, 12 kilogramlık tüp ise 4 kat arttı.

İşsizlik ve yoksulluk rekor kırdı. Ancak halk yoksullaşırken milyonerlerin sayısı arttı. Son 6 yılda milyonerlerin sayısı 32 binden 127 bine çıktı. 5 gençten birinin işsiz olduğu Türkiyede 5 milyon genç ne eğitim görüyor ne de çalışıyor.

Hukukun üstünlüğü endeksinde Türkiye 113 ülke arasında 99. sıraya geriledi. Türkiye basın özgürlüğü listesinde “özgür olmayan ülkeler” kategorisine düştü.

Sosyal konuların da masaya yatırıldığı raporda boşanmalar yüzde 38, fuhuş yüzde 790, çocukların cinsel istismarı yüzde 434, kadına yönelik şiddet yüzde 1400, adam öldürme yüzde 261, cinsel taciz yüzde 449, tutuklu ve hükümlü sayısı yüzde 285, uyuşturucu bağımlılığı yüzde 678 arttı.

 __________________________________________

Bolu maçlar bizim için eziyet olmuştu.

Yirmi yıldan fazla bir süre deplasmanda yenememiştik onları.

Ama şampiyon olduğumuz sezon vasat fakat kontrollü bir oyunla, Ndukanın sağdan getirip Ucheye kestiği topla 2-1 ile üç puanı almış, şampiyonluk kilidini büyük oranda açmıştık.

Peki şimdi ne olacak?

Bizim için şu Bolu deplasmanı zaten zor.

Ama bu sezon her deplasman zor.

Sadece 2 puan çıkarabilmişiz.

Evde son yılların en üst puan performansı yaşanırken deplasmanda durum tam tersi.

Bu sefer 3 puan olur mu?

Olmasına olur da acaba sahaya nasıl bir kadro çıkacak, bu bizim için bir soru işareti.

Yatay mı oynayacağız, dikey mi?

Aklımıza hep Rize maçı geliyor. Forvet hattı özellikle Magaye günüde olsaydı gol yağmuru da olabilirdi o maçta.

Maç kazanmamız için, taç çizgilerine doğru değil de rakip kaleye doğru gitmemize ve galiba forvetin, evet Magayenin gününde olmasına çok ihtiyacımız var.

Bu futbolcu yine hemen hemen her pozisyonu hoyratça harcarsa işimiz zorlaşır ve Bolu eninde sonunda bir gol atar ve direncimizi yok eder. Çünkü her rakip Gaziantep gibi acemice davranmayacaktır.

Sahada ihtiyacımız olan şey, sabırlı ve tutumlu bir futboldur.

Ve ileriye doğru oynamaktan korkmamak.

Sabırlı olmalıyız. Çünkü golü bu maçta hemen bulmak zorunda değiliz.

Tutumlu olmalıyız. Çünkü çok fazla gol fırsatı bulamayabiliriz, bulduğumuz fırsatları da harcamamalıyız.

İleri doğru oynamalıyız. Çünkü yatay futbolla sahada varlığımız gösteremeyiz.

Böyleyken böyle.

Vira, Hepimizin Sevgilisi Adanaspor!

Hem süper ligde hem de TFF 1. Ligde en çok tartışılan konuların başında antrenörlerin yeterlilikleri.

Ellerindeki kadroların karşılığında sahaya yansıtmış oldukları oyun ve tanık olunamayan seyir keyfi ile ilgili olarak taraftarlar çok kaygılı.

Antrenör ve teknik ekip sadece hafta sonu maçın sonucuna göre değerlendirmek kısa zamanda pek adil olmayabilir.

Ama uzun soluklu bir yarışın içinde haftalık performans yerine belki aylık hatta sezonluk değerlendirmemiz daha doğru.

Bunu yaparken takımın içinde bulunduğu durum ve hedefi göz önünde bulundurmak tabi ki önemli.

Ama başka önemli olan konu da futbolcuların oyun gelişimi ya da mevcut oyunlarının geriye doğru gitmesi.

Durumda tam böyle iken Adanasporda futbolcunun sezon başından beri daha iyiye gidişi ya da daha kötüye gidişi konusunda yine mevcut teknik ekip sorumludur diye düşünüyorum.

Geçen yıl düşen takımdan kalan futbolculardan; Didi, Diago, Diniz, Renan, Tevfik, Bekir, Koman, Guaye ne yazık ki her hangi biri; bırakın gelişim göstermeyi geçmiş sezona, sezonlara göre form olarak bir gerileme içindeler.

Ve yine bu yıl takıma katılmış birçoğunu takip ettiğimiz bildiğimiz futbolculardan; Gökhan Süzen, Abdulaziz, Oğuz Han, Yener, Sercan, Bahattin bırakıp geçen sezonları hemen hemen hepsi bu sezon başındaki performanslarını da arar durumdalar.

Yine kötü plan ve hatta plansızlıktan dolayı sezon başında iyi bir kamp dönemi geçiremedik.

3 kez Milli Takım arasın olmasına rağmen takımda oyuncu performanslarında bir ilerleme yok ve tam tersine, olumsuza gidiş gözlenmektedir.

Uzun lafa gerek yok!

Sorumlu Kemal Kılıç ve ekibidir.

Ahmet Gültekin

Demokrasiyle, adaletle, özgürlük idealiyle

ve daha birçok yöntemle ülke yönetilebilir

Tehditle, rüşvetle, talanla, yalan ve dolanla da

ülkelerin yönetilmişliği vardır.

Tarih boyunca ülkesini zulümle yöneten yöneticilere tanık olunmuştur.

Korkuyu savmak için korku salarak yönetmek

en yaygın yönetme biçimlerinden biri olarak

kayıtlarda duruyordur.

Az da olsa ülkesini sevgiyle yönetenler vardır.

Ama galiba bu sevgi tarif edilmiş ve sınırlandırılmış bir şekildedir.

Sonsuz filan değildir.

Ama hiçbir ülke, krallık, kabile, köy veya mahalle

hatta bir dernek kulüp bilmem ne

bir cehaletle yönetilemez.

Koca bir cahillikle

şu yeryüzünden hiçbir şey yönetilemez.

Böyle bir yönetmenin örneği yoktur.

İktidarda olmanın

yönetmek anlamına geldiği düşünülmesin.

15 gün veya 15 sene,

bu ancak yönetememenin muktedirliğinin süresidir.

Yönetmenin değil.

Zira yönetmenin,

kendi yönetim zihniyeti içinde,

belli standartları olurdu.

Halkın lehine olmasa da..

.

. 

Güzel bir arkadaşımızı daha kaybettik.

Adanaspor tribünlerinden

Mehmet Fahri Küçüksubaşı elim bir kaza sonucu

Hayata veda etmiştir.

Ailesine ve sevenlerine

Sabır ve baş sağlığı diliyoruz.

Allah rahmet eylesin.

Adanaspor altyapısında forma giyen

17 yaşındaki Furkan Uruç

sulama kanalında boğularak

hayatını kaybetti.

Furkana rahmet,

ailesine ve sevenlerine başsağlığı diliyoruz…

Daha önce gitmeliydin...

Şimdi arkandan hızla gelirler belki

yancısı yandaşı yönetemeyen yöneticisi .

Ne lanet bir şey.

Acaba şu emre uğur denen futbolcu şeysine de nasıl tahammül ettin bu kadar?

O penaltı istemeden yapılmadı değil, o penaltıyı yapmak futbolcu olmamakla ilgili bir şey.

Ve bu şey Adanaspor futbolcusu.

Bir adam ayağına gelen her topu yanlış mı kullanır?

Bekirin suçu neydi acaba?

Hepinizden kurtulduğumuz gün Bayram olacak bize…

__________________

Az önce LŞ itifa ettti.

Yetmez, alt yapıdan üst yapıya art arda istifalar bekliyoruz...

Taraftar Yazdı

*

Hayır:

Nöbetçi Hoca İstemiyoruz.

Hakiki bir Hoca bekliyoruz.

İki çaresizlik.

Biz,

Biraz çaresizce

Bu yönetimin gitmesini bekliyoruz

Yani çekip gitmesini…

Bu yönetim de

Bu sezon

Küme düşmenin olmamasını

Süper Ligin yeni sezonda

21 takıma çıkmasını

Bekliyor

Çaresizce.

Ne hazin.

Bilemedik hangimiz daha çaresiz?

Cem Kaplanoğlu

Bu sezon

bu zavallı takımı ifade edecek

bir tek kelime var:

K A L İ T E S İ Z L İ K.

Kalitesiz bir kadro.

Kalitesiz bir teknik yönetim.

Kalitesiz bir kulüp yönetimi...

Kalitesiz figüranlar…

Cemili cümlenize

yazıklar

olsun.

Cem Kaplanoğlu

Başarmak için;

doğru kadro,

l i y a k a t,

disiplin,

ve

ç o k   ç a l ı ş m a y ı  bırakıp

işi

ş a n s a  ve  inanca

b  ı  r  a  k  t  ı  k.

Mahir Alev

(Basından) 

Araç, ev ve işyeri kundaklama hakkında

Türk Ceza Kanunu ve Terörle Mücadele Yasasında

çok ciddi yaptırımlar olduğunu belirten hukukçular,

basit bir eylem niteliğindeki kundaklamanın bile 8 aydan 6 yıla kadar cezası bulunduğunu belirtti.

Eylemin bir terör örgütü adına gerçekleşmesi halinde

cezanın 9 yıla çıktığını belirten uzmanlar,

kundaklamayı yapan kişinin terör örgütü üyesi olduğunun kanıtlanması halinde

ömrünün tamamını hapiste geçirebileceğini söyledi. 

Bu tür suçlarda cezanın kesinlikle ertelenmediğini ve paraya çevrilmediğini belirten hukukçular,

"Normal bir suçta mahkûm cezanın 3te 2sini yatması gerekirken,

bu tür suçlarda cezanın 4te 3ünün içeride geçirilmesi gerekiyor.

Bu tür suçu işleyen bir kişi bütün hayatını cezaevinde geçirebilir."

ifadesini kullandı.

Not:

Müjdat Gezenin tiyatro okulunu kundaklayan şahıs, yakalandığının ertesi günü serbest bırakıldı.

Bavul diye bir dergi,

anlaşılan o ki bir edebiyat dergisi,

kapağa taşıdığı şairin (Turgut Uyar), şiiri diye

resim altına,

muhtemel ki internetten,

bir şeyler de eklemiş, yoksa böyle bir hatayı para versen yaptıramazsın.

Onur Caymazın uyarısıyla

Turgut Uyarın öyle bir şiiri olmadığı anlaşılmış

ve dergi 35 bin nüshayı, özür dileyerek, geri çekme kararı almış. 

Nedir?

Bu, hafife alınacak bir hata değil,

bir dergi adına skandaldır.

Sırtını kitaplara değil de

internetteki yalan yanlış bilgilere göre bir iş yapmak,

referans aramak,

dergi çıkarmak…

Ne yazık ki bu her haliyle bir Türkiye fotoğrafıdır.

Kitaba gerek yok,

bize birkaç fiyakalı cümle,

üç beş aforizma,

kahveli kitap fotoğrafı yeter.

Hayır!

İnisiyatifin

Moral üstünlüğün

terörde,

teröristlerde oldu bir ülkeye dönüşmemeliyiz!

Türkiye, terörün eline düşmemeli.

Hayır!

. 

 .

Yine

alçak bir saldırı…

Yine

hayatını kaybeden insanlar…

Lanet olsun.

Ateş düştüğü yeri yakar.

Ölenlere rahmet;

ailelerine,

yakınlarına,  

sevenlerine başsağlığı diliyoruz.

. 

.

.

.

.

.

..

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Yaşayan en büyük yoldaş öldü.

Dünyada milyonlarca insanın umudu, hayali, dayanak noktası sevdası… öldü.

Öldü mü sahiden?

Evet, Fidel öldü gitti.

Bir Amerikan küstahlığı için öldü. Mutluluklarını hiç gizlemediler hatta.

Bir karşıdevrim alçaklığı için öldü. Şenlikle karşıladılar hatta.

O Amerikan zorbalığı onun için diktatör, dedi.

Ülkesini, işbirlikçi dejenere yönetimden kurtarıp halkına özgür irade şansını veren bir insanın diktatör olarak tarif edilmesi ancak katil, işgalci, sömürgeci bir lügatte yer bulurdu, öyle de oldu.

Vietnamdan Iraka, Suriyeye kadar, herhangi bir Amerikan başkanının sebep olduğu ölümlerin, cinayetlerin, katliamların hesabını tutmaya defterler yetmez. Milyonlarca ölü insandan söz ediyoruz.

Bunun karşısında, sadece ülkesinin özgür bağımsızlığı için savaşan bir Fidel diktatör oluyor demek.

Varsın zalimin sözlüğü böyle tanımlasın. Muhatabını sadece aynı canilikte bulur ancak.

Fidel öldü.

Ondan sonra son kalelerden biri olan Küba nasıl olur bilemeyiz tabi. Temennimiz Kübanın sosyalist unsurlarını sadece kendileri için değil, dünya için de hala bir umut olarak korumasıdır.

Dilerim karşıdevrimci unsurlar orada palazlanamaz, dilerim kapitalist zulüm orada mendebur ağlarını öremez.

Fidel de fanidir, ölebilir, ama fikirler ölmez.

Kimse düğün alayı kurmasın.

Lenin’den Mustafa Kemal Atatürk İçin:

“Türkler, millî kurtuluşları için savaşıyorlar.

Emperyalistler

Türkiyeyi soyup soğana çevirdiler,

hâlâ da soyuyorlar.

Köylüler ve işçiler buna katlanamadılar

ve başkaldırdılar.

Sabır bardağı taştı,

gerek Doğu halkları gerek biz,

emperyalist kuvvetlere karşı savaşıyoruz.

Mustafa Kemal Paşa sosyalist değildir

ama görülüyor ki, iyi bir teşkilatçı...

Kabiliyetli bir liderdir ve milli burjuva ihtilalini idare ediyor.

İlerici, akıllı bir devlet adamıdır.”

**

Uzun söze gerek yok; yakın veya uzak tarihte,

koşullar itibariyle veya genel olarak

buralarda onunla karşılaştırılabilecek

herhangi bir lider de yok.

Bu gün 12 Eylül

Bu memleket çok berbat bir 12 Eylül gördü.

-2010da, Referandumda ördüğümüz 12 Eylül onun minik bir artçısıydı. 

Birincisi her şeyin üzerinden silindir gibi geçti,

insaniyete dair ne varsa ezdi gitti.

Geriye bir toplum posası bıraktı.

1980 idi…

İşte o 12 Eylül

36 sene sonra da her şeyiyle

devam ediyor.

Kendi namına sağladığı bir başarının iktidarını

hala ve hala sürüyor.

Bizi 36 senedir yöneten bir darbe hukuku var.

Tepemizde öylece duruyor.

Zamlar ve İzler

Akaryakıt dağıtım şirketleri, bu gece yarısından itibaren geçerli olmak üzere benzinin litre fiyatına ortalama 9 kuruş zam yaptı.

Yapılan zam sonrasında benzinin litre fiyatı; İstanbul’da ortalama 4,39 liradan 4,48 liraya, Ankara’da ortalama 4,43 liradan 4,52 liraya, İzmir’de ise ortalama 4,41’den 4,50 liraya yükseldi.
Dağıtım firmalarının belirlediği fiyatlar, rekabet ve serbesti nedeniyle şirketler ve kentlere göre küçük çaplı değişiklikler gösteriyor.

Yukarıdaki haberin açılımı nedir?

Darbe mağduru hükümet, vatandaşın cebine darbe üstüne darbe vuruyor. Fırsatı ganimet bilip bir avda, üstelik CB saptamasıyla, at izini it izine de karıştırarak muhaliflere vurdukları darbelerin haricinde bir darbe bu.

Bir gelir dağılımı hesabında, muhtemelen dünyanın en pahalı benzinini kullanan halkımız bunun daha da pahalısını kullanmaya devam edecek.

Yakışan da budur.

Hay bin efkâr!

Hiçbir şey üretmeyen bir iktidar, ancak bu tür katmerli vergilerle ayakta durur.

Daha çoğunu almaya devam edecekler, çünkü maddi varlıklarının en ciddi dayanağı bu vergiler artık.

Bir İnsan Daha...

Artık,

sebep olanlara lanetler yağdırmaktan usandık.

Artık,

bu ülkedeki insanların pamuk ipliğine bağlı yaşamasını istemiyoruz.

Artık

Vatan Sağ olsun ve Şehitler Ölmez Vatan Bölünmez sloganlarının tarihe karışmasını diliyoruz.

Çatışmalardan, 

terörden uzak ve her şeyden önemlisi insanların vaktinden erken ölmediği bir ülke istiyoruz.

Tribünden,

tıpkı bizim gibi maçlara giden, takımını destekleyen, bizden biri olan Emreyi, bir terör saldırısında ne yazık ki kaybettik. 

Keşke

haftaya o da aramızda 5 Ocakta olabilseydi... 

Keşke,

keşke demekten başka elimizden bir şey gelse...

Emre Dilci

başta olmak üzere terör eylemleri ile hayallerini, geleceğini ve hayatını kaybedenleri saygıyla anıyoruz.

Halit Gürer

Rektörün teki, yani bir akademisyen, filanca üniversitede bir prof. muhtemelen bir bilim adamı; 

• Ben daha çok 
• cahil ve okumamış 
• tahsilsiz kesimin 
• ferasetine güveniyorum 
• bu ülkede. 
• Yani ülkeyi ayakta tutacak olanlar, 
• okumamış, 
• hatta ilkokul bile okumamış, 
• üniversite okumamış 
• cahil halktır.
• Bizde de şimdi 
• okuma oranı arttıkça 
• beni afakanlar basıyor.

Kim yaparsa yapsın,

Neden yaparsa yapsın,

Ankara’daki bombalı terör saldırısını lanetliyoruz.

Ülkeyi kana bulayanlara,

Sebep olanlara,

Lanet olsun.

İnsan hayatının kutsallığını yok sayanlara lanet olsun.

Alper Taş'ın dediği gibi,

Bu terörist saldırıyı üstlenen, bir alçaklığı da üstlenmiş olacaktır.

Karamba-

*

CB'nin “Anayasa Mahkemesi’nin kararını tanımıyorum, saygı da duymuyorum” açıklaması bir komedi değilse memleket adına tam bir trajedidir. 

Bahsedilen, Anayasa Mahkemesi, muhtarlık müessesesi değil! Ki muhtarlık da tanınmayacak gibi değil, her ne kadar saray koridorlarında bitap düşseler de.

• Bitmiyor ki vahim açıklamalar. 
• Sonra bir saray danışmanı yani 
• Başdanışmanı,
• “Cumhurbaşkanımızın, 
• AYM kararını eleştirmesi, 
• ‘kişisel konumlanma’ değil; 
• ‘devletin ve hükümetin başı’ 
• sıfatıyla bir açıklamadır.” 
• diyor! 

Yahu bunu bir danışman diyor ve bunu Anayasa Mahkemesine karşı diyor, bunu sadece bir danışmansıfatıyla söyleme cesaretini de göstererek diyor. Altı üstü danışman bre. İşe bakın...

• Bunları, 
• danışan ve danışılan 
• peş peşe ve hakikatte 
• birer anayasa suçu işleyerek diyor. 
• Bu sonuncusunu da 
• işin uzmanları diyor.

*

Çiko da yeni uyandı, gözleri mahmur:

“Hay bin kunduz yahu, hatta karamba karambita…” diyor.

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

*

Biz demiyoruz, kendisi söylüyor. Şu itirafname sadece bir takım için, evveliyatını –Kasımpaşaspor’dan Rizespor’a uzanan bir evveliyat- bizim âlem zaten biliyor.

Yahu bunu 10 senedir anlatıyoruz bre, bu adaletsizliği, tatsızlığı, paçozluğu, vs…

Muhteremin dilinden dinleyiniz şimdi.

____________________

“64. Türkiye Hükümeti’nde AK Parti’nin Şanlıurfa Milletvekili olarak yer alan Çelik, ‘Şanlıurfaspor için son 20 gündür yoğun çaba içersindeyim ama işin teknik ve yönetim boyutunda yokum. Ben maddi-manevi Şanlıurfaspor’un yanındayım. Veren el durumundayım. Yeni transferlerde büyük çabam oldu.’ dedi.

Süper Lig takımlarıyla transfer görüşmelerini bizzat kendisi yaptığını belirten Çelik, ‘Gençlerbirliği, Osmanlıspor, Antalyaspor’dan transferler yapılmak istendi. Ben bu kulüplerle temasa geçtim.’ ifadelerini kullandı.

Kötü sonuçlardan kendilerinin sorumlu tutulamayacağını belirten Çelik, ‘Lokman Gür ve Ahmet Aras’ın hiçbir bedel ödenmeden Şanlıurfaspor’a transferlerinin yapılmasını sağladım. Yönetim bana futbolcu adı veriyor biz de alınmasını gerçekleştiriyoruz. Kötü sonuç alınınca hedef edilmemiz olmaz.’ şeklinde konuştu.

_______________________

Şeklinde konuşmuş, iyi mi? 

Bu maçta sahaya dair tüm eleştirilerimiz Engin Hoca’ya yönelik olacaktır.

Lafı uzatmayacağız.

Sayın hocam, böyle bir rakibe bu kadar zayıf bir kadro çıkarmak Adanaspor adına sürülmüş bir lekedir. Laubaliliktir, sorumsuzluktur. Ve daha olumsuz birçok niteliği barındıran zayıflıklardır.

Sizin için kendi kariyeriniz önemli olabilir bizim içinse Adanaspor adı, tarihi, istatistiği önemlidir. Bu maçta Adanaspor’u bu kadar aciz bir duruma düşürmeniz kabul edilemez. Kendi evinde, canlı yayını olan bir maçta sahaya sürdüğünüz kadro size olan inancımızı yok etmese de sarsmıştır. Rakibin bile ciddiye aldığı ve etkili en az 6 futbolcusunu sahaya sürdüğü bu maçı bu kadar umursamamanız bizi üzdü ve şaşırttı.

Kupa önemli değil, kabul ama Adanaspor itibarı önemlidir.

Bizi bu hareketlerinizle itibarsızlaştıramazsınız.

Sizi kınıyoruz.

Gerekçeniz pazar günü oynayacağımız Urfaspor maçı olabilir. Eyvallah. Lakin o maçta da çıkabilecek herhangi olumsuz bir sonucun sebebini bu maçtaki laubaliliğinizde arayacağız. O maça tüm konsantrasyonunuzla ve ciddiyetinizle hazırlanmanızı umuyoruz.

İkinci çapsızlık ve eziklik tribünde oldu.

Bir grup ergen, devre arasında rakip tribüne gidip adeta atkı dilendi.

Utandık. Adamlar dalga geçtiler, atkı bitti, beyler, diye.

Bu ergen takımına Adanaspor terbiyesi nasıl aktarılır bilmem.

Onlara, Adanaspor atkısının ve formasının tüm atkı ve formalardan çok daha kıymetli olduğunu izah etmeli.

O kitle, bu akşam o sahnede sefil bir görüntü verdi. Yazık. Unutmaya çalışacağız.

Guernica

küçücük taşları daha küçük ceplere doldurup kapısında dikilip kuşatılmış şehirlerin belki kasabaların sanki yıkıntıların biraz viranelerin çokça hanelerin sonra büyük halkalar yapılacaktı suda küçük taşlarla ama elleri de küçücük cepleri de pırtık ve her şey hacminden kaybediyordu deniz evi değildi sahil değildi göl sakini değildi hiçbir şey değildi bir şey değildi hiçbir şeysiz de değildi önünden belki sulama kanalı geçiyordu suda ayakkabı tekleri plastik poşetler bidonlar paslı yağ tenekeleri portakal kabukları şişmiş köpek ölüleri taze insan ölüleri tozun içinden eskiden evlerin damları çinkolar belki çok eskiden değil bombalanmadan önce yakın zaman kipinde en yakın zamanda zamanın behrinde mem u zinde buz içinde genç kız ölüleri dolaplarda buzdolaplarının kanlı duvarlarında için için ama en çok aç sınıfın laneti geçiyordu denizi hiç görmemiş hiç deniz görmemiş çocukların yüzecekken alabora olmuş teknelerin salların takaların alamanaların istimbotların çatanaların bunların hiçbirini bilmeyenlerin alnının çatında önce sırtında grostonluk bombaların patladığı savrulmuş pankartların alınmış oyuncakların taşınmış cesetlerin kendi ölüsünü taşıyan yirmilerinde kızların erkeklerin geçiyordu batıdan geçiyordu güneyden geçiyordu kuzeyden geçiyordu doğudan geçiyordu geçiyordu ama dayan kendini daha iyi hisseder ölüler ölümlüler ölümsüzler küçük küçük taşları kanlı paletlerin önüne dizip yan yana üst üste küçücük taşları daha küçük ceplere doldurup kapısında dikildi kuşatılmış şehirlerin kuşatılmış bir şehirden bir ülke eskizi denemenin 

Aranıyor

Son diyeceğimi en başta yazayım:

Bu kaleciyi kesecek bir hoca aranıyor…

Değilse işimiz zor.

Bir futbolcunun istikbal olasılığına (ki sadece olasılık) Adanaspor istikbali kurban ediliyor.

Gelelim takıma.

O da ayrı bir trajedi.

Yazılacak hiçbir şey yok aslında.

Ama zorlayalım bakalım.

Hımm.

Adanalı futbolculardan acilen kurtulmak lazım.

Bir de Merthan’dan

Bir de Guaye’den.

Bir de Roni’den.

Didi de listede olabilir.

Kim kaldı geriye?

Bu takımı gönderip yeni bir takım kurmak lazım. Nduka ve Mahmut Temür hariç.. (Arkadaşlar arasındaki konuşmalarımızın bir tanesini yazayım şuraya hadi: Mahmut gibi bir oyuncun varsa 11'e alırsın ve onu sahada unutursun. Oyundan çıkarmak veya kesmek ne demek yahu!)

Bir de, neden hoca değişti ki, aynı tas aynı hamam olduktan sonra.

Tabi ki Engin Hocaya da zaman tanınacak.

Ama en azından Engin Hoca en başta cesur olmalı.

Vazgeçtik kendi geleceğimizden, yoksa devreyi anca kapatır.

Boluspor’u tebrik ediyorum. Jilet gibi bir takım olmuşlar. Yıllardır böyle bir takım kuramadık gitti.

Maç berabere bitseydi hak etmediğimiz 1 puan almış olurduk.

Hakem mi?

Sezonun en aşağılık hakemiyle oynadık.

Bırak ulan taraf tutmayı. Adamlar zaten yenecek. Sana ne oluyor zottirik?

Bu yazı da böyle olsun bakalım.

Vira diyeceğim ama mecal yok.

1o Ekim Ankara Barış Mitingi

İnsanlar halay çekiyor eğleniyor

Ve yine bombalar patlıyor…

Lanet olsun!

İstedikleri, kurguladıkları galiba şu:

Halkı yıldırarak en geri mevziye itmeye çalışmak;

hayatta kal,

buna razı ol teslimiyetine getirmek…

Lanet olsun!

.

.

Yine itiraf edildi.

400 milletvekili diye.

O kadar vekil verilseydi her şey hallolurdu diye.

Ne hallolacaktı o 400 milletvekili ile?

400 vekil ha?

Demek bu yüzden o kadar insan canından oldu?

400 vekili alınamadığın için!

O sayıyı 1 Kasımda da bulamayacaksınız.

Sonraki plan ne?

Şöyle sağlam bir not düşer

konunun muhatabı kitaplar:

• Asayı ve kılıcı ele geçiren kral 
• yani iki ayrı kuvvete dair iktidarı 
• tek yerde birleştiren siyasal konum,
• barbarlığın en alt döneminden 
• günümüze kadar, 
• insanlık tarihinin tüm mazisindeki 
• en tehlikeli konum olmuş.

De ki bu kısa cümle

insanlık tarihinin de bir özeti olmuş.

8 insan öldürüldü.

8 asker.

8 evlat.

8 kardeş.

8 arkadaş.

8 genç.

8 şehit.  

Sadece sayılara dökülen bir delirme devrindeyiz ne yazık ki.

Daha ne kadar sürecek bu cinnet.

Ölenler yoksul veya zengin veya orta sınıf. Ne fark eder, meseleye bu şekilde de bakamayız. 8 genç insan yok artık.

Gençlerimize rahmet, ailelerine ve sevenlerine başsağlığı diliyoruz. 

Siyasi hesaplar ne zaman bitecek?

Huzur ne zaman gelecek?

Lanetliyoruz...

Bir solcu olarak elbette tek başına bir sosyalist iktidar isterim. Bu yolla ülkedeki birçok sorun; terörler, gericilik, hırsızlık, talan, yağma, ayrımcılık, ırkçılık, faşizm, mezhepçilik, eğitim karmaşası, sağlık problemi, gelir dağılımındaki adaletsizlik, yoksulluk, açlık, futbolun ta dibine kadar giren kapitalizm, emperyalizm, sonra komprador sermayecilik, üretememe… üstesinden gelinebilecek bir aşamaya geçecektir.

Bunlar bugünden yarına çözülecek sorunlar değil, yukarıda saydığımız birçok noktada çıkarı olan yerel veya evrensel unsurlar vardır ki onlar da zaten ellerindeki imkânları bırakmaya yanaşmayacaktır, toplumcu bir zihniyetin yerleşip uygulamaya geçmesi bu yüzden de zaman alacaktır; örneğin terörden nemalanan kesim ki bu terörün sürmesi için gizli veya açık bir şekilde çaba gösterecektir, bugünlerde de olduğu gibi.

Bunlar giriş sözleriydi.

Asıl konumuz iktidar, yani hükümet kurma işi…

Ülke çok kıymetli, bir Akp keyfiyetine daha fazla bırakılamayacak kadar kıymetli, güzel… Milli irade, 7 Haziranda bunu fark etmiştir ve bu örgüte ülkeyi artık tek başına yönetme hakkını vermemiştir, her ne kadar bu örgüt 7 Haziran sonuçlarına yansıyan o milli iradeyi yok sayıp hala tek başına bir iktidar gibi davranıyor olsa da…

Kendilerine göre haklı sebeplerden dolayı Akp tek başına iktidarı hala çok arzuluyor, bunun için de erken seçime -en tepedeki tek adamdan aldığı basınçla da- oynuyor. Bu “oynama” esnasında da görüldüğü gibi memleketin ayarıyla da oynuyor.

En güzeli Akpsiz bir koalisyon olurdu ama olamadı.

Genel bir görüş şöyle: Bari Chp’nin içinde olduğu bir koalisyon, icap ettiğinde ki bu çokça icap edecektir “hop dedik” diyecek bir gücün iktidardaki varlığı Türkiye için tek parti iktidarından “şimdilik” daha iyi olurdu.

Evet, anlaşılabilecek bir iyi niyet.

Ama karşıda yine kendilerine göre haklı sebeplerden dolayı devleti on bin sene önceki bir ilkelliğe yani bir liderin yasayı söylediği ve toplumu da buna göre denetlediği modele dönüştürme gayreti var.

Bu da bir başka mesele.

Yazının sonuna biraz eski bir kitaptan (1991 basımı bir kitap) alıntı yapacağım, alıntının işaret ettiği şey de bugünü değil binlerce yıl öncesinin bir düzeneğini anlatıyor. Şöyle diyor:

Barış zamanı iktidarlar zayıflar.

Savaşta ise iktidar güçlenir.

Zorlatıcı olur.

Kümenin askeri potansiyelini dile getirir.

Dış tehlikelerde küme içi kaynaşmayı doruğa çıkarır.

Buna toplum düzenleyici şiddet deniyormuş dostlar.

Bu arada, oyumuz artıyor diye konuşmuyorlar mı orada burada! Vah ülkem...

Öldürmeleri bu sayfada lanetlemekten bıktık.

Hiçbir ölümü ayırmadan kaygılarımızı defalarca dile getirdik.

Ne yazık ki kaygılarımız bu öldürmelerle, katliamlarla hep arttı.

Kimsenin huzur içinde olamayacağı bir yere doğru gidiyoruz.

O noktaya gitmememiz, devletin, sadece devletin elinde.

Ve Havva Ananın dediği gibi, nedir devlet ve kim için vardır?

Vatandaşlarının yeme içe barınma sağlık eğitim gelecek güvencelerini ve aynı zamanda can güvenliklerini ama hiçbirini diğerinden inancı veya görüşünü göre ayırmadan sağlamakla yükümlü olan bir erkten başka nedir ki devlet!

Ve halkı için vardır.

Devlet, halkı için vardır; askeri, polisi, yargıcı, hâkimi, istihbaratı, imamı, öğretmeni, memuru, amiri ile halkı için vardır; solcu, sağcı, dindar, muhafazakâr… halkı için…

Devlet halk için vardır, değilse varlığı sorgulanır. Devlet, devleti yönetenlerin elinde halk için çalışan bir mekanizma olabilir, genel ve olağan durum böyledir muhtemelen; ama devleti ele geçirmiş bir örgütlenme içinde devlet sadece bir kitlenin keyfiyeti olur.

Devletin halkı için var olmak zorunda olduğu bir andayız.

Devletin tercihini halkından yana kullanması gerektiği bir andayız.

Halkın, devletin hakikaten adaletli olması gereken gücüne ihtiyaç duyduğumuz bir andayız.

Devletin, halkını “öldürülebilir” kitleler olarak görmemesi gerektiği bir andayız.

Devletin, halkının sağduyusuna sahip olması gerektiği bir andayız.

Alışılmışlıklar

Hepimiz biliyoruz ki ataerkil bir dünyada yaşıyoruz. Son zamanlarda kadınlara olan psikolojik ve fiziksel şiddetin daha da fazlalaştığını görebiliyoruz. Artık tecavüze uğrayan bir kadının durumunu bilmeden ‘’Mutlaka yapmıştır bir şeyler…’’ gibi söylemlere de alışıyoruz. ‘’Bin Muhteşem Güneş’’ adlı bir kitapta bu duruma uyan bir cümle hatırlıyorum. ‘’Pusulanın hep kuzeyi gösteren ibresi gibi, bir erkeğin suçlayan parmağı da daima, bir kadını gösterir.’’

Her ne kadar ülkemiz için ağır bir cümle olsa da o kitabı okuduğum günden bu yana her geçen gün daha da hak veriyorum bu söze. Bu durumun değişmesi için herkes bir şeyler yazıyor, herkes bir şeyler söylüyor ama yine de bir çözüm elde edememek tedirgin ediyor beni. Benim fikrimi sorarsınız eğitimle atlatabiliriz bütün bu sorunlarımızı. Seçmeli bir ders olarak konulan eşitlik, toplum, saygı, yazılı ve yazısız kuralların konuşulduğu, tartışıldığı bir ders bu sorunları atlatabilmemiz için neden bir ilk adım olmasın ki?

Konulan yeni kanunların masum insanlara etki edip etmeyeceğinden emin olamıyorum ama yapılan doğru eğitimin kimseyi kötü etkilemeyeceğini biliyorum. Bunların dışında toplumsal ahlakın arttırılması için konferanslar düzenlenebilir, topluma bu fiziksel, psikolojik ve en önemlisi olarak da cinsel baskıların affedilir bir hata olmadığı konusunda bilgi verilebilinir. Bunlar için kadınlar kadar da erkeklerin çabalaması, destek vermesi gerekiyor Çünkü bu sorunların çıkış noktalarını erkekler oluşturuyor. Bunlardan sonra belki biraz daha güvenilir, şiddeti daha az tercih eden, daha yaşanılır bir toplum oluşturabiliriz.

Ayrıca gülümsemenin bulaşıcı olduğunu da biliyorum. Yani anlatmak istediğim; gülümseyen kadınlar gülümseyen bir toplumu oluştururlar. Gülümseyen bir toplum için alışılmışlıklarınızı değiştirin.

Deniz

Toplu Savunma Tekli Hücum

Alanya’yı nasıl yeneriz diye başlamıyorum bu sefer. Alanya’dan nasıl gol yemeyiz derdindeyim şimdi.

Şöyle düşünüyorum; rakipler kendi kendilerine diyordur ki, yahu biz bu Adanaspor’a nasıl olsa gol atarız, ki bize gol atmayanı ayıplarlar, biz rölantide bekleyelim, atarız ve maçı alırız. Zaten bize bir atan ikincisini mutlaka atıyor.

Dediğim gibi sadece bir maçta SabancıBelediyeSpor maçında bir gol yedik, takımın o zaman ayakta kalabilmesinde taraftarın müthiş etkisi vardı, bizim topçulara kalsaydı yine rezil olurduk.

Neyse. Kalede kim olur bilmem, orası artık Allah’a emanet.

Sağ bek konusunda diyecek kelime bulamıyorum. İki sağbekten bir malzemeci olmaz diyorum ama bu arada malzemeci arkadaşlardan özür diliyorum, karşılaştırmamın amacı o iki sağ bekin yanlış meslekte olduklarını vurgulamaktı.

Sağ bek Yiğitcan olmalı. Daha önce orada oynadı ve yine oynar. Varsın atağa katılmasın, yerinde dursun, macera aramasın, atağa kalkması gerekenler o işi hakkıyla yapsın yeter.

Sol bek Selçuk’ta sorun yok bence.

Mademki gol yememek için oynayacağız savunmanın göbeğine iyileştiyse Merthan, işe yaramaz ama Karmil ve bir umut Ozan yerleştirilmeli derim, üçlü göbek. Onların önüne de Fatih Şen. Savunmayı çoğalttığım düşünülmesin zaten Karmil ve Ozan ancak bir kişi edecek toplamda, kaleciyi zaten saymıyorum, bu durumda uygulamada 7 değil yine dört+1 kişi olacak savunmada: sağ bek, sol bek, Merthan, KarmilOzan ve Fatih.

Orta sahada Marko’yu tercih ederdim şahsen, ama Marko yok tabi, onun yerine takımda bir İniesta var zaten, artık o futbolcumuz kimse?

Orta sahaya kimi koysan aynı, hepsi birbirine benzeyen topçular, bal yapmayan arı ailesi… Hadi geçtik baldan börekten, mücadele etsinler yeter.

Kimseyi incitmek istemiyorum ama yine, ben olsam, diyorum; Uğur, Cem ve Samican’ı hemen alt yapıya geri yollar daha bir süre pişmelerini beklerdim. Kariyerini riske atıp onlara ısrarla forma ve kaptanlık veren bir hocayı mahcup ettilerse bunlar herkesi mahcup eder. Ama diyeceksiniz ki ellerinden gelen bu kadar, yüklenmeye gerek yok; o zaman eyvallah! Yolları yine alt yapıya çıkar!

Gol yememeyi mümkün olduğunca güvence altına aldıktan sonra artık biz şunu deriz; nasıl olsa bir gol atarız.

Evet, bence Alanya’ya gol yememek için gitmeliyiz, saldırıp 3 puan almak hayali bizi aşar, çünkü arkada bıraktıkların kaleyi savunacak gibi değil.

Yapmamız geren şey, gol bölgemizi Hayber Kalesi gibi savunmaktır.

Böyle.

Fikrim budur dostlar.

Vira, demeyi çok isterdim.

Demether’in Laneti

Erysikhton, toprak ana Demether’in korusunda bulunan en yüksek meşe ağacını keserek suç işlemiş biriydi. Adamları, meşeye dokunmamasını söylemişlerdi ona. Erysikhton bu akıllıca uyarılara kulak bile asmamış, baltayı kapıp ağacın gövdesine indirmiştir. Hemen kan fışkırmış baltanın değdiği yerden.

Kabukların arasından gelen bir ses ‘Beni kesersen Demether seni cezalandırır.’ diye bağırmış. Erysikhton yine de aldırmamış, çevresinde orman perilerinin dans ettiği meşeyi kesmiş. Bunu gören orman perileri Demether’e ağacın kesildiğini söylemişler. Öfkeden çıldıran Toprak Ana ‘Kim kesti?’ diye gürlemiş.(El cevap) Erysikhton!

Onu öyle bir cezalandıracağım ki… Herkes görüp öğrensin bakalım, benim ağacımı kesmek ne demekmiş. Sonra Kıtlık’ın yaşadığı karanlık ülkeye koşmuş. ‘Aman,’ demiş ‘şu adama öyle bir oyun et ki ömrü boyunca doymak bilmesin.’

Kıtlık, tanrıçasının sözünü tutarak Erysikhton’un evine gitmiş. Erysikhton uykudaymış. Kıtlık, cılız kollarına almış onu, adamın midesine açlık ekmiş. İşte ne olduysa o anda olmuş. Erysikhton uyanarak bağırıp çağırmaya başlamış: ‘Karnım acıktı, yemek getirin çabuk.’ diye haykırıyormuş. Adamları hemen yemek yetiştirmişler ona; ama efendileri doymak bilmiyor, yedikçe yiyormuş. Daha ağzına attığı lokma boğazında kayarken yine acıktığını söylüyormuş. Günlerce sürmüş bu durum.

( bizim burada yıllar ve yıllardır sürüyor ya bu durum…)

Erysikhton nesi var nesi yoksa satıp karnını doyurmuş. Daha doğrusu doyurmaya çalışmış. Sonunda satacak eşyası kalmayınca kızını elden çıkarmaya karar vermiş. Zor olmamış bu; çünkü kızı güzelmiş. Hemen bir alıcı çıkmış. Ancak kız, deniz tanrısının yardımıyla kaçmış bu adamdan biçim değiştirerek. Evine eski haliyle dönmüş. Bu olaydan sonra Erysikhton kızını üst üste satmış.

Kız her defasında ya at, ya kuş, ya da başka bir şey olup kurtuluyormuş. Sonunda kızından elde ettiği parayla da doymaz olmuş ve kendi gövdesini yiyerek ölmüş.’(*)

Ne diyelim, elbette bir hikâye bu. Gerçek şahıs ve olaylarla bir ilgisi herhalde yoktur.

Peki, bu adamlar nasıl yer de doymaz, yer de doymaz?

Hay Demether’in laneti...

Evet dostlar.

Mersin antrenman maçından beri kaleciyi yazıyoruz. Adamcağız hakikaten Adana’ya pikniğe gelmiş, yeşilliği görünce de değmeyelim keyfine…

Baştan diyeyim iki noktayı sonra devam edeyim:

Bir: Muhterem kalecimizi marke edemedik.

İki: Hakem denen sefalet üçlüsünü geçemedik.

Böyle olunca da kaybetmek kaçınılmaz olur.

Tribün güzeldi genel olarak. Hoca ile takımı çağırmaları da şık bir hareketti. Güzel şeyler bunlar. Başkanın maratona gelmesi de şık hareketlerdendi.

Gelelim maça:

Çok güzel başladık, 4 dakikada net 3 gol kaçırdık, kaçmayacak topları kaçırdık. Ve 15. Dakikada kaleye gelen ilk top gol oldu. Öyle ki, o dakikaya kadar bay kalecinin eline top bile değmemişti. Galiba bu ritmi bozmamak için rakibin gol vuruşuna ayağıyla uzanır gibi oldu.

Karmil’in iki pozisyonu tartışmalı bana göre ama düdüğü elinde tutan şahıs çok kararlı gelmiş…

Sonra sağdan Tiago’nun rakipten çalıp Keleş’e verdiği pasta pozisyon tertemizdi, gözümün önünde oldu, o yan hakemciğin yedi sülalesinden bile temizdi.

Takım hep gol için saldırdı, 10 kişiyken de. Ama 2. Devrenin başında reflekslerini kuaföründe aldırmış olan bay kaleci yine izledi. Sorumluluk kendisinindir. Transfer edildiğinde sevinmiştik iyi kaleci aldık diye, boşa sevinmişiz, aldığımız şey kaleci filan değil.

Sağ bek yoktu, sorumlusu Levent Hocadır.

Fatih Şen oyundan çıktı takım 10 kişi ile 2 gol atıp beraberliği yakaladı. Onu oynatmakla Levent Hoca Fatih’in de sorumluluğunu almış oldu.

Maç 2-2 olmuş, be adam 30 metreden gelen şutu al bir zahmet, diyeceksiniz ki aldı, doğrudur içeri aldı. Utanç verici bir şey.

Beraberliği yakaladıktan sonra yorulan takımı defansa çekip kontralarla gidebilirdik, ama fırsat olmadı. Yediğimiz 3. Golün aynısını rakip kaleci çıkardı. Ne diyeyim daha, dediklerimden başka. Yine sustum.

Takımın mücadelesinden memnunum. Bundan sonrası Levent Hocanın elinde, ya geçen sezon yaşadığımızı yaşayacağız ya da toparlanacağız, kaybolmuş bir şey yok henüz.

…

12 Eylül

Devam

Ediyor.

Tüm

Zulmü

Ve

Gaddarlığıyla

Ve laneti

Ve

Mendeburluğuyla

12

Eylül

Devam

Ediyor

…

Kıyamete

Kadar

Sürecek

Dedikleri

İşte

Tam

Olarak

Budur!

…

12

Eylül

Devam

Ediyor

…

Hepsi

... 

Bilet Fiyatlarına Dair 

Lafı uzatmayacağım.

Baştan diyeyim:

Mesele liraların kendisi değil; mesele, kafamızın bagajında ne var meselesidir! 

Bir kere yazacağım. Kabul görür veya görmez; ben fikrimi belirtip önerimi yapayım da…

Maraton için 12.5 TL çok para. Eski fiyat iyiydi: 10 TL makuldür! Hatta şu Passo muhabbetinden sonra ben olsam maratonu 7 TL’ye düşürürdüm.

Gelelim ince noktaya.

Gündüz Tekin Onay Tribünün olduğu yer, ki oraya Güney Kale Arkası deniyor. Ben ilk yazdığımı tercih ediyorum; evet Gündüz Tekin Onay Tribünü için belirlenen para, yani o 10 Lira çok lira!

Hadi çok değil diyelim (ama çok) bu bilet fiyatının kendisi bile tek başına bir problem nedenidir. Yangına körükle gitmektir.

Bu bilet fiyatı sezon öncesinde kulüp tarafından yapılan uzlaştırıcı açıklamalara uymuyor. Tamam, Adanaspor tribünü GKA’dan ibaret değil, ama bu bilet fiyatıyla muhatap alınan kitle zaten yönetim açısından sorunlu bir kitle.

Hakikaten huzur, dayanışma, barış mı istiyoruz?

Ciddi miyiz?

Samimi miyiz?

O zaman o bilet fiyatını eski yerine çekelim: 5 TL.

Hatta bana sorarsanız orayı 3 TL yapardım şu geçitte.

Ha, oraya bir rüşvet mi bu?

Hayır!

Bu ekonomik koşullarda bir iyi niyet göstergesidir önerdiğimiz şey ve yönetim açısından tribüne verilen bir mesajdır: Bakın, bizim dayanışma ve birlikten başka bir planımız yok, mesajıdır.

Yenide düzenlenecek bilet fiyatları da sembolik bir hareket olacaktır elbette!

Bakınız, yeni bilet fiyatlarını, her durumda en iyi niyetli olmaya çalışan ben bile “şu son karşılıklı açıklamalar sebepli” bir intikam zammı diye düşünür oluyorum.

Bilet Liraları hiç değilse eski yerine çekilsin ve artık bu lig başlasın.

Başlasın değil mi?

Vira Bre!

Kısa Kısa

I.

Bilet fiyatları açıklanmış.

Maraton 12,5 TL. Çok! 10 TL iyiydi.

Kale arkası ise 10 TL. Bu daha çok! 5 TL iyiydi.

Tamam, Adanaspor için bilet fiyatı biçmeyiz, ama bu zamlar ülkenin ekonomik gerçeğini es geçmektir. Yol parasını bulmakta zorlanan insanlardan bahsediyoruz çoğu zaman.

Fakat, o ekonomik gerçekler kulüp için geçerli değil mi, diye bir karşı soru gelebilir. Elbette geçerli, lakin tribün geliri diye bir şey zaten yok, oradan bir kazanç veya kayıp hesaplanabilir mi, bilmiyorum.

Keşke, eski fiyatlarına çekilse biletler. Bir de bunu bir kriz sebebi olarak fırsata dönüştürme eğiliminde olanlar vardır, olabilir yani, mümkündür. İşte bu gerginliklere gerek yok diyorum, bir bilet fiyatı üzerinden.

II.

Yeni cumhurreisi daha az konuşsa keşke, daha az karışsa daha az görünse.

Ne iyi olurdu bre.

III.

Hakikaten Osmanlıspor diye bir takım var yahu!

IV.

Ne olacak bu memleketin hali?

Bir neoosmanlı hükümetinin

devir teslim şeysinin ruznamesi niyetinedir.

Genel başkanlık için oylamaya geçilir.

Alınacak oy sayısının gösterge olacağı belirtilerek, delegelerin oy kullanması için anonslar yapılır.

Sürenin dolmasına kısa bir süre kala sandıklarda oy kullanmayan delegelerin adları tek tek okunur.

Adı okunan milletvekilleri arasında Erdoğan Bayraktar, Nihat Ergün ve Salih Fırat da yer alır. Kongreye katılan delegelerin tamamının oy kullanmadığının anlaşılması üzerine süre 15 dakika daha uzatılır. Sürenin bitmesine kısa bir süre kala Bayraktar’ın adı yeniden anons edilir.

Bayraktar’ın oy kullanmadığı gözlenir. Süre bittikten sonra da sandık başında bulunanların oylarını kullanabileceği anonsu yapılır.

1480 delegenin 100 kadarı zorunlu seçime gelmez.

Katılanların tümü oy kullanır, sadece 6 oy geçersiz sayılır ve yeni yaverbaşkanyakınzamandatemsilibaşbakan 1382 mecburi oyla filan seçilmiş gibi olur aslında atanırken.

Neymiş?

İler demokrasi!

Nasılmış?

Abi, o kadar ileri ki bizi aştı geçti hiç varamayacağımız bir noktaya gitti.

Çiko, sizin Meksika’da nasıl olıyordu bu işler, diye sordum.

Bana ilişme, tekila içmeye gidiyorum, dedi.

Sabah sabah dedim.

Bir çizgi kahramanın vakit, zaman ve irade ve inisiyatif ve iktidar problemi yoktur varlığımızın devamlılığını belirleyen bir başka güçlü keyfiyettir dedi...

Şimdi; 

Bu Çiko onca lafı bana mı soktu şimdi?

Şu Chp'nin işine karışmayım diyorum ama neticede memlekette yaşıyoruz ve onlar da memleketin bir fotoğrafı.

• Bir çapsızlık almış başını gidiyor on yıllardır. Kelimenin tam anlamıyla gelen gideni aratıyor. Kötünün kötüsü silsilesinde ama… Örneğin kim “ben kitap okumam” diyen birinin 12 sene başbakan olacağını ve işte cumhurbaşkanına dönüşeceğini tahayyül edebilirdi ki.

Kitap okuma yok ama belagat var! Niye belagat? Çünkü en fazla bağıran en haklı sayılır.

Kemal Kılıçtaroğlu’nun ülke koşullarında bir lider olduğunu düşünmüyorum, ama iyi niyetine inanıyorum. Fakat iyi niyetin de cehenneme giden yolun taşları olduğunu Nietzsche’den biliyorum.

Olağan seçim yenilgilerinden sonra Chp içindeki bir grup kitle daha cenaze soğumadan miras kavgasına başladı. Tam bir çapsızlar topluluğu… Nur Serter, Süheyl Batum, İsa Gök filan parti içi muhalif liderler. Off! Traji-komik bir hikâye.

• Öte yandan, biraz da beri yandan, baştan beri tam bir çapsız olduğunu düşündüğüm ama 1 video ve cılız belagatle belli bir şöhret kazanıp kitleselleşen Muharrem İnce. Bana sorarsanız Chp’nin Hüseyin Çelik çakması. O kadar tatsız, lezzetsiz. Sol’u konuşmalarında sadece bir dekor unsuru olarak kullanan vekil.

Ha bir de M.İnce’nin Adana ayağı var: Ümit Özgümüş.

Yani?

Mehmet Ağar’ın Mart 2004 Adana Büyük Şehir belediye başkan adayı. Niye aday idi? O zamanki yorumlara göre Chp belediyeyi almasın diye aday idi! Öyle de oldu. Ama bakın bir başka parti ile değil doğrudan Mehmet Ağar’ın adayı… Mehmet Ağar malum. Ü.Özgümüş de sözde malum; yani eski büyük devrimci!

Hay bin devrim!

Neyse!

Bir Adanaspor-Kasımpaşaspor malum maçında Adanalılar kusura bakmayın diyen Kasımpaşalı başbakanın karşısında Adanaspor hakları için tek laf etmeyen; ama bir uçakla muktedirin Adana temsilcileriyle Denizli’ye şampiyonluk maçına giden bir Adana vekili Ü.Özgümüş. Gitsin, bize ne! Ama o dönemi de kaydettik hafızaya. Öyle!

Neymiş, parti içi muhalefette Belagatçi(!) Muharrem İnce’yi destekliyormuş! Ne için? Emekten, ezilenlerden yana ve demokrasi özelikle laiklik için! Sorsam! Mehmet Ağar da oralarda mı acaba?

Şu unutulmaz açıklaması ile:

''Hiç kimsenin bundan böyle SAĞ seçmenin sırtından iktidar olmasına izin vermeyeceğiz'' diyen Ağar, tüm illerde olduğu gibi Adana ve Osmaniye'de en isabetli kişileri seçtiklerini, 28 martta siyasetin yeniden şekilleneceğini sözlerine ekledi.  
    

Mehmet Ağar, daha sonra, Adana Büyükşehir Belediye Başkan adayı, eski Adana Sanayi Odası Başkanı Ümit Özgümüş ile…” 

Bu, Kılıçtaroğlu’nu kollama yazı değildir.

Tam tersi;

parti içindeki sosyalistlerin hakiki ve etik bir muhalefetle, orada daha etkin olmalarını umma yazısıdır. Her mevzi kıymetlidir zira.

Hatta, sosyalistlerin Chp’ye bir Truva yapmasını öneren bir yazıdır. İnsanlar nasıl olsa oy veriyor, bari o oyları sosyalistler yönetsin, temsil etsin. 

#Kargasözü

Bir

Karga kavmine

Yapacağınız

En büyük hizmet

Onlara

Cesaret

Vermektir.

________________

Vira Ulan!

Tatil Ganimeti

İki hafta önce tatile diye çıktım, lakin üçüncü günde sıkıldım. Uygun bir ortam bulup nasıl kaçarım diye düşünürken nefis kitaplar buldum.

Nazım Hikmet’in “Herkes Kendi Payına Ölür”ü epeydir aradığım bir kitaptı.

Ahmet Telli’nin bence en güzel 2 kitabını buldum sonra: “Hüznün İsyan Olur” ve “Dövüşenler Anlatsın”, bu 1. Basım üstelik.

Bitmedi.

Metin Eloğlu’nun “Yine” adlı ve 6 eserden oluşan kitabını da buldum. Orada bir yerde şöyle diyor: “Sizi kurtaracak bir önderin peşinden asla gitmeyin, dememiş mi E.”

Arif Damar, “Yoksulduk Dünyayı Sevdik”, bu da 1.Baskı.

Derken, gerçekte 2. Yeni’nin asıl öncüsü olan Oktay Rifat’ın Çobanıl Şiirler’ini… buldum. Buldum derken, arayıp da… Adam Yayıncılık’tan ve ilk baskı.

Behçet Necatigil’in yayımlanmamış şiirlerini… “Gizli kervanlar yola / Gece olunca çıkar” diye yazmış.

Babil Kitaplığı’nın 4. kitabını, Cazotte / Aşık Şeytan, Jorge Luis Borges tarafından hazırlanan fantastik edebiyat dizisinden… “Yirmi beş yaşında, Napoli kralının muhafız birliğinde yüzbaşıydım.” ile başlıyor.

Ve,

Cemal Süreya’nın Üvercinka’sı. 2.Baskı Şubat 1966-

"sen asıl bunlara bak bunlar dudakların

bunların konuşması olur öpülmesi olur”

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

..

.

.

E-Bilet Taraftarı Susturur mu?

AKP Akıllandı mı?

E-bilet uygulaması 14 Nisan ile birlikte hayata geçti.İlk uygulanacağı yer hafta sonu oynanacak olan Beşiktaş ve Fenerbahçe arasındaki derbi maçı olacak. Çarşı grubu derbi mücadelesini maça gitmeyerek protesto edeceğini söylerken, basında çıkan ‘40.000 Beşiktaş taraftarı e-bilet başvurusu yaptı’ haberlerinin yalan olduğunu ve şu ana kadar e-bilet alan Beşiktaş taraftarı sayısının sadece 5000 olduğunu söyledi. Burada bir not olarak düşmemiz gerekiyor.

• Kombine kartı olan taraftarların bu sene için e-bilet almasına gerek yok, 
• yani derbi mücadelesi bugünün rakamlarına göre olimpiyat stadının yarı yarıya boş hali ile oynanacak. 
• Çarşı grubu protestosunda yalnız değil.
• Taraftar hakları derneği başkanı 
• Devrim CEM yaptığı açıklamasında uygulama hayata geçmeden önce kendilerine hiçbir şekilde danışılmadığından 
• ve PTT.1 lige düşecek takımların belli olacağı son haftalarda bu uygulanmanın denenmesinin tesadüf olmadığından bahsederken 
• maça girmeme dahil her türlü protesto yöntemine başvuracaklarını söyledi. 
• 1907 UNIFEB, Sol Açık, Tatangalar, Son Barikat, Viva Göztepe, Dişi Kartallar, Altay 1914, Karakızıl, KSK Çarşı grubu 
• gibi birçok muhalif taraftar grubunun içinde bulunduğu gruplar açıklamanın imzacısı oldu.

Peki nedir bu e-bilet? Kısaca e-bilet uygulamasının getirdiklerini yazmakta yarar var. Anlatmaya her zaman olduğu gibi ‘paramız kimin cebine giriyor bu sefer?’den başlayalım. Adına PASSOLİG dedikleri bu kart Çalık grubuna ait Aktifbank’tan alınıyor. Bu kart aynı kredi kartlarında olduğu gibi senelik 15-40 lira arasında aidat ödemeyi gerektiriyor ve kart kullanımından doğan hizmet bedeli maç başına 2 lira olarak alınıyor.

Kartların alımı için ödenecek kargo parası 5 lira. Bunların hepsi artık bilet parasının üstüne ilave olarak binecek ve çalık grubunun cebine gidecek. Ayrıca Aktifbank ile 10 yıllık bir sözleşme imzalandığından senelik kart bedeli her sene artırılabilecek. Bu da maç izleme ve taraftar olma hakkımızın tamamen elimizden alınarak müşteri yapıldığımızın kanıtı.

• İşin diğer boyutu ise fişleme… 
• Passolig kartını alan herkes kimlik bilgilerini ev adresine, anne kızlık soyadına kadar fotoğrafı ile birlikte 
• Aktifbank’a yani AKP’ye yakınlığı ile bilinen Çalık grubunun eline vermek zorunda. 
• Veriler ayrıca Adalet bakanlığı ve İçişleri bakanlığına aktarılacak. 
• Ve fişlemenin asıl olarak muhalif taraftar gruplarını dağıtmaya yönelik olduğu da ortada. 
• Bir kulüp başkanı isterse örneğin Çarşı grubunun mensupları bir tribünde yan yana koltuklarda oturamayacaklar. 
• Çünkü kulüpler isterse bir tribünün kime satılacağını önceden kendi isteğine göre belirleyebilecek. Asıl konuya geldik aslında! 
• Bu zamana kadar söylediklerimizin işin kılıfıydı.

E-bilet uygulaması her tarafı ile saçma bir uygula olmasını, Avrupa ülkelerinde bir dönem gündeme gelen e-bilet uygulaması mali külfetinden ve uygulanmasının zorluklarından dolayı hiçbir yerde hayata geçirilmedi. Uygulamanın amacı çok net olarak ortadadır: Gezi’den sonra iyiden iyiye kendini gösteren muhalif taraftar gruplarını susturmak,taraftarlık müessesini bir müşterilik ilişkisi halinde tarif ederek tribünlerde örgütlenmenin önünü geçmek ve tribünden gelecek muhalif sesi susturmak. Bu sadece sporda ya da futbolda değil her alanda böyledir. Aynı üniversitelerde yaptıkları gibi. Bir şey senin yasal olarak hakkın ise örgütlenirsin ama eğer seni ‘bir işin müşterisi’ yapmışlarsa ‘patronlar’ konuşur.

• Tayyip Erdoğan’ın futbolu tamamen elinin altına alarak kontrol etmek istediği artık ortada. İşi en başından almak lazım gerekirse; AKP’nin zaten bozuk olan ve ticarileşmiş futbol’u iyice nasıl berbat ettiğini şike operasyonundan başlayarak hatırlamak gerekir. 
• Şike operasyonunun ilk patladığı gün yine RED haber sitesine not niteliğinde bir yazı geçmiştik. Sadece başlığını hatırlıyorum: ‘Her şey adil oldu, şimdi de futbola geldiler’ Tabii bu bir refleksti.

Dava hakkında kabaca sadece birkaç önemli nokta hakkında bilgiye sahiptik. Ve o zamanlar Ergenekon, KCK davalarının iktidar tarafından hala savunulduğu ve suçsuz insanların apar topar içeri atıldığı günlerdi. Yani çarp 2 ile: Burjuvaziden adalet beklenmez! AKP’den hele hiç!.. Bu Aziz Yıldırım’ın sütten çıkmış ak kaşık olduğunu cansiperane savunmak demek değildi. Ama o zaman bu davaların kesinkes doğruluğuna inanan bir kısım demokrasi budalası olduğundan bir de ‘Azizci’ olmuştuk.

• Süreç açıkçası ‘çok acayip’ bir şekilde ilerledi. 
• Bütün bu davaların hukuksuzluğuna inan geniş kesimler İlker Başbuğ da bulamadıkları direnci trajikomik bir şekilde Aziz Yıldırım da buldular, 
• hakikaten de öyleydi. Bana kalırsa bir yanıyla trajikomik bir durumdur. 
• Fenerbahçe kongrelerinde ‘sokmayız bu takunyaları buraya’ sesleri yükseldi. 
• Fenerbahçe’nin başkanı Aziz Yıldırım’ın dik durması sayesinde kitlesel protesto gösterileri ve yürüyüşler oldu.

Fenerbahçe taraftarı Boğaz Köprüsünü geçmek istedi, polis tarafından gazlandı. Bu Gezi olaylarından köprünün geçilmesinin doğal bir provası oldu. O sezonun son maçında Fenerbahçeli taraftarlar Kadıköy’de polisle çatıştı, arabaları ters çevirdi. Bunlar küçümsenecek şeyler değildi. Bütün bunların birikmesi Fenerbahçe taraftarını politikleştirdi ve örgütlü olarak Gezi Ayaklanması’na aynı Çarşı grubu gibi katılmasını sağladı.

• Süreç ilerledikçe taraftarlarının ‘hadi artık, sağlayın adaleti!’ beklentisi arttı. 
• Fenerbahçe taraftarı ‘eğer varsa kanıtlayın şikeyi, düşürün bizi! Bitsin bu iş artık’ derken Trabzonspor taraftarı da kupasını istiyordu haklı olarak yani adaletin gelmesini. 
• Trabzonspor taraftarı da kitlesel yürüyüşler düzenledi. Ama oy kaygısına düşen AKP hareket edemiyordu. 
• Ne Trabzonluları ne de Fenerbahçelileri iyice çileden çıkarmayı gözü kesmedi, zaten ortada adam akıllı deliller olmadığı için arkasına yaslayacağı sağlam bir zemin de yoktu.

Ve olay AKP-Cemaat kavgası ile tamamen patladı, AKP işi iyice eline yüzüne bulaştırdı. Ergenekon, KCK ve diğer davalar gibi şike davası da ‘pararel yapı’ya yıkılmaya çalışıldı ve davalar bir anlamıyla düşürüldü. Ama olay taraftarın gözünde bitmemişti, neden bitsin! Hani adalet dağıtacaktınız? Trabzonspor taraftarı aslında hep bunu sordu. Olay basit bir Fenerbahçe düşmanlığından ibaret değildi bana kalırsa. AKP mitinglerinde boy gösteren ve AKP Trabzon il başkanı gibi çalışan İbrahim Hacıosmanoğlu’nun kulüp başkanı olması boşuna değildi. O da Aziz Yıldırım düşmanlığı üzerinden taraftarın gazını alacağım derken işin suyunu çıkardı, AKP yandaşlığını çok açıktan belli edince pek inandırıcılığı kalmadı.

• En son olaylı geçen ve maçın ortasında iptal edilen Trabzonspor–Fenerbahçe maçında çıkan olaylar da budur. 
• Saha içindeki futbolculara yaralayıcı madde atılmasını kesinlikle onaylamasa da maç bittikten sonra polis barikatlarını yıkarak, 
• Vendetta maskeleri ile sokaklarda ateş yakan Trabzonluların istediği adaletti. 
• Kimileri buna holiganlık dese de olay budur. 
• Eğer birileri sıcak evinden çıkıp polis barikatının karşısına dikilmişse ya aç kalmıştır ya da onuruyla oynanmıştır.

AKP ve Tayyip Erdoğan Trabzonspor taraftarına adalet vaat ederek oy istemiş ve sonunca işi yüzüne gücüne bulaştırmıştır. AKP de bunun farkındaydı. Trabzon valisinin maçtan 1 gün önce ‘gerekirse her balkona bir keskin nişancı koyarız’ demesi de bundandı, ve yaptılar da… Sonunda olanı gördüler. Vendetta maskeli Lazlar sokaklara çıktılar.

AKP ve Tayyip Erdoğan şimdi e-bilet hamlesi ile taraftar gruplarını bitirmek için yine harekete geçti. Olayın özeti budur. Ne ile karşılaşacaklarının farkındalar mı acaba? Neyse ben konuyu burada kapatayım artık. Havalar ısınıyor zaten. Lig bitti bitecek. Önümüz 1 Mayıs, 1 Haziran…

ONUR DALAR

Kaynak:

RED http://red.web.tr/  RED

Milli İrade

Bu tamlama, iktidarın en sevdiği öbek, en ufak bir hükümet eleştirisinde karşımıza hep milli irade sıfat tamlamasıyla çıktılar. Cümle bile kurmaya gerek duymadan, keyiflerine ve ihtiyaçlarına göre her durumda milli irade deyiverdiler:

Yolsuzluk iddiası, dendi; ama arkamızda milli irade var dediler.

Uçak dolusu silah, Nijerya filan, dendi; ama arkamızda milli irade var dediler.

Rüşvet, dendi; ama arkamızda milli irade var dediler.

Sağlığı ticarileştiriyorsunuz, dendi; ama arkamızda milli irade var dediler.

Eğitim darma duman, dendi; ama arkamızda milli irade var dediler.

Sizin görmeyi reddettiğiniz bir yoksulluk hüküm sürüyor bu memlekette, dendi; ama arkamızda milli irade var dediler.

Yahu, en pahalı benzin, dendi; ama arkamızda milli irade var dediler.

Futbola çok karışıyorsunuz, dendi; ama arkamızda milli irade var dediler.

Ankara’daki şampiyonluğu elimizden alıp Kasımpaşaspor’a verdiniz, dendi; ama Adanalılar kusura bakmasınlar, arkamızda milli irade var dediler.

Daha bir sürü şey sayarım da yine milli irade deniverir evet.

Şu seçim şaibesini diyeceğim, yüzde bilmem kaçla yine milli iradeden bahsedilecek.

Ankara’dan Antalya’ya kadar binlerce kilometrede seçme hakkına dair onca soru işareti bu milli iradenin kendisi olmasın.

Gasp edilmiş bir iradenin milliliği…

Nedir? Bunu sonra tartışalım ama birçok şekilde iğdiş edilmiş bilincin iradesi de ayrıca olmaz, dedi Çiko.

Hay bin kuzgun!

Fast-Food/Boll

Bu futbol,

Çığırından çıktı

bre.

Ne tatsız bir şey oldu; muktedirin çapsızlığı ve futbolda da ben iktidar olayım derken basiretsizliği, entrikalar, yandaş yaygara filan...

Böyle...

Tepüklemek futbolu,

yeğ midir

nedir?

Belki de "sokak futboluna" dönecektir o malum ikili mücadele, sokaklarda oynanacaktır kim bilir...

Hay bin karambol.

12 Eylül

Yıldırım iki kez aynı yere düşmez der işi bilen adamlar.

Gereken ortam ve koşullar değişmiştir çünkü.

Doğanın neden sonuç ilişkisi taammüden işlemiyordur üstelik.

Ardışık bir planın yürütücüsü değildir.

İklim, zaman, zemin gibi nesnel ve tabii unsurlardır belirleyici olan.

Ne bileyim, böyle şeylerdir herhalde.

Varsın tümden mecazî olsun bu sözün karşılığı, ne gam.

Felsefi yerden bakınca da “aynı nehirde iki kez boğulamazsın” olsun.

“Aynı kiraz dalı bir kere bile sallanmaz aynı rüzgârla.” diye şiire versin bir yanını.

Değişen bir şey yok.

Ve fakat bu söz bu gün, yani 12 Eylül itibariyle bizi anlatmaz dostlar.

Aynı tarihte ve aynı yere iki kez düşmüştür o melun şey.

Veya biz aynı nehirde hem de aynı günde iki kez boğulduk gittik.

Üstelik Çiko’nun da dediği gibi çalışılmış ve gol olması kesin pozisyonlardı onlar.

12 Eylül 1980

ve

12 Eylül 2010

Bir memleketin iki kez vurulduğu tarih.

Bu iş bitti zannettiler.

Ama bakın bitmedi, mukavemet gösteriyor vatan

Sadece futbolda geçerli değil bu söz;

Biz bitti demeden bitmez!

Darbeder

Darbe dediğimiz kelimenin, etimolojisi itibariyle de şiddetle vurmayla ezmeyle bir ilgisi vardır, “darb” kökünden gelip. “Darp etmek” de böyle bir şeydir. Çarpış, vuruş, eziş, kötü duruma düşüş, sarsış, zor kullanarak deviriş, indiriş, iyi olan bir durumu kötüye dönüştürüş, engelleyiş, filan…

Darbe dediğimiz şey, yani askeri manada darbe dediğimiz vuruş, indiriş kimin kimlerin işine yarar veya yaramıştır?

Tabi ki yine özet geçeceğim.

Zira her konuyu ayrıntısıyla yazmak burada mümkün değildir. Bir merak uyandırırsak ne ala! Şöyle bir değinip duracağız.

Evet,

Kimlerin işine yaramıştır bu antidemokratik müdahaleler, ülkemizde?

Şunu baştan söyleyeyim Sosyalistlerin işine yaramamıştır. Bu kesin olan bir şeydir.

• Zira niyetin tabiatı gereği 
• böyle bir amaç söz konusu olamaz, 
• hem de mesele bir işçi iktidarı kurmak iken. 
• Kendini solda tanımlayıp da 
• bir darbe desteği veren hayali kuran da 
• zaten yanlış bir tanım ve heves içindedir. 
• Portakal ağacından şeftali beklemek gibidir. 
• Olmaz!

Kimlerin işine yaramıştır peki?

Temelde baskıcı, demokrasi yoksunu, özgürlükçülükten bihaber, yasakçı, emredici, atayıcı, ben bilirim ve ben yaparımcı, en fazla oycu zihniyetlerin işine yaramıştır o darbeler. Muhafazakârların, sağcı politikaların, hatta doğu tipi liberal hacıların, işçi düşmanlarının, patroncuların işine yarar ve yaramıştır da darbeler.

Şu eski bir espri konusudur, darbeler Süleyman Demirel’in yapmak isteyip de yapamadıklarını yapmıştır. Zaten her darbeden çok kısa bir süre sonra şapkadan ya kendisi çıkmıştır ya da bağlı olduğu beslediği beslendiği fikriyat.

• !960 darbesi en nihayetinde, 
• 1972 darbesi en nihayetinde, aradaki girişimler, 
• muhtıralar en nihayetinde, 
• 1980 darbesi en nihayetinde, 
• post modern dedikleri 28 Şubat en nihayetinde kimin işine yaramıştır? 
• Hangi siyasetin, siyasetçilerin, ideolojilerin değirmenine su taşımıştır?

Yukarıda da dediğimiz gibi aslında o darbenin darbelerin ruh ikizi olan siyasetçilerin işine yaramıştır. Darbeden çok darbeci olarak sivil siyaseti ya askeri bir kimliğe büründürmüşlerdir bile isteye ya da polis devletini tesis etmişlerdir.

1960 biraz darbesinden sonra AP iktidara gelmiştir.

Aradaki muhtıralar girişimler filan sağcı iktidarlara payanda çıkmışlardır.

1972 darbesinden sonra da sahne fazla değişmemiştir dekor ve kostümler itibariyle.

• Gerek Milli Birlik hükümetleri 
• gerek koalisyonlar 
• ve hatta arada reklâm gibi görünüp giden Ecevit hükümetleri 
• ülkenin genel sağcı politikalarını yerinden pek kımıldatamamıştır. 
• Tam burada 
• Türkiye’nin 
• özellikle 1950’den sonra ABD’ye yanaşmış olmasını hatırlatmak 
• bir mecburiyet olarak karşımıza çıkar dostlar.

1980 darbesi ise tescilli bir sağcı ve ABD güdümlü darbe olarak kayda geçer.

Tüm sağcı liberal İslamcı milliyetçi muhafazakâr komprador taşeron antisosyalist kapitalist özelleştirmeci politikalar daha bir şevkle uygulanmaya başlamıştır. Çünkü yeni dünyanın sermayesi kendine bakir alanlar ve bu alanlarda iyi çalışacak elemanlar ister: Hizmet kamuflajı altında falan...

• Sivil olmayan Bülent Ulusu, 
• onun bakanı Turgut Özal, 
• Turgut Özal’ın devamı Mesut Yılmaz, 
• Mesut Yılmaz’ın manevi kuzeni Tansu Çiller, 
• Onların babası Süleyman Demirel, 
• Demirel’in artık çok da uzağı olmayan Erbakan ve Ecevit 
• ve en nihayetinde 
• hepsinin modern zamanlardaki yekûn tecessümü olan Erdoğan 
• aşağı yukarı aynı politikaları 
• ve idealleri sürdürerek bugüne gelmiştir, 
• 28 Şubat postmodernini 
• ve hatta aradaki e-muhtırayı da terkisine alıp 
• elini hep güçlendirerek mağdur ve mazlum rolleriyle de…

Yani?

Lanet olsun darbeye de yapana da girişene de darbe beklentisinde olana da o darbelerden kendilerine siyasi menfaatler peyda edenlere de o menfaatleri sürdürmekte olanlara da darbeleri meşrulaştıranlara da sivilleştirenlere de… Evet.

Ben Mısır’daki darbe için bir şeyler diyecektim ama buraya anca geldim.

Efendim,

Sonunda dilerim Mısır halkı yine üzülen yaralanan olmaz.

• Çünkü bu darbeciler 
• dönerler yine en antidemokratik, 
• özgürlük düşmanı, sansürcü, yasakçı, zevata 
• yeni ve daha güçlü siyaset alanları yaratırlar. 
• Adeta makineyi bir bakıma sokup çıkarırlar, 
• daha dehşetengiz bir şekilde yol alsınlar diye.

Kaybeden yine halk olur.

Askeri, polisçi veya sivil darbeciler bir zahmet uzak dursun;

halklar kendi kaderlerini müdahalesizce tayin etsin,

desem

pek romantik olurum değil mi?

Rüya Bu Ya

Bir bakıyorum maç 2-1,

sonra skoru 5-1’e getirdiğimizi görüyorum, ne ala deyip bir keyif,

belki sağdan sola doğru şöyle bir kıvrılma hareketi,

sanki bir tebessüm yüzde, bilmem, nasıl göreyim ki, biri fotoğrafını çekmedikçe.

Son 1o dakikaya giderken maç 5-2 olmasın mı!

Ve efendime söyleyeyim,

canına yandığımın maçı, yani o son 1o dakika sabaha kadar sürdü,

bitmedi de bitmedi.

Bir anın sonsuza kadar süreceği sanısı…

Elbette bir arızadır bu.

Baktım olacağı yok dostlar,

skor 5-2 iken

madem bu maç bitmiyor,

ben de uyanırım, deyip

bitirdim rüyayı.

Şöyle bir esnedim,

iyi sonuç dedim,

Rüya da olsa hakkaten iyi sonuç.

Adalet Baktığın Yerde Değilse Arama III

Hakkında ne çok şey yazılacak bir konu: Adalet!

Canına yandığım yaz yaz bitmez.

Futboldan giriniz mutfaktan çıkınız; arada aç sınıfın lanetini duyunuz!

Türe.

Hak hukuk uygunluk gözetme yerine getirme doğruluk insaniyet vicdan hayâ ar haysiyet adil olma durumu diye sıralarız direkt muhatabı olan olabilecek olan kavramları…

Ki her biri ayrı bir kıymettedir bu kavramlar.

Ama adalet kavramı en çok devletin güvencesinde ve tabi ki sorumluluğundadır.

Adalet, devletlerin namusudur, diye beylik bir laf etsem yeridir.

Adalet giderse her “şey” gider bre, “her şey”…

Devlet dediğimiz erk çatışan kurum veya bireyler arasında, bizatihi devlet ve vatandaş arasında hakka uygun bir denge sağlamazsa, adalet dediğimiz o şey bir boka yaramaz.

Laftan öteye de geçmez haddizatında.

O zaman ne derler; içine tüküreyim ben böyle sanatın. Hay bin kunduz, konular karıştı.

Bakınız, aynı zamanda hukuk ve yasaları uygulayan bir devlet örgütüdür adalet.

Yani her kıymeti özelleştirirsiniz, özelleştirirsiniz de, işte o adaleti de özelleştirmeye kalkarsınız keyfiyetleriniz ve mendebur nefretlerinizle bırakın devleti, adamlığınızı tartışırız.

Evet, devlet ve kolları ve argümanları adaletsiz olmaz.

Adliye,

Adalet Sarayı,

Adalet Bakanlığı,

Adalet Divanı,

Adalete Teslim Olmak,

Adalete Teslim Etmek…

Gördünüz hepsi devlet erkinin kelimeleri.

O sebeptendir ki, adalet baktığın yerde değilse boşu boşuna arama onu, bulamayacak göremeyecek tanımayacaksın demektir.

Neymiş?

2 Trilyoncukmuş.

Eee?

Biraz dahaymış....

Adalet ha!

İdol Mustafa Denizli

Çaykur RizeAkpspor’un büyük ve mağrur ve idol ve başarılı ve payanda hocası ve de büyük taktikçi Mustafa Denizli demiş ki;

İbre tersine döndü.

Nedir?

Şimdi kendileri kazanırken rakipleri kaybediyormuş falan.

Hoca sen ne diyorsun Allah aşkına?

Dalga mı geçiyorsun vatandaşla?

Hadi sen şaşısın da âlemi kör mü zannediyorsun?

Yahu lig kurulmuş,

olmuş bitmiş sen de kerameti kendinde sayıyorsun,

rakiplerinin de hakikaten öylece kaybettiğini kuruyorsun.

İnşallah

“Biz kaybettiğimizde onlar kazanıyordu. Artık ibre tersine döndü, onlar kaybettikçe biz kazanmaya başladık. İstediğimiz bir tablo ve inşallah böyle devam eder." diyor en büyük idol hoca.

Hocam, orada iş artık inşallahlara filan bırakılmıyor.

Hem futbolda işler öyle yürümüyor,  sahadan önce masada çalışmak gerekiyor, çalışılıyor da ne güzel.

Diyor ki;

“Takım ve şehir son haftalarda bütünleşmiş durumda. Bu manzara bizi mutlu ediyor.”

Niye mutlu etmesin ki?

Ama bizi mutlu etmiyor.

Şampiyonluk delisi olduğumuz için değil, sahnenin pespayeliği can sıkıyor. İzlenecek gibi değil.

Ha, o bütünleşmede partinizi ne dolayısıyla hükümeti TFF’yi MHK’yi, Tahkim’i filan unutmuşsunuz yahu, hatırlatalım. Filmin sonunda teşekkür olarak geçersiniz künyede.

Evet, anlaşıldı, meşrebinizde kazanmak güzeldir, nasıl olursa olsun, ama kazanmak. Leziz!

Büyük Hoca’dan belki daha az konuşma, şöyle bir mahcubiyet, urup mütevazılık…

Eh, âlem buysa Denizli Mustafa da budur.

Sevinin, gönenin, şen olun; devir sizin devran sizin, eğlenin bre…

Ama mazlum ahı almanın ne olduğunu da unutmayın…

2013’e Güzelleme

Savaş, türlü türlüsü

Kirlisi, karası, mendeburu…

Yokluk yoksulluk, kimsesizlik

Yamanı, yakanı, yıkıcısı…

Vergiler,

Amansızı, imansızı, her bir çeşidi…

Zamlar,

Delisi, danası, kötülüklerin anası…

İşsizlik,

İflah gevreteni, yuva sökeni…

Kredi kartları,

Takla atanı, patlayanı, esnaf patlatanı…

Umutsuzluk,

Can yakanı…

Ve “çözülüp giden bir yün yumağı gibi akıp giden günlerimiz” ile

Yeni bir yıl…

2013…

Gel bakalım,

Göreceğin de var…

Hay bin sene!

Muhteşem Tartışma

Kızılca kıyamet çökmüş dizi üzerinden. Anladığım kadarıyla seveni kadar sevmeyeni de var dizinin. E, olur öyle şeyler… Seven izleyecek, beğenmeyen de başka kanala geçecek, demokrasi dediğimiz şeyin içine bu tercihler de pek ala girebilir, hele iler demokrasilerde sanırım böyle lafların mevzusu bile olmaz.

Peki, Başbakanımız ne demiş dizi için, onca işinin arasında:

“Birileri bizim tarihimizin savaştan, kılıçtan, entrikadan, iç çekişmeden, maalesef haremden ibaret olduğunu iddia ediyor. Bizden olmayan birileri son derece kasıtlı şekilde bizim tarihimizi bize böyle anlatmaya çalışsa da biz kendi tarihimizi böyle göremeyiz, görmeyeceğiz.”

“Bizden olmayan birileri” derken…

Türk olmayan mı?

Müslüman olmayan mı?

Akp’li olmayan mı?

“Muhteşem Yüzyıl”, Meclis’in de gündemine taşınmış ve AKP İstanbul Milletvekili Oktay Saral, diziyi yayından kaldırmaya yol açacak bir kanun teklifi hazırlamış bile.

İyi haftalar efendim!

Yalan Dünya

Mühür Gözlüm

Yazımı Kışa Çevirdin

Yorum veya Durum Tespiti

Genelde eleştirmenlerin, gazetecilerin kullandığı yöntemlerdir yorum yapmak veya durum tespitine başvurmak ya da her ikisini yapmak. Tabi ki bunu kişisel okuma alanıma göre söylüyorum. Yoksa şirketler, çeşitli kurum ve kuruluşlar da durum tespiti yaparmış. Yorum ise herkese açık bir alandır ki, kafa göz yararak da yol aldığımız olur. Dönüp bakınca o türden kafa göz yaran yorumlar yaptığımı da elbette görüyorum; )

Bu yazı yorum ile durum tespiti arasındaki farkı şahsen daha net anlamam için kaleme alınmıştır. Sizin de ilginizi çekerse ne ala: ))

Bir yazının, eserin, “şey”in –artık neyse o- anlaşılması güç yanlarını açıklama, ortaya çıkarma, aydınlatma için “yorum” kelimesini pek ala devreye sokabiliriz. Bir de bir olayı belli bir görüşe göre değerlendirme, açıklama işinde de yorumu kullanılabiliriz. Örneğin bu sayfada futbola dair olayları Adanasporluluk açsından, diğer konuları solculuk perspektifinden yorumluyorum. Gücüm yettiğince…

Nerden bakarsanız bakın yorum dediğimiz şey önünde sonunda öznellik doludur. Adanaspor konusundaki yorumlarımızın örtüşmemesi hep bu yüzdendir.

Durum tespiti ise nesnellik ve bilimsellik içerir. Var olan üzerinden gidilir. Önce durum tespiti sonra yorum yapılır. Farkında olsak da olmasak da biz olayları bu hiyerarşide konuşuruz zaten. “Kurumlar ve kişiler zaman zaman, yön bulmak, yön belirlemek, nereden başlayacağına karar verebilmek, hedef belirlemek, hedefe yönelik gelişimi izlemek için durum tespiti yaparlar.” Durumu görmeden tespit de olmaz değil mi? Dolayısıyla yorum da meçhule gider.

Evet, önce durumu görürüz, devamında nesnel koşullarda tespitini yaparız ve en son yorumlarız.

Örneğin; “Memleketi resmiyette Akp yönetiyor.” cümlesi bir durum tespitidir, “Akp memleketi kötü yönetiyor.” sözü ise yorumdur.

Lafı uzatmaya gerek yok!

Durum tespiti: Orta sahamıza çok konuşulan şu 2  transfer lig başladıktan sonra yapıldı.

Yorum: Yeni transferler de orta sahaya ciddi bir katkı koyamazlarsa şampiyonluk hayali yine başka bahara kalır!

Dilerim bu durum tespitinden çıkan koşullu yorumum da tarihin çöplüğünde yok olur: ))

Not: Örnek durum tespitine dair yorumumda ciddiyim.

Eyvah!

“Antep'in Şehitkamil İlçesi'nde bir araçta meydana gelen patlama sonucunda ilk belirlemelere göre 8 kişi hayatını kaybetti 64 kişi yaralandı.”

Nereden bakarsanız bakın bunun adı terör eylemidir.

Sivilleri hedef alan hiçbir eylem sadece sınıfsal mücadele veya hak arayışı ya da özgürlük savaşı olarak nitelenemez.

Lenin, şiddet elbette bizim düşüncelerimize yabancıdır, dediğinde bile bir devrim sürecindeydi ülkesi ve muhatabı çoğunda çarlık Rusya’sı ve onların uzantılarıydı, sivil halkın kendisi değildi.

Kınıyoruz. Başsağlığı ve yaralılara şifa diliyoruz.

Korku ve kaygı, bu tür eylemlerin sonucunun kitlesel bir cinnete dönüşebilecek olmasındandır; halkların da birbirine düşmesi…

Savaş değil barış…

Bu bir temenni değil, bu coğrafyada mecburiyettir.

Türkler, Kürtler, Araplar, Aleviler, Sünniler burada beraberce yaşamak zorundadır. Ötesinde herhangi bir şey sadece felakettir.

Kimin nasıl bir gücü varsa bunu iyi bir sonuca hizmeten kullanmalıdır.

Nefret söylemi ise ihtiyacımız olmayan tek şeydir!

Kombine

Sahi, ne oldu şu kombine meselemiz?

En son 49 adet satılmıştı. Yazıyla kırk dokuz!

Vah!

Bu ilgisizliğin sebebi ne olabilir?

Ekonomik kriz olabilir mi? Evet, en güçlü olasılık budur zaten. Ülkenin ekonomik haliyle ilgili kitaplar yazılıyor.

Buna bağlı olarak kombine biletler, en ucuzu Maraton için 150 TL olmak üzere, pahalı olabilir mi? Bunu söyleyene itiraz edemem ki! İnsanların cebindeki paranın muhasebecisi değilim ki, ne haddime?

Acaba ilk 2 hafta cezalı olmamız satışları düşürmüş müdür?

Mümkün.

Transferleri beğenmeyip bir protestoya girişmiş olabilir mi taraftarımız? Evet, bu düşünceye yakın da durulabilir.

Genel olarak takıma güvenmiyorlar mı acaba, nasıl olsa şampiyon olamaz, deyerek.

Yoksa o Ankara yenilgisinden sonra futboldan mı soğudu bizimkiler? Bu da olabilir dostlar.

Taraftarın kombine bilet alma alışkanlığı yok, mesele bu, denebilir mi? Neden olmasın!

Yahu, bu konuya kafayı bu kadar takmamalı, sen maçlara bak, binlerce taraftar geliyor mu gelmiyor mu, düşüncesiyle hareket eden olabilir, ben ilgilendirmese de böyle bir düşünce.

Ne çok gerekçe vardır bu noktada…

Lakin bir Adanasporluluk konusunda bunlar gerekçe filan olamaz değil mi? Her durumda bir yol bulunurdu o biletleri almak için.

Taraftarlığımız fazlaca tekil olabilir, kombine bilet almak gibi bir organizasyon içinde olmanın gerektirdiği örgütlülük henüz gelişmemiştir.

Bu yüzdendir ki daha çok yazılır konuşulur yazılır konuşulur yazılır konuşulur yazılır konuşulur yazılır konuşulur yazılır konuşulur yazılır konuşulur yazılır konuşulur yazılır konuşulur yazılır konuşulur yazılır konuşulur yazılır konuşulur yazılır konuşulur…

Çünkü bunun için herhangi bir taraftarlık özverisine gerek yoktur!

Unutmamalı,

futbol imajlar oyunudur aynı zamanda. Bir güzel imajı sadece takım değil taraftar da oluşturur, aslında daha çok taraftar oluşturur. Şu kombine biletlere de böyle, yani bir imaj meselesi olarak bakmalı.

“Tiyatro da başka sanatlar gibi dinsel törenlerden doğmuş, sonra dinden bağımsızlaşarak sanatlaşmıştır. Kökeninde, ilkel insanın doğa olaylarını kendi bedensel hareketleriyle simgesel olarak temsil etme çabaları yatar.

• Avrupa'da Üst Paleolitik Çağdan (İ.Ö 40–10 bin yıl önce) kalma mağara resimlerinde, 
• ellerine ve yüzlerine hayvan postları geçirmiş insanların ritmik hareketler yaptığı görülmektedir. 
• Bunlar, maske ve köstüm kullanımının, 
• dolayısıyla tiyatronun ilk örneği sayılır. 
• Maske, kişinin kendi kimliğinin aşarak başka kimlikleri 
• ve daha genel varlık biçimlerini temsil etmesinin en etkin yollarından biridir.

Diye devam eder tiyatronun tarihçesine dair bilgiler.”

Yani?

Şudur!

• Kökeni insanlık kadar eski bir sanat, 
• şurada sekiz on yıllık 
• (veya kökleriyle 30–40, hadi 50–60 diyelim yahu) 
• evet ömrü şu kadarcık olan bir örgütlenmeye 
• teslim olmayacaktır. 
• Tarih boyunca 
• tiyatroyu yok etmeye kalkışan zihniyetler 
• hep oldu, onların hepsi de 
• anılmazcasına silindi gitti 
• ve fakat tiyatro hep oldu, olacak da…

Okumak için lütfen tıklayınız şu bağlantıyı, Devlet Tiyatrosu ne demiş gelişmeler üzerine. 

http://www.adanadt.gov.tr/web/

K.paşa, erciyes, tavşanlı, buca, konya, kartal, denizli... dört deplasman,üç iç saha maçı kaldı KAPLAN'IN ve köprünün altından daha çok suların geçeceği koca yedi hafta..

bu takım iç sahadaki tavşanlı maçıyla beraber 15 maçta altı galibiyet yedi beraberlik ve iki mağlubiyet alıp 19 gol atıp sadece on gol yemiştir..Elazığ maçında ise gerçek futbol kimliğini ortaya koymakla beraber tüm onuru, gururu ve müthiş hırslı mücadeleci yapısıyla ALKIŞI fazlasıyla haketmişti kalecisinden defans,orta saha ve forvetine kadar..

Samimi şekilde ligi çok sıkı takip eden birisi olarak söylüyorum sadece bu hafta bizi biraz kasımpaşa zorlar o da ciddi eksiklere rağmen gerek sakat gerekse kart cezası olan eksiklerimizden  dolayı.

 Kaldı ki zülküf koray berk rahman tuna kibong adnan talha okan burak mbilla onbiri sıkı bir onbirdir kenarda tolga onur akbay yaser yıldız ahmet bülent gibi kaleden orta sahaya defanstan forvete kadar maçta herhangi bir sakatlıkta yada eksiklikte maçtan kopmada oyuna girip sırıtmayacak ayaklardır bana göre..

tabii futbol sahada oynanır ama ben bu yedi takımın KAPLAN'DAN çok daha iyi futbol oynadığını düşünmüyorum yeter ki biz taraftar olarak kalan üç iç saha maçında elazığ maçından daha fazla dolduralım tribünleri ve desteğimizi eksik etmeyelim.

Emre Pürçek 

YAŞASIN TİYATRO

Adana Devlet Tiyatrosu

Uluslararası Tiyatro Festivali’nin

14’ncüsüne

27 Mart Dünya Tiyatrolar Günü’nde

Sahne diyor!

Festival 29 Nisan’a kadar sürecektir.

Tiyatroseverlere duyurulur!

Bakınız Adana Devlet Tiyatrosu bağlantısına…

http://www.adanadt.gov.tr/web/

       Kore’den Afganistan’a

• Afganistan’da 12 askerimiz ve 4 sivil, 16 insan öldü! 
• Neredeyse durduk yerde. 
• Ama bu eski bir fotoğraftır aynı zamanda. 
• 
  
• Bunların ecdat saydığı Menderes de 
• vaktiyle Kore’ye asker yollamıştı 
• yine Abd hesaplarına istinaden. 
• 
  
• Hiçbir ilgimiz olmayan memleketlere, 
• emperyal oyunlara on yıllardır piyon ediliyoruz, 
• şairin dediği gibi sığmazken ataların düne yarına” 
• ve on yıllardır hep aynı sınıfın insanları ölüyor 
• ve on yıllardır bu oyunun baş yerli aktörleri de 
• hep aynı zihniyetler oluyor, 
• bir demokrasi savaşçıları(!) şeceresinde… 
• Ne enteresan değil mi? 
• 
  
• Ne yazıktır ki ölen de hep öldüğüyle kalıyor; 
• bir Rahmet, 
• bir baş sağlığı, 
• biraz da hamasi sözler… 
• 
  
• o kadar! 

Hayırlı Olmak

Hani denir ya sözün bittiği yer diye. Başbakanımız da sever bu sözü, kullanır arada.

Sivas’ta zamanaşımı gerçekleşti. Kim şaşırdı ki?

Yasadır hukuktur adalettir vicdandır vs…

Hepsi bir yana, ama şu açıklama, Başbakanın aşağıdaki açıklaması; ne hazindir ki işte o kelimelerin durduğu yer, sözün bittiği bir yer olabilir. Ne bileyim? Ülke, bugün de muktedirin ülkesidir, ona benzemeyen yoktur, yok sayılır. Ölebilir de. Yasalar onu es geçer, ne gam kime dert? Sen ki ondan değilsin ya!

Alın bakın okuyun şu açıklamayı.

Bir katliamın bir şekilde aklanması acaba bir ülke ve millet için nasıl hayırlı olabilir?

Evet, böyledir muhteremlerin ileri demokrasisi…

**

Partisinin grup toplantısı ardından gazetecilerin sorularını yanıtlayan Başbakan Recep Tayyip Erdoğan, Sivas davasının zamanaşımından düşmesi ile ilgili soruya şöyle yanıt verdi:

"Milletimiz için, ülkemiz için hayırlı olsun. Zaten onlar da söylüyorlar... Yıllar yılı içerde olan vatandaş, içlerinde kaçak olanlar vardı. Bilemiyorum tabii onlar da var..."

**

Gel de Korkma

Kimi unsurlarca bir acıdan, katliamdan, trajediden siyasi hareket geliştirip kin pompalamak! Anadolu topraklarının en son ihtiyacı olan; hayır, hiç ihtiyacı olmayan şeydir.

Seneler önce Hocalı’da yaşanan katliamdır. Hem de en canice olanından. Ve unutulmamalıdır, yeni katliamların olmaması için unutulmamalıdır. Fakat buradan yeni katliamların işaret fişeklerini atarcasına bir siyasi argüman geliştirmek ülkenin istikbali için korkutucudur.

Hele o katliamcılarla aynı fikri fotoğrafa girmek… nasıl bir çelişkidir.

Bu gidiş, kendine benzemeyeni hedefe koymak gibi bir büyük tehlikenin kapılarına bırakır bizi.

Aç midenin ulusu, milliyeti yoktur; canice zihniyetlerin de öyle… katil her yerde katildir.

Futboldan particiliğe, okulculuktan şehirciliğe hemen hemen her yerde lokal ayrışmalara birbirimizi maruz bıraktığımız bir halet-i ruhiyede, nerde ve ne zaman bir “yabancı” olacağımızı bilemeyiz zira!

İçimizdeki “trafik canavarına” engel olmalı! Misalen… 

Bu Akşam Maçımız Var

Bugün yenersek kuvvetle muhtemel 31 puan ile 7. sıraya otururuz. 6. takım ile puan farkımız da 3 olur. Bir üsttekiyle 5 olur. İyi bir moral olur. Falan filan. Ama yenemezsek… Onu boş verelim şimdi.

• Hepimizin hemfikir olduğu gibi bu 1.lig 
• fazlasıyla enteresan. 
• Örneğin Rizespor'un
• Geçen hafta evinde Elazığ’dan 5 yiyip deplasmanda Kasımpaşa’yı devirmenin 
• genel futbol akışının mantığı içinde pek yeri yoktur. 
• Ne yani, aslında tüm takımlar aşağı yukarı aynı maçı da gününde olan kazanıyor, öyle mi? 
• Buna inanasım geliyor!

Şimdi bakalım şöyle; sırasıyla Bolu, Akhisar, GBB, Sakarya, Göztepe,  Elazığ, Kasımpaşa, Erciyes, Tavşanlı, Buca, Konya, Kartal ve Denizli ile karşılaşacağız. Kalan 13 karşılaşma…

• 6 içeri 7 dışarı maç. 
• Hepsini alsak 39 puan, cepte 28 eder mi sana 67; muhtemelen ilk 2’ye bile sokar böyle göz kamaştırıcı bir performans. 
• Hayır, tabi ki böyle bir iddiam yok. 
• Adanaspor tutkumuz her olumlu sonuca açıksa da futbolun ve futbolumuzun istatistiği bir dur çeker bize oracıktan.

Peki, bu 13 maçtan kaç puan çıkar veya çıkmalı ki iddiamız devam etsin en azından ilk 6 için? Cevap yok! Çünkü rakiplerin ne yapacağını bilemeyiz ki. Bakınız son iki haftadaki o Rizespor örneği! Veya bakınız Güngören! Adamlar son 6 haftada sadece bize kaybettiler galiba ya da buna yakın bir şey!

Nedir?

• Ben oturur maçımı izlerim, 
• keyif sigaramı da yakarım 
• hatta maçtan önce de iki tek atarım. 
• Ne olur ne olmaz diye de 
• -o tekilden zımbırtıları duymamak için- 
• tribüne kulaklarımı da tıkarım.

Evet,

Bu akşam maçımız var, bu ne güzel bir şeydir yahu!

• Ki, şampiyonluk umudunun bittiği yerde 
• Adanaspor aşkı 
• tüm ağırlığıyla girer devreye.

1 Sezonluk mu seviyoruz lan bu takımı?

Vira!

Ne Yazacağımı Bilmiyorum

Tabi ne yapacağımı da bilmiyorum sevgili arkadaşlar.

Ne diyeyim?

• Zor atıp kolay gol yememizi mi, 
• orta sahadaki boşluğu mu, 
• hücum hattına yeterince destek veremeyişimizi mi, 
• kör mücadelemizi mi? 
• Bilmem ki!

• Yoksa bazı futbolcularımızın, 
• özellikle Okan, 
• takım için değil de 
• kendi için oynar bir havada olmasını mı? 
• Anıl öyleydi! 
• Bu maçta listeye Mbilla da katıldı 
• ve 3 puanın ikisi 
• buhar olup gitti.

• Takımın dikey bir çizgi olarak 
• en az 4 transfere daha ihtiyacı olduğuna mı değinsem 
• ve yine bir transfer döneminin 
• hüsranla sonuçlanmaya doğru gittiğini mi yazsam, 
• bilmem ne yapsam?
• Ve her şey bir yana, 

• bu hakemlerle biz hiçbir yere gidemeyiz. 
• Hakem müdahalesinin olmadığı maç yok! 
• Şu işi namusuyla yapan bir insan evladı 
• galiba 
• denk gelmedi maçımıza. 
• Eminim bir bize değil bariz hataları, 
• birçok takımın canını fena yakıyorlardır. 
• Ama işte bize daha çok denk geliyor işin olumsuz yanı!

• Nedir? 
• Basiretsiz, 
• kifayetsiz, 
• yetersiz, 
• mesleki ahlaktan yoksun adamlara 
• şu son süreçte anormal yetkiler verilirse olacağı budur! 
• Bakın, 
• Türk futbolunun dinamiti bu adamlardır. 
• Onların verdiği zararı hiç kimse, 
• ne şike ne teşvik iddiaları, 
• hiçbir şey vermemektedir!

Söyleyin, futbolumuzu şu hakemlerden nasıl kurtaralım?

Zira benim heyecanım bu manada bitti biter!

Bir Yazı

• Bu bir maç yazısı değildir, 
• bu bir dönem yazısı olabilir, 
• hakem yazısı özelinde aslında bir sistem yazısıdır belki, 
• belki de Yeni Türkiye Cumhuriyeti 
• veya 2. Cumhuriyet yazısıdır, 
• sanki keyfiyetin egemen olduğu bir yönetim anlayışını eleştiri yazısıdır, 
• yetersizlere yetki vermenin açtı yaraların yazısıdır, 
• bir yazıdır neticede ama herhangi bir yazı değildir; 
• canımızın yandığına dairdir 
• ve ulan canına yandığımın memleketinde futbolda da siyasette de ekonomide de sanatta da hayatın bilumum yerlerinde de hep mi bizim canımız yanar ki 
• o muktedirler bu kadar mı muktedirdir, 
• haddizatında kifayetsiz muhterislere bir idareyi sorgusuz sualsiz teslim etmenin ne pespaye bir iş olduğunu kurcalayan bir yazıdır, 
• idarenin iradesizliğine de dairdir, ah, bir memlekette örneğin bir şike soruşturması neticesinde o hakem denenlere bu kadar anormal yetkileri hissettirirseniz onlarda s.kinin keyfine düdük çalar 
• ve yine örneğin bir Adanaspor’umuza çaldıkları 5 penaltının da penaltılıkla uzaktan yakından ilgisi olmaz, 
• ama çalarlar; çünkü başkanından başka arkası olmayan bir takımdır Adanaspor 
• ve ona vurun abalıya yapılabilir; şehrin maddi desteği tabi ki yoktur, siyasi desteği yoktur ve olmasındır, 
• taraftar taraftarlık enerjisini bu manada bir tepkiye dönüştürmekten uzaktır, 
• o kadar çok dış düşman varken biz içte düşman yaratma gafletindeyiz, düşman derken mecazen tabi…
• Neticede ülke nasıl yönetiliyorsa futbol da öyle yönetilmektedir:
• Yargı siyasi bir iradenin yargısıdır, gazeteler, televizyonlar, radyolar, piyasa sanatçıları türkücüleri ve koşulları da siyasi iradenin beberuhileridir, 
• hep keyfiyet hep keyfiyet hep keyfiyet ama siyasi iradenin keyfiyeti… 
• Yetkisi olan yetkisini bir şekilde güçlüden yana kullanır, arada görece güçsüzler gider. 
• Futbol da öyledir.
• Neticede bu bir hakem eleştirisi yazısıdır.  

En Fazla Bağıran veya Futbolun Bezirgânları

Erman Toroğlu; çok konuşup hiçbir şey demeyen adam. Onca zamandır futbol aleminde ve yorumlar yapar, harcı âlem yorumlar, sokak ağzıyla konuşarak kamunun nabzını en kurnaz bir taktikle tutar. Kendi hesabınca iyi de tutar fakat bu nabzı tutmanın ahlaki boyutlarını varsın kendisi hesaplasın, dilerse ve vicdanı elverirse ya da yerse…

• Sahi, onca zamandır en etkili kanallarda konuşan ve en etkili gazetelerde yazan adam ne vermiştir necip Türk futbol ailesine? 
• Nasıl bir bakış açısı kazandırmıştır. 
• Ne tür bir özgün imza atmıştır; 
• o amiyane gevezeliklerden başka, 
• süslü gösterişli, sokak jargonlu cümlelerden başka, 
• bel altı vuruşlardan başka, 
• en fazla bağıran en haklı sayılır taktiği neticesi olan muhabbet üslûbundan başka…

Fazlasıyla öznel, eyyamcı, sahte kabadayı, yalandan delikanlı, patavatsız dopra… Ne çok sıfatı olur böyle simaların. Keşke Cemal Süreya yaşasaydı da o portreler kitabında muhtereme de bir paragraf ayırsaydı. Bir paragraf yeterdi evet. Bakmayın siz burada lafı uzattığımıza, zamanımız çok…

16 Kasım 2011 tarihli yazısında yine inciler var bu futbol ve insanlık bilgesinden.

• “Şımarıklar” demiş yazınsının başlığına. 
• Tabi ki futbolculara sataşmış. 
• Hiddink ve Oğuz Çetin için de oyuncu tercihleri vs için “beyefendiler” demiş. 
• Biz biliyoruz ki bu beyefendileri kendisi aslında bir “ulan” manasında kullanmıştır 
• veya daha net bir hakaret ifadesi içeriğinde. 
• Direkt edememiş o hakareti, yememiş zira. 
• Bende de yemedi, ben de Erman zatı muhteremine elbette hakaret edemeyeceğim; 
• “beyefendinin önde gideni” diyeceğim sadece. 
• Evet beyefendinin önde gideni; 
• topçulara, hocalara sallarken yahu hiç mi dönüp bakmazsın, 
• şu ülke futbolunun 
• bu keşmekeşinde, 
• seviyesizliğinde, 
• futbolcuların o şımarıklığında, 
• tribüne küfretmelerinde, 
• kahrolduğunuz(!) başarısızlığında, 
• bir türlü gelişememiş olmasında falan filan, 
• sizin hiç mi payınız yok; 
• o programlardaki şımarıklığınızın, 
• küfre meyyal üslubunuzun, 
• dobra olacağım derken terbiyesizleşmenizin, 
• üç büyüklere çakacağım derken adaletsizleşmenizin 
• ve yine falan filan...
• Bunların hiç mi etkisi olmadı? 
• Hiç mi yapmasınız iki gram özeleştiri? 
• Eliniz hiç mi gitmez vicdanınıza, hep mi cüzdanınızı kollar o eliniz bir futbol kaosunu belli menfaatler icabınca kolladığınız gibi…

İşiniz memleket futbolu mudur, felaket tellallığı mıdır? Belli bir iradenin tetikçiliği midir, nedir be beyefendi? Hayır, beyefendinin önde gideni... Kendiniz bir ad koyun kendinize, harbi ve dobra bir biçimde, biz de öylece takip edelim onu… Ha beyefendi?

• Diyor ki, o milli forma bazı futbolcuların ve menajerlerin tekelinde olmamalı.
• Eyvallah beyefendi; altına da imza… 
• Ama o futbol yorumculuğu denen iş de yüksek medyada bazı kifayetsiz cahil cühelanın da tekelinde olmamalı.

Siz de bir silkelenin ulan!

Not: Sahi o E.Toroğlu beyefendi örneğin son 5 ayda okuduğu 3 kitabı yazsa da bir bilgilensek muhteremin mecrasındaki derin bilgi birikimi ve kaynakları mevzusunda… Bunu istemeye hakkımız var değil mi? Şımarıklık mı yapıyoruz yoksa?

Hiçbir mücadele yoksul çocukların öldürülmesini haklı kılamaz. Ortada sadece cinayetler vardır şu son olaylarda. Özgürlük mücadelesi 21. yüzyılda aslında kendi gibi olanı öldürmekle yapılamaz. Yapan daha çok kana neden olur. Ne yazıktır ki ölenler de öldükleriyle kalır. Ülke huzur için tek adım yol alamaz. Yazık!

“Özgürlük mücadelesi” deyip bir terör örgütü olmaktan soyutlayamazlar kendilerini.

Ayrıca ortada ve tepededir eş sorumlular. Basiretsiz yönetimdir aynı zamanda bu katliamın ortağı. Ne yapar nasıl ederiz de daha çok kalırız diyenler de sorumludur.

Yine söylemeli, öldürülenler, bu memleketin yoksul gençleridir! Giden, en kutsal değer olan yaşama hakkıdır. İnsan hayatından daha kıymetli bir şey olamaz. Onca ömür gitmiş, çok daha fazla hayatlar da kahrolmuştur.

Tamam, yoksulluğa da razıyız ulan! Yeter ki bu gencecik insanlar ölmesin! Biz barış içinde ve huzurlu bir ülke istiyoruz. Bunun için çözüm üretemeyenler halkın adına ülke yönetmeye devam etmesin.

Ölen gençlere rahmet, ailelerine, yakınlarına, sevenlerine baş sağlığı diliyoruz.

Mesut ve Mutlu Olmanın Dayanılmaz Garabeti

Şimdi milli maç ve dolayısıyla Mesut’a değineceğim.

• Mesut bizim milli maçta oynamadı, 
• bir sebepten dolayı, 
• ama bilmem ki nedir sebep; 
• baskıyla gelen bir milli hissiyat mı, 
• buna bağlı bir yaranma eğilimi mi Türk kamuoyuna, 
• sakatlık mı, 
• daha önemli bir maça bekletilmek mi? 
• Bilmem!

Kaybettiğimiz Almanya maçından sonra galiba soyunma odamıza gelip başarı da dilemiş son maçta. Olağan forma değiştirme işi vs.

• Derken 
• aynı Mesut 
• üç gün sonra bir başka milli maçta 
• 1 gol 2 asistle geceye damgasını vuruyor. 
• Milli yetkililer 
• Mesut’a 
• sevgi saygı ve minnetlerini filan sunuyor. 
• Ne güzel 
• ne hisli 
• ne milli sahneler. 
• Basından, 
• TV’lerden, 
• resmi kaynaklardan övgüler, 
• alkışlar… 
• (Sahi Şike savcısı ne yapıyor bu aralar, çalışıyor mu yoksa işi serdiler mi zamana?)

Ama yine bilmiyorum acaba ortada gayri ahlaki diyemeyeceksem de gayri vicdani bir sahne yok mu sizce de? Sessizlik ve 1 dakikalık saygı duruşu o zaman!

• Evet, şike soruşturması sureci bitmedi, 
• içeride adamlar var hala! 
• Peki, bu bir haftada tanık olduğumuz vaka ne ulan? 
• Emenike niye gözaltına alındı da 
• ardından adeta ülkeden kaçtı? 
• Öteki niye hala içeride? 
• Berikinin hali necidir?

Ortada içimize sindirdiğimiz bir sonuç varsa hiçbir sorun yok! UEFA açısından da bu esnada hiçbir beis görülmüyorsa yine eyvallah!

• O zaman şöyle yapalım;
• içeridekileri salınız. 
• Şikeye dair hiçbir soruşturmamız bundan böyle yoktur deyiniz. 
• İsterseniz kimseden özür de dilemeyiniz, 
• mağdur olan sizi anlar. 
• Sonra da bizi o necip futbol âlemimizde 
• yine kendi bokumuzla oynamaya bırakınız. 
• Etikmiş, 
• vicdanmış, 
• emeğe saygıymış, 
• futbolumuzun marka değeriymiş, 
• erdemmiş, 
• Türk futbolunun kurtuluşuymuş. 
• Boş verin bre, 
• bu akşam da TV’de diziler, 
• spor programları var. 
• Üstelik bu akşam 
• “Fatmagül’ün Suçu Ne?” oynuyormuş, 
• isabet olmuş.

Milli Mesut futbolumuza, içerim bu akşam!

Aslında Siyasi Bir Yazıdır, Bir Fenerbahçe Yazısı Değildir

Fenerbahçe B.A.1.Ligde oynamak için başvurmuş. Bunu biz istemeyiz: )) zaten böyle bir işe de müsaade etmezler. Fenerbahçe’nin yapacağı en sağlam eylem liglerden çekilmektir! Ama koca bir takımı bu hallere düşüren muktedirler Fener’i kaderine razı olup süpere devam etmelerini sağlarlar. Fenerbahçe hisselerinin yoğun bir biçimde cemaatçilerin eline geçtiği de ayrı iddialardan olunca, bir büyük uyum ve akabinde dönüşüm de kaçınılmaz.

• Fenerbahçe, çelişkilerin ve belirsizliklerin içine itildi.
  
• Hem İsa’ya hem Musa’ya yaranma politikası bu sonucu doğurdu,
  
• gerçi sonuç budur, demek de erken,
  
• her an sonucu etkileyen gelişmeler yaşanıyor.

Cem, özetle şöyle dile getirmiş sahnedeki mizanseni:

“Operasyon başlatıldı, şike var dendi, durum vahim dendi, infazlar yapıldı, İHALELER konuşuldu, durumdan vaziyet çıkaranları izledik, Tff ben işi çözemem dedi yargıya pası attı... Son olarak dava SİYASİ  dendi. Onlarda topu durdurdu şöyle bir kendi ekseni etrafında döndü pas verecek arkadaş aradı bulamayınca topu sürmeye devam etti... Bizler de top BAĞIMSIZ yargıda dedik beklemeye başladık... Buraya kadar her şey çok güzel...

Bundan sonra ne oldu?

1950’den itibaren olan oldu... “Dış güçler” ülkemizi yine ziyaret etti...

BAĞIMSIZ TÜRKİYE CUMHURİYETİ’NİN BAĞIMSIZ YARGISI hiçe sayıldı... Biz de her zaman ki gibi peki abi dedik...”

• Fenerbahçeli arkadaşlara şöyle seslenebiliriz buradan,
  
• “bu yoldan dönenler olabilir, mum gibi sönenler olabilir
• (örneğin işadamı N. Özdemir), ne kadar direnirseniz o kadar büyüksünüz,
  
• çünkü vaziyet futbolun egemenlik alanlarının dışındadır.”

Şöyle çarpıcı bir not düşmüştü twitter’a, paylaşayım: “Eski Cumhuriyeti sembolik olarak temsil eden FB tasfiye edilmiştir. Aynı Eski Cumhuriyetin diğer kurumları gibi. Bu bir iktidar savaşıdır.” Tabi yeni Türkiye’nin yükselen değeri elbette Trabzonspor olacaktır bu minvalde, WikiLeaks belgelerine göre Trabzonspor’a örtülü ödenekten aktarılan paralar da söz konusu olunca…

Şu öneriyle bitirelim, Fenerbahçe’nin kendi siyasi partisini kurup mücadeleye oradan devam etmesinin tam zamanıdır!

• Yine gencecik insanlar öldü!
  
• Savaş tarihinin en başından beri olduğu gibi yine ülkenin ekonomik kahrını çeken ailelerin çocukları öldü,
  
• onları da muhtemelen aynı “mahallenin” çocukları öldürdü.
  
• Böyle bir drama dünyanın her yerinde üzülür insanlar ve telin edilir…

Buna bir karşılık verildi Kandil üzerinden. Doğal bir süreçtir. Her eylem bir karşılık görür.

• Ama bu doğal sürecin de adeta “kurumsallaşmış” olması sizi de korkutmuyor mu
• Beni korkutuyor! Bu karşılık vermeler bizi ülke olarak içinden çıkılmaz kargaşalara götürmesin ve her iki taraf için, Cumhurbaşkanının Esat’a gönderdiği mektubun teması bizim tarafta hazin bir sonucu ima etmiş olmasın: Hayıflanmak!
  
• Bir yanda asker çocuklar öldürülür, diğer yanda bir başka yer bombalanır… Yine aynı döngü… Sonra?

Bunu, işi silahla halletmek isteyen her iki tarafın unsurları da görmek zorunda…

• Savaş tamtamı çalmaktan daha kolaydır barış çubuğunu tüttürmek.
  
• Oturduğum yerden, o namluların ucunu görmeden kolaydır bir Türk veya Kürt şahini olmak!
  
• Ben ısrarla sorunun silahsız halledilebileceğini ummak istiyorum!

Adı: Futbolda Maddi Problemler

Konu: Bazı Takımlar

Ana Fikir: Ekonomik Kriz Var Abi

Genç Yazarlarımızdan Halit Gürerkrizdeki takımlara dair küçük bir araştırma yapmış, bunu paylaşalım. Hayır, niyetimiz “ölümü gösterip sıtmaya razı etmek” değildir bir Adanaspor konusunda: ))

ALTAY

GENEL BORÇ TOPLAMI

14.628.710,02

NAKİT KASA TOPLAM

14.605,00

ÇEK KASA TOPLAMI

345.000,00

SENET KASA TOPLAMI

275.000,00

TOPLAM KASA MEVCUDU

634.605,00

GENEL TOPLAM

13.994.105,02

KONYASPOR

Konyaspor yönetiminin iş bilmezliği yüzünden Konyaspor büyük sıkıntıda. Yönetimden yapılan açıklamada takım otobüsüne benzin alacak paranın bulunmadığı ve kendi aralarında topladıkları parayla kampa gittiklerini bildirdiler. İnternet üzerinden yapılan yardım kampanyasında ise sadece 15 bin TL toplayarak hayal kırıklığı yaşadılar.

BUCASPOR

Bucaspor da maddi imkânsızlıklar içerisinde. Transfer edilen Ergun Cengiz in lisansı hala çıkarılamadı. Teknik direktörleri Sait Karafırtınalar son ana kadar Ergun’un takımda kalmasına çalışıyor.

SAKARYASPOR

Bilindiği gibi Sakaryaspor da borçlar yüzünden transfer yapamaz durumda. Şöyle bir not düşüyorlar: Sakaryaspor’un mevcut statü ve ekonomik şartlar gereği, gelecek sezon da transfer yapması mümkün gözükmezken, imdada A2 takımı yetişti. Sakaryaspor, A2 için profesyonelden futbolcu döndürebilecek. Üstelik her ne kadar kâğıt üzerinde 23 yaş sınırlaması konulsa da, katı uygulama yok.

KOCAELİSPOR

Onların da durumu pek vahim... Alıntı şöyle: “Bir zamanlar Fenerbahçe, Galatasaray, Beşiktaş ve Trabzonspor gibi dört büyüklerin de korkulu rüyası olan, iki kez Türkiye Kupası'nı kazandığı gibi birçok sezon da ligde zirve mücadelesi veren Kocaelispor sessiz sedasız tarih oluyor. 100 milyon TL'yi bulan borçlarının altından kalkmak mümkün olmayınca, takımın tüm futbolcuları yine 2. Lig'de mücadele eden ve isim değişikliğine giden eski adıyla "Körfez Belediyespor", yeni adıyla "Kocaeli Futbol Kulübü’ne transfer edilerek aktarma yapıldı. Ancak UEFA'nın "Kocaeli" adına sıcak bakmadığı ve bu ismin yeniden değiştirilebileceği belirtildi.”

• Durum o civarda böyledir.
  
• Bizden mümkün olduğunca uzak olması dileğiyle...
  

• Angelina Jolie
  
• Suriye sınırımıza gelmiş.
  
• Sebep-i ziyaret malum,
  
• ülkeden kaçanlara destek olmak!

• İnsanların kafasında iki Angelina oluşuverdi böylece:

• Bir:
  
• Ne iyi bir insan, adı gibi melek!
  
• Böyle işlere karışmayıp
  
• Paris Hilton gibi bir tarafının keyfine de bakabilirdi.
  
• Üstelik bir sürü çocuğu da evlat edindi…
  
• Kaç kişi yapar ki böyle bir insaniyet?
  
• Ezilenlerin derdini kendine dert bellemiş.

• İki:
  
• Oralara giden Angelina değil de 
• CIA başkanı filan olsaydı
  
• bu ziyaretin amacı,
  
• içeriği,
  
• manası ve sairesi değişir miydi?

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Hemen memlekete dönelim futbola kısa bir ara verip.

Geçenlerde B. Arınç Ümit Boyner’e bulaştı bu sefer. İnternet yasağı üzerinden, neymiş, bunlar gelirse porno serbest filan olurmuş. O yaştaki adamın düşündüğü şeye bakın hele; internet = porno. Sataşmayı üstelik Sayın Boyner’in ailesi, çocukları üzerinden yapıyor koca insan, koca politikacı, koca bakan, koca Akpli…

• Hopa karıştı ve bir insan canından oldu.
  
• Akp ve Başbakanı Hopa’da protesto edilince polis devleti işe karıştı ve emekli bir öğretmen uğradığı baskı sonucu kalp krizinden öldü.
  
• Haberi şöyle:
  
• “Çıkan olaylarda polisin sıktığı gazdan etkilenen emekli öğretmen Metin Lokumcu kalp krizi geçirdi. Lokumcu kaldırıldığı hastanede hayatını kaybetti. Lokumcu'nun hayatını kaybetmesi üzerine ilçede gerilim yeniden tırmandı.”
  
• Ve başbakan o protestoculara eşkıya dedi.
  
• Öyle ya, onlardan olmayan herkes eşkıya, cani, hain, kâfir, statükocu, darbeci vs…
• Ki Hopa, iktidarın ağır zulmüne maruz kalırsa hiç şaşirmayın.
  

YÖK Başkanı Yusuf Ziya Bey şöyle bir açıklama yapmış taze taze:

“Kitapçıklarda şifre olduğunu ne biz ne de Ali Demir biliyordu. (Bir kere bu cümlede anlatım bozukluğu var Sayın YÖK başkanım, yandaş bir dershaneye gidin isterseniz, ihtiyaç söz konusu. … “ne biz biliyorduk” diye bir yüklem lazım oraya çünkü bu cümlede iki farklı özne var: )) Bilseler şifreli kitabı basına verirler miydi? Şifrenin basında tartışıldığı günlerde bir akşamüzeri ÖSYM Yürütme Kurulu toplantıdaymış. Aradılar. Gittim. “Adana’da anlamadığımız bir durum var. Bin kitapçıkta cevaplar büyük şıkkın sağındaki çıkıyor” dediler. “Bu kadar canınızı sıkmayın. Kopya var mı yok mu ona bakın” dedim…

Adana burası üstat! Anlamak için yaşamak gerekir! Ve bizce canınızı biraz sıkın bre, bu kadar rahat olmayın, o has damar çatlamasın. İki milyona yakın insan o sınava girdi. Ve de istifa eden ayıp etmez!

• “İlköğretim 8. sınıf öğrencileri 4 Haziran 2011 Cumartesi günü, ilköğretim 7. sınıf öğrencileri ise 5 Haziran 2011 Pazar günü Seviye Belirleme Sınavı'na (SBS) girecek.
  
• MEB sınava girecek öğrencileri aşırıya kaçmadan giyinmeleri konusunda uyarırken,
  
• görevlilerden ise topuklu ayakkabı giymemelerini istedi.”

• Aşırıya kaçmadan giyinmek, ne demekse?

Ve Gülben Ergen ile Mustafa Erdoğan fikir uyuşmazlığı nedeniyle boşanıyorlarmış. Sanırım referandumdan kalan bir mesele, Mustafa “Erdoğan” tarafı evetçiydi ya… Kız tarafı için iyi oldu bence, hayırlı olsun.

Ne olduydu?

En son Güngören’i yenmiştik deplasmanda 3–0 ile. Ondan önce Adana’da Orduspor’u 3–1 ile geçmiştik. Yani tam bir devredir, sanırım bu yarı sezona karşılık geliyor, evet o kadar zamandır Adana’da galip gelemiyoruz. Diyarbakır galibiyetini de saymazsak ki saymayalım, yine yarım sezondur maç kazanamıyoruz.

Böyle bir sahne tarihimizde birkaç kez yaşanmıştır ve hepsinde de takım küme düşmüştür.

Örneğin 80’li yıllardaki bir sezonda süper ligin ilk yarısını 4. tamamlayıp ikinci yarıda maç kazanamadan küme üştüğümüzü hatırlarım; üstelik Feyzullahlı, Kayhanlı, İsmailli, Ümitli bir kadroydu o, yok yoktu yani.

Ne olduk?

• Ligin en çok gol atan 5. takımı (Erciyes ve GBB ile).

• Ligin en çok gol yiyen takımı (Diyarbakır’ı saymıyorum doğal olarak).

• Ligin en çok berabere kalan takımı (tek başına lider).

• Ligin elinden en çok maç kaçıran takımı…

• Bolu ve Ordu’dan sonra, attığı ve yediği gol toplamında ligin en şenlikli takımı…

Nedir?

Sonuçlar yukarıda, mesele ortada.

Ve fakat bence, yaşadığımız her bir olumsuzluğa rağmen bence güzel bir lig oluyor, heyecan dolu. Her hafta iddia dolu… Ağlasam da sızlasam da bu sezon böyle, şampiyonluk yarışı bize kendi hatalarımızdan dolayı yüz vermedi, olsun neticede son haftaya kadar macera dolu maçlarımız olacak.

Ama macera, heyecan, şenlik tamam da, bari şu Güngören’i aradan çıkarsak bre, öyle baksak neşemize, bari…

Kötü durumdaysak ve hedeflerimizde tepe taklak olmuşsak, bence diyorum, Fevzi’nin yokluğunun büyük etkisi olmuştur. Trabzonsporluların kalecileri Onur için dedikleri gibi, ulan keşke ben sakatlansaydım da Adanaspor’um Fevzi’nin yokluğundan böyle etkilenmeyip şu kötü günleri yaşamasaydı.

_______________________

Fevzi’nin yokluğu bize çok pahalıya mal oldu, olmaya da devam ediyor. Mersin maçındaki sakatlığının faturasını hala ödüyoruz. Çünkü Fevzi orta saha ile forvet arasındaki ana damardı. o ana damar kopunca gol yollarında kaybolup gittik.

Fevzi’nin bizdeki yokluğu Barselona’da Xavi veya İniesta’nın yokluğu gibi bir şeydir.

• Yardımlaşan,
  
• ki bunu daha çok en yakınındakine destek olarak yapan,
  
• kendi hareket bölgesinde rakibe fazla inisiyatif hakkı tanımadan oynayan,
  
• defansa yardıma gelen, ki Mersin maçında öyle bir yardım esnasında sakatlandı,
  
• saldırgan oyunuyla takımı da ateşleyen,
  
• kazanmak için gücünün sınırlarını zorlayan,
  
• ama bu sırada da erken yorulan -bu da onun üstesinden gelmek zorunda olduğu olumsuz yanıdır-
  
• öncelikle rakip sahaya ve devamında rakip ceza sahasına girmeyi düşünen
  
• -ama olumsuzlukta oyundan çabuk da düşebilen, bunu da aşmak zorunda olan-
  
• gol atmada da belli bir becerisi olan
  
• neticede artıları eksilerinden çok daha fazla olan bir etkili oyuncumuzdur.
  
• Onu bu yüzden çok aramaktayız. 
• Belli bir kitlenin, arkadaşlarımdan bazılarının pek tutmadığı bu sebepten de üzerinde tartıştığımız bir futbolcudur. Sanırım ona yönelik eleştirilerin temelinde de işte o tribüne oynamama özelliği de vardır. Bu da bence bir futbolcu için iyi bir meziyettir. Çünkü en fena olanı, şirin görünme ilkesizliğidir. Neyse, tatsız konulara dönmeyeceğim.

Bağlıyorum.

Kötü durumdaysak ve hedeflerimizde tepe taklak olmuşsak, bence diyorum, Fevzi’nin yokluğunun büyük etkisi olmuştur. Trabzonsporluların kalecileri Onur için dedikleri gibi, ulan keşke ben sakatlansaydım da Adanaspor’um Fevzi’nin yokluğundan böyle etkilenmeyip şu kötü günleri yaşamasaydı.

Eksikler 

Bu hafta Anıl ve Fevzi takımda yok. Anıl cezalı Fevzi sakat. Mersin maçında fena dönmüştü ayağı. Nedir? Fevzi, deyim yerindeyse, ölümüne dalmıştır topa. Sakatlanmayı göze alarak. Çünkü o sırada rakip sol tarafımızdan tehlikeli gelir olmuştur. Ama Fevzi hep böyle oynamaktadır. Baştan beri. Hep dediğimiz gibi, hiç kaçak dövüşmemiştir. Bir de ona kaptanlık verilse, bakın motivasyonu nasıl artar… üç nokta…

Fevzi ve Anıl…

Önemli oyuncular. Yoklukları hissedilir.Fakat, bu kadroda Anıl’ın da Fevzi’nin de yeri dolar. Bu hafta fazla kaygıya gerek yok bu manada. Ama Fevzi’nin sakatlığı dilerim uzun sürmez. Yeri, bir haftalığına dolsa da uzun vadede illa ki ihtiyaç duyulur.O değil, bu bahaneyle hiç oynamaması gereken, yine forma şansı bulup sağına soluna yük olacak. Bir derdim de bu… 

Onur Demirtaş

Mersin maçında O.Özdemir hazır olmayan bir Onur’u oyuna alarak bu futbolcumuzu zor durumda bırakmıştır. Keşke öyle yapmasaydı. Tam bunun konuşurken Alper bir ayrıntıyı hatırlattı.

Geçen sezon Onur, neden çok kart gördüğünden bahsediyordu. “Genç futbolcularımızı ezmeye çalışıyorlardı, ben de buna ayrıca müdahale ediyordum, bu yüzden itirazcı ve hırçın görünüyordum.” çerçevesinde bir şeyler söylemişti. Tam değil ama aşağı yukarı böyleydi Onur’un dedikleri.

O zaman da konuşmuştuk bunu. Onurlu bir davranış olduğunu vurgulamıştık…Şimdi takıma bakıyorum da orada kokmaz bulaşmaz bir kaptan. Vah… Beri yanda bir Onur. Kendini değil, arkadaşlarını da düşünen ve icap ettiğinde onları koruyup kollayan bir ağabey…

Taraftar bunları bilir, görür, izler, değerlendirir, sever veya yok sayar ya da protesto eder.

Dilerim son çare olmaz koyu yazıp altını çizdiğimiz; beyefendi elini taşın altına koyar da…

Neler olabilir ki bu yeni haftada?

• Adanaspor’umuz santrafor arayışlarına devam eder. Çünkü Emre Aktaş konusu belirsizdir.
• Taraftar başka transferler de bekler. Çünkü dokuz puan farka rağmen Adanaspor’un hala bir şampiyonluk umudu vardır.
• Bu arada birkaç transfer dedikodusu çıkar. Çünkü bu transfer döneminin tadı bu uçan balonlardadır.
• Birtakım beklenti ve hayallerle bu hafta da geçer.
• Geçer çünkü zaman öyle bir şeydir, durmak gibi bir eğilimi yoktur, geçer gider.

Memlekette neler olur?

• Yandaş medya ve de yan’a göre enflasyon yine düşer,
• refah seviyemiz artar,
• işsizlik yok olur,
• bölgenin lideri olma yolunda dev adımlar atılır;
• arada hükümet erkinden birileri çıkar muhalif fikirlere birkaç laf sokar,
• biz yine öyle kalakalırız,
• sonra bir “acaba yumurtalı sortiler olur mu ?” beklentisi,
• üniversiteler direnişin umudu olmaya devam eder,
• yargını içinde bulunduğu keşmekeş durulmaz,
• hükümetin oradaki erke hepten sahip olma iştahı sürer,
• ana muhalefet balans ayarını bir türlü yapamaz,
• ülke on yıllardır olduğu gibi bir türlü gerçek gündemini bulamaz ara gündemlerle geçer gider ömrümüz,
• Geçer, çünkü zaman öyle bir şeydir, durmak gibi bir eğilimi yoktur, geçer gider.

Gündüz Hoca

• Büyük hoca olduğunun tanıklarından biriyim.
• Onu tanıyanlar, dostluğunu bilenler de ne güzel bir insan olduğunu söylüyor.
• Onun için en güzel sözleri de Adanaspor taraftarı zaten söylemiştir. Gereğince sahiplenilmiş bir isimdir bizde Gündüz Tekin Onay.
• Herhangi bir isim olsaydı o, yeter derdik bu kadarı. Ama ülkenin ve Adanaspor’un futbol tarihinde tam bir köşe başı hocamız için bu sözler övgüler yetmez.
• Ne kaldı geriye?
• Herkes biliyor cevabı!
• Bizim taraftar olarak resmen ilan ettiğimiz güneydeki Gündüz Tekin Onay Tribününe o tabelanın asılmasıdır şimdilik son hamle!
• Bu son hamle kime düşer. Bence bloglar, siteler yani aktif taraftar üzerine düşeni yaptı. Konuyu gündemde tuttu, gereken bütçe için kendi arasında belli bir maddi desteği de taahhüt etti.
• Resmi formaliteler de tamam…
• Şimdi?
• Bence yeni dernek yönetimi, sevgili Bekir Başkanın öncülüğünde bu işi noktalayacaktır.
• Öyle düşünüyorum.

Ve Gölgesi Ağır Adam,

Ölüm, bir kuru bedeni alır götürür, büyük hatıralara ne yapabilir ki! O hatıra Adanaspor camiasında ilelebet muhafaza edilecektir!

Partizan Rektör 

Celal Bayar Üniversitesi rektörü Prof. Dr. Mehmet Pakdemirli okuluna ziyarete gelen Bülent Arınç’ı protesto eden öğrencileri hizaya sokmak için Arınç gelmeden hemen önce olaya müdahale eder. Öğrencilerle tartışır. Enteresan diyaloglar gelişir.

Gençler cumhuriyeti koruyoruz der, rektör size mi kalmış der, biz koruz, ben korurum, diye ekler. Sonrasında rektörün TV’lerdeki açıklaması aşağı yukarı şöyleydi: Amacım öğrenciler zarar görmesin, ben bu yüzden inip müdahale etim, yoksa polis var özel korumalar var, odamda oturur talimat verirdim, bir de konuğumuz zarar görmesin… gibi sözler, ana hatlar böyle… Üniversitemde siyaset filan yaptırmam gibisinden diye ekliyor. İnsanları garip bir biçimde kategorize ediyor. Açıklamalar yaparken fikri alt yapısının haritasını çiziyor. Bir odacıyla bile görüşürüm diyor. Bakın “bile” diyor. Yine enteresan. Oysa bir odacıyla “bile”siz de görüşülürdü… 

Neyse, rektör haklıdır gençler haksızdır diyelim. Rektör oraya gönderilmiştir ve konumunu korumak gibi bir derdi de var olabilir. Olağandır. Kuzu’nun “yumurtalanma” sürecinde yaşananlardan korkmuş olabilir, Kuzu’nun rektörü filan istifaya davet etmesinden falan… Buna da hay hay. Herkesin bir şeylerden korkma hakkı vardır.

Geçelim bunları, dert değil tasa değil mesele hiç değil. Olacak böyle atraksiyonlar hayatımızda, üniversitelerde, maçlarda; tartışılacak, fikir ayrılıkları, müdahaleler falan filan,  olacak. Küseceğiz barışacağız, korkacağız...

Amma velakin yine TV’de CNN’de şöyle bir ifadeyi ağzından kaçırıyor. Diyor ki “ben herkesle konuştum bu bir aylık süre zarfında” (bir aydır o makamdaymış), sonra örnekleri sıralıyor derken, “belediye başkanıyla da görüştüm, başka bir partiden…”Evet, öyle diyor. Ben diyor, “başka bir partiden olan belediye başkanı ile görüştüm.” Kim diyor bunu, devletin rektörüyüm diyen Celal Bayar Üniversitesi rektörü Prof. Dr. Mehmet Pakdemirli diyor. Başka parti, yani Akp değil o başka parti.

Böyle! Devletin rektörüyüm diyor ama Akp dışındaki bir partinin belediye başkanına başka partiden diyor. Bu, en hazin fotoğraflardandır yine. Ki o hazin fotoğraflar artıyor da artıyor. Yukarıda dedim diyeceğim. Sancılar olacak. Kaçınılmazdır bu!

Ve fakat o son sahne olmayacak. Rektörün elbette bir fikri, hayata sanata spora kendi ömrüne bir bakışı olacak; ama o rektör bir partili olmayacak. Biliyorum, o tarafta hep biz yaparsak olur deniyor içten içe hatta açıktan açıktan, biz yaparsak olur. Ben de şöyle bitiririm yazıyı, “ yahu o zaman bu yaptığınız biraz ayıp olur.”

Neymiş?

Başka bir partiden olan belediye başkanıyla da görüşmüşmüş… Ne iyi…

Berhudar olduk be…

Osman Özdemir 

Adanaspor Altay deplasmanında güzel oynadı bence. Deplasman takımı kimliğini doğru bir şekilde yansıttık sahaya. Önemli bir aksaklık yoktu futbolcularımızda. Doğru zamanda doğru hamlelerle defans pek pozisyon vermedi. Siz de izlediniz maçı, Altay tesadüfen bir iki pozisyon buldu, uzun toplarla gelmeye çalıştı, uzaktan da bir son dakika şutu…

• Zülküf
• malumumuz olan koşullarda
• giydiği formanın hakkını fazlasıyla vermiştir.
• Ya rakibin pozisyonun bozdu
• ya topu aldı
• ya da kendine faul yaptırdı.
• Önemli işlerdir bunlar.
• Derim ki,
• Zülküf sınavı geçmiştir.

Osman Özdemir ise yine sınıfta kalmıştır. Bakın, yukarıda saydığım olumlu işler kendiliğinden değilse de oyuncuların doğal haliyle gerçekleşmiştir.Zannederim ki teknik direktörünün hiçbir faydasını görmeyen tek takım Adanaspor’dur bu ligde.

Heyhat…

Onur hala sakat mı? Sorayım dedim bu arada kendime.

Orta saha “eh işte” formatında oynadı. Buna rağmen pozisyon zenginliği bizdeydi. Ahmet Dursun verdiği pasların bir tekini alamamıştır. 5. dakikada Talha’dan aldığı topla adeta kendi yaratmıştır pozisyonunu. Adeta değil, öyle oldu diye düzelti kafamdaki görüntünün tekrarı: ))

Rakip 3 oyuncu değiştirdi, son dakikalarda gelir gibi oldu. Bizimki uykuda. 86. dakikada mı nedir ilk değişiklik. Anlaşılan odur ki Osman Özdemir’in hayalinde bile yok galibiyet. Son saniyede de Okan girdi oyuna. Bu ağır sahada, o yorgunlukta korkudan oyuncu değiştiremiyor.

Niye? Oyuncuları tanımıyor ki! Futbolcusuna güvenmiyor ki! Kendine bile inanmıyor ki! Ne deyim ki!Hayır, Osman Özdemir gitsin demiyorum.

Türk futbol camiasının hocaları aşağı yukarı birbirinin muadili. Kolaycı, hazırcı, statükocu, korkak, bilgisiz, mesleklerinde bile yetersiz adamlar. Biraz farklı olan zaten bir şekilde kendini gösteriyor. Ötesi aynı yahninin ciğeri… Haddizatında rakı mezesi bile olmaz birçoğundan.

Kalsın, ama Osman Özdemir olarak değil "Adanaspor Teknik Direktörü Osman Özdemir" olarak devam etsin işine. Devam edebilsin. Oftaş’ta iyi işler yapmışmış. Bana ne! Oftaş’tan her şekilde on milyon kat üstün olan Adanaspor’da bir iş yapamadıktan sonra… Ne yani, Allah geçinden vesin ama mezar taşına “Oftaş’ı şampiyon yaptı, maçlardan sonra da centilmence konuştu” mu yazılacak.

Osman Özdemir’in Grup Yorum’dan “Cesaret, Cesaret Daha Fazla Cesaret” adlı şarkıyı dinlemesini öneririm devre arası boyunca. Mesleki gelişimine bir katkısı olabilir. Adanaspor tarihinin en sıradan santraforlarından idi, hocalığı da öyle olmasın… Temennisiyle…

Kim Suçlu?

Şu maç için bir şeyler yazmak gerekecek ne olursa.Ben başka bir şey diyeceğim. Maçı sktr edelim. Asıl sorun bir insan el birliğiyle nasıl yok edilir onu konuşalım biraz.

Tolgahan, sevgili Serkan Şenyürek’in de dediği gibi Karşıyaka maçından sonra değil aslında geçen sezon, örneğin Buca maçından sonra kayboldu. Değil, heder oldu. Tökezlemedi devrildi, çöktü, gitti, her neyse işte.

Ama hangi irade Tolgahan’ın ve Adanaspor’un bu noktaya gelmesine sebep oldu? İşaretler hocaları gösteriyor.

Onu kollayacağım derken o kalecinin yok oluşunun mimarı olmuşlardır.…basiretsiz, yüreksiz, niteliksiz hocalar… Onlar da bu hazin sahnenin baş aktörleridir.

Yahu bakın, Metin’i, Ahmet’i, Recep’i kesmek ne kadar doğalsa kaleciyi de kesmek o kadar doğaldır. Bunu neden böyle gurur yaptılar anlamıyorum. Anlayan beri gelsin.

Not: Taraftara akıl veren Osman hoca! Sen sınavı zaten geçemedin. Sen bu takımda bir korkaksın ki kötü bir kaleciyi yedeğe bile çekemedin, var olanın üzerine yatmaya çalıştın, takımı tanımadın, tahlil etmedin. Aslında düşmüş bir adama bir tekmeyi de böylece sen de vurdun.

Ama bak, Altay maçında Tolgahan’ı oynatmazsan, kesersen, o maçta da futbolcunun arkasında durmazsan o zaman harbiden boş adamsın. Madem çıktın bir yola, kovulana kadar devam et. Veya “böyle bir teknik direktör olmak artık gururuma dokunuyor” de ve çek git. Sen bilirsin.

Ama her halükarda bizim için bitiksin. Bunu da bil…

YAŞASIN ADANASPOR

Yazmıyorum ulan,

Hiç kimse için

Hiçbir şey yazmıyorum…

Üç beş topçu bir kaleci beni Adanaspor'umdan edemez...

Ama yazmıyorum...

Bir temizlik olana kadar...

Ki olacak...

Biat Edenlerin Dayanılmaz Dramı 

Şimdi şu sızıntılar ortaya düştü ya. Bazılar da ne diyeceğini bilemeden ortalığa düştü. Ayarları bozuldu, dengeleri, bıyıkları kesilmiş kediler gibi, kayboldu.

Zavallı haldeler. Vah!

Yalakalar ordusu Akp’yi, başbakanlarını, bakanlarını veya kalan kalın zevatı nasıl koruyup kollayacaklar şaşırmış durumdalar. Yok dedikodudur, yok yorumdur, yok komplo teorisidir, yok gayri ciddidir, yok ayıklanıp seçilmiştir… canım ayıkla ayıklama, orada yazılı mı değil mi gerçekler... ona bakalım...

mesele ayıklamak değil ki mevzumuz ayık olmak...

Yayımlayana, okuyana, düşünene lanet hakaret tehdit vs…  dedim ya, zavallı bir hal...

Adamlar izlemişler, gözlemişler, tahlil etmişler ve vazife gereğidir ki rapor etmişler falan filan.

Ya... Siz insanları hangi kanıtlarla kovuşturup soruşturup içerilere atıp itibarlarıyla oynayıp… Şimdi bu sızıntılara fena halde tedbirli yaklaşıyorsunuz hacım, niye ki?

Efendim ABD sorumluymuş, mahkemeye verilsinmiş, özürler dilenmişmiş…

Hazretlerin keyfi pek kaçtı, ki kafaları da pek karıştı (mı). Yoksa o sonsuz ve kusursuz biatla eski tas eski hamam devam mı edecekler her zaman yaptıklarına. Aynı sazı çalıp aynı havalarda dolanmaya. Ben ne bileyim...

O zaman ben ne diyeyim?

Beter olun…

Birileri Bizimle Eğleniyor  

• Bir gecede gayrisafi milli hâsılamız, yani kişi başına düşen gelirimiz (öyle bir şeydi değil mi) artmış.
• Nasıl artmış?
• Üretim ilişkilerindeki bir ayar sonucu artı değerin adil paylaşımıyla mı oluvermiş acaba bu?
• Bilmem ki. Ki zannetmem ki.
• Öyle bir şey olsa zaten ülkenin makûs talihi değişir.
• Ne ekonomik kriz kalır ne yoksulluk ne açlık… Ama böylesi bir ayar vatandaşın işine gelse de ötesinin işine hiç gelmez.
• Çünkü bilinir ki bizim yoksulluğumuz olmadan başkalarının zenginliği olmaz.
• Konuya dönelim efendim. İşte o “şey” artmış.
• Kendi doğal seyrinde değil tabi.
• Bakanlar kurulunun bir düzeltme kararıyla artmış.Haber şu: “
• Bakanlar Kurulu'nun 2011 Yılı Programı'nda yer alan "Fert Başına Gayri Safi Yurtiçi Hasıla (GSYH)"ya ilişkin bazı rakamlarda yaptığı düzeltme sonrası Satın Alma Gücü Paritesi'ne (SGP) göre kişi başına milli gelir, 2 bin 354 dolar artışla 15 bin 392 dolara, SGP bazlı toplam milli gelir de 171,1 milyar dolar artışla 1 trilyon 119 milyon dolara çıktı.” 
• .
• Böyle olur ağaların düğünü!
• .
• Siz milletin satın alma gücünü ancak bakanlar kurulu düzeltmesiyle artırırsınız.
• Ötesine mecaliniz yok, zaten gücünüz de yetmez.
• Çeşitli bakanlar kurulu düzeltmeleriyle trafik cinayetlerine de bir müdahale edin.
• Işsizliği yok edin.
• Yoksulluğu eritin. Sivil vesayet yoktur ulan, deyin.
• Deyin canım ne olacak!
• .
• Şöyle bir hikaye var:
• Seksenlik dede doktora gider, evlat der, kahvede arkadaşlar anlatıyor, her gece iki, bazen üç… Maneviyatım bozuluyor. Doktor da çözer işi, sen de anlat dedeciğim, der sen de anlat! 
• Hadi bakalım, yükseltin gelirleri yok edin yoksulluğu, adaletsizliği, eşitsizliği…
• Hepsi bir toplantıya bakar…

·                  Sevgili Erkin

·                  “Tuncelili Mustafa” diye bir yazı yazmıştır.

·                  Şovence bir yazı değildir.

·                Malum bir eleştiriye yönelik

           Çatalan gündemli bir yazıdır…

·                  Bir Adanaspor davası yazısıdır.  

·                  Bu yazıdan rahatsız olanlar vardır.

·                  Önemli bir not düşelim.

·                  Biz de bu yazının arkasındayız.

·                  Son kelimesine kadar…

·                  Bu yazının bir yanı da biziz!

·                  Erkin Doygun bu yazısıyla yalnız değildir!

·                  Kimsesiz değildir!

·                  Sahipsiz değildir! ·                   

·                  Hakan Tabakan

Hangisi Gerçek

Karşıyaka’yı deplasmanda elimizden kaçırdık ki ne kaçırma hem de… 2-0 öne geçtiğimiz maçı Tolga şovla berabere bitirdik… Yine de bu takımda ışık var dedik ve Denizli maçında tribünleri doldurduk… Öyle bir maç çıkardık ki Eyüp Arın korkmasaydı, Denizli’yi fark atarak yenebilirdik…

Yine önemli değil dedik; çünkü bu takımda hayat var dedik ve düştük Erciyes yollarına… Bugün sahada öyle bir Adanaspor vardı ki iler tutar yanı yoktu…

Tel tel dökülüyor, rakibe gel de gol at diye çağrı yapıyordu ki rakip atamayınca Metin dayanamadı ve kendisi attı golü kalemize… Maç sonu Eyüp Arın “ üzgünüz” demekle yetindi ve tüm suçu federasyona yükleyerek “ Pazartesi saat 14.00 de maç oynatmak nerede görülmüş” dedi…

Bu iniş çıkış içinde bize de “hangisi gerçek?” diye sormak kaldı… Evet hangisi gerçek, Denizli’ye sahayı dar eden Adanaspor mu, bugün 4-1 yenilen Adanaspor mu gerçek?..

Bunlardan hangisi kamera şakası… Bu noktada olaya birkaç açıdan bakmak gerekir… Futbolcu, hoca, ve taraftar açısından…Futbolcu, işini gücünü bırakacak, tribündeki taraftarla uğraşacak, onlar bizi etkiliyor, bizi desteklemiyorlar, bize söyledikleri bizi etkiliyor diyecek…

Kimse çıkıp da be güzel kardeşim, sen futbolculuğu seçerken tribünleri dolduran insanların neler söyleyeceğini hesap etmedin mi, tribündeki taraftar seni hep övmek zorunda mı, demeyecek… Üstüne üstlük futbolcuyu koruma adına tribünü bir avuç bırakacak kadar insanları dışlayacak…

Karşıyaka maçında 2-0 dan maç veren Tolga “Adana seninle gurur duyuyor” denerek tribünlere çağırılacak… Siz futbolcu olsanız, sorumluluk duyar mısınız… Ben kötü oynarsam, diye başlayan tedirgin cümleler kurar mısınız?Hoca, Denizli gibi bir takımı un ufak edecek futbol oynayan takıma yön veremeyecek, alınan beraberliği Adanaspor’un gücü olarak yansıtacak…

Bir hafta boyunca Adanaspor ve turuncu aşkından söz edecek ve 4-1 lik ağır yenilgiyi maç saatine bağlayacak… Biri de çıkıp be güzel kardeşim, senin 2.lg B grubundan haberin yok mu, adamlar çarşamba, perşembe saat 13.30 da oynuyor, sen hangi ülkede yaşıyorsun, demeyecek… Üstüne üstlük, Adanaspor’un medar-ı iftiharı olarak boy boy resimlerle demeçleri verilecek… Siz hoca olsanız, sorumluluk duyar  mısınız, yenmek için ne yapabilirim, diye kendinizi yorar mısınız…

El sonuç; sevgili Adanaspor taraftarları, bugün alınan sonuca şaşırmayın ve kimseye kızmayın… Adanasporluluk adına, sizi puan ya da puanlardan eden futbolcularla gurur duyduğunuz sürece bu sonuçları hep göreceksiniz ve hatta haftaya yine Adana sizinle gurur duyuyor diye bağırın, bağırın ki Orduspor da dörtleyip gitsin Adana’dan… Çünkü bu oyunda hiçbir şey gerçek değil, sizin katıksız sevginiz dışında…

Fatin Murat SEFERBEYOĞLU

Acımız Dağlar Kadar…

• Hani bir şarkıda der ya; ‘’herkesin acısı ;sevgisi kadar’’ tamda bizim için söylenilmiştir.
• Ne yapılır bilinmez ama bu üzüntü hali birkaç gün üzerimizde kalacaktır.
• Bu yaşadığımız ilk yenilgi değil ama bu durumun ,  son haftalarda ki iyi oyunun sonunda ve galibiyetten en ufak kuşkumuz olmayan bir maçta  olması ,hepimizi fazlasıyla yaralamıştır.
• Bu maçın sonucunu  ve futbolcularımızın  oynadığı  oyunu gördükten sonra biz taraftarlara düşen, bu sezon için artık beklentilerimizi en aza indirmek ve yıllardır olduğu üzere Adanasporumuzu  sevmeye devam etmekten ibaret olsa gerek.
• Bu ruh halinden çıkışımızın tek yolu budur.
• Her zaman olduğu üzere son söz:
• Yaşasın Adanaspor!

Avucunu Yalarsın!

• Biri buyurmuş ki
  
• “Adanaspor boşaltırsa,
  
• ilk işim
  
• Adanademirspor’u
  
• Çatalan tesislerine götürmek olur.”

• Deriz ki
  
• yavaş ol,
  
• ağır gel!

• Avucunu yalarsın!

• Nokta!

• Nokta!

“Adana’nın Adanaspor’a İkinci Ayıbı”

Adanaspor'un Çatalan tesislerini bırakacak olması nedeniyle Adanaspor Düşünce Platformu'ndan açıklama geldi.. Platform Başkanı Doç.Dr. Ali Aydın Altunkan ve Basın Sözcüsü Avukat Erkin Doygun, Adanaspor'un tesislerinden ayrılacak olmasının Adana'nın ayıbı olduğunu dile getirdiler... Platform Başkanı Altunkan konuyla ilgili şunları söyledi:"Büyükşehir Belediyesi tarafından 4–5 trilyon harcanmış bir tesisin bırakılması noktasına gelinmiş olması aslında belediyenin bir ayıbıdır. Uzun zamandan bu yana ortalama 150.000 TL civarında olan Adanaspor için bir yük ama belediye için yük teşkil etmeyecek bu rakamın Sayın Başkan Bayram Akgül'ün sırtında olması zaten destek görmeyen Adanaspor için sonun başlangıcı olmuştur.. Gelecekte çok daha büyük amaçlara hizmet edecek bu tesisten ayrılmak Adanaspor için sorun teşkil ederken, tesisin geleceği açısından da ciddi sıkıntılar doğuracaktır.. Adana'nın bir değeri olarak inşa edilen bu tesisin kullanılamaz hale gelmesi Adana için bir ayıp, Adanaspor için ise bir kayıptır..

Yasalar çerçevesinde belediyelerin takımlara yardımları söz konusu değil kabul edilmesine karşın, tüm kent belediyelerinin futbol takımlarına yardımının olduğunu herkes bilmektedir. Şirket takımı söylemi de Adanaspor için asla geçerli olamaz. Büyükşehir Belediyesinin kentimizin diğer takımına tam kadro halinde yönetici olarak destek olmasını saygıyla karşılıyoruz ancak Adana’mızın bir markası olan Adanaspor'u desteksiz bırakılmasını anlayamıyoruz.." Platform Basın Sözcüsü Av. Erkin Doygun da, Adanaspor'un 2005 yılında kapanması sahnesinde ortaya çıkan tablo neyse bugün Adanaspor'un tesislerinde çıkma zorunda bırakılmasının da aynı tablo olduğunu söyledi.. Doygun konuşmasına şöyle devam etti:

"Bu tablonun tek sorumlusu nasıl ki 2005 yılında ki mülki idareler ise 2010 yılında da aynı kurumlardır. Bundan sonra da Adanaspor taraftarı bir Adanaspor seçmeni olarak hareket ederek bu ikinci ayıba karşı en güzel cevabı verecek güçtedir.. Bank Asya'daki diğer takımlar nasıl belediyelerden doğrudan ve dolaylı olarak destek almakta ise Adanaspor gibi Adana markasını temsil eden bir kulübün bu desteklerden mahrum bırakılmaması gerekmektedir. Nasıl ki belediyenin kökü Demirsporludur sözü sarfedilmişse, Adana'nın kökünün de Adanasporlu olduğu gerçeği yok sayılamaz.. Sonuç olarak şunu söylemek mümkün; mülki ve idari amirlerin gereken hassasiyeti göstereceğini ve Adana'nın bu ayıbının temizleneceğini düşünüyorum"

Sitem veya Kahır

Ve transfer dönemi bitti.

Bu dönemden hoşnut olmayan taraftarlarımız mutlaka vardır. Rakiplerin gerisinde kalmayan bir transfer yoğunluğunu ve niteliğini kim istemez. (Örneğin ne olursa olsun Karşıyaka'ya kaptırdığımız Bilal Kısa'nın bize gelmesini çok isterdim...) Herhalde Başkanın kendisi de isterdi dehşetli transferleri. En çok da Kemal Hoca istedi sanırım… ucu refaha varan şampiyonluk be...

Tabi Başkana sitem edenler de vardır, (artık haklı olarak diyorum, rakiplere ezilmek istemeyen o taraftar hissiyatıyla)... Neden daha sıkı-hazır oyuncular almadık diye bir sitem... Bence bunun cevabı “almadık” değil, “alamadık”tır!

Benim diyeceklerim şunlar:

I) Metehan’ın yaklaşımına katılıyorum, bakınız “Travma Sonrası Stres Bozukluğu” başlıklı yazı.

II) Şu iki hafta herkes gibi beni de kaygılandırdı, ama rakiplerin de öyle aman aman bir performansları da yok. Örneğin önce Diyarbakır A2’yi 87 dakikada yenebilen ve Karşıyaka gibi hiç oturmamış bir takımı bariz defans hatalarıyla geçen Rize… ve Gaziantep’te 3-0’ı zar zor koruyan, önceki hafta da yeni bir takımı ancak yenebilen Denizli… Evinde Akhisar'ı geçemeyen, ama bitik Altay'ı hasbel kader geçen Samsun... Ee, lig bitti mi? Unutmayın, bu iş biz bitti demeden bitmiyor: )) 

Bekleyeceğiz; eh, sonunda da ya sevineceğiz ya da "biz bu formayı sevdik" deyip Adanasporluluğumuzdan keyf alacağız...

III) Sitem ederiz, doğaldır. İnsanlar dostlarına, sevdiklerine sitem eder. Kelimenin içeriği buna müsaittir. Meseleye bir Adanasporluluk çerçevesiyle baktığım için de takıma, başkana, hocaya sitemi bu içerikte algılıyorum artık.

Lakin bizim veryansın edeceğimiz o belediyecilerdir. Demirspor’a yine yine akıtılan trilyonlar umurumda bile değil. Daha çok verilsin, hakikaten... Ama ya Adanaspor?

• Şehrin turuncu yanına dönüp bakmayan o belediyecilere diyelim ne diyeceksek!
  
• O kadar mı imkânsızdı bir parça da Adanaspor’a omuz vermek?
  
• Bu konudaki son sözüm ve dileğim şudur;
  
• umarım bir araştırma, inceleme bilmem ne komisyonu
  
• şu belediyecileri de bir yoklar
  
• Aytaç Durak’ı yokladıkları gibi…
  
• Orada asırlardır ne tür hesaplar dönüyor
  
• ve o dönen hesapların hesabını kim tutuyor,
  
• onun da hesabı neden verilmiyor?
  
• Olur mu ki böyle bir hesap sorma?
  
• Sanmam!
  
• Ama beklerim;
  
• bir Adanasporlu olarak vergilerim, park paralarım, ıvır zıvır ödemelerim nereye gidiyor?
• Not: O paralar M.Tuncer'in şahsi cebinden harcanıyorsa eğer, o zaman özür diliyor, böyle bir bilgide de bu yazıyı hemen siliyorum...
  

Biat Etmeyen Zayi Olacak

Bir aydan az bir zaman kaldı referanduma. Akpciler işi bir ölüm kalım meselesi haline dönüştürdüler, “kalım”da devamını getirecekler, ne diyor başbakan “asıl hesaplaşma 2012 Temmuzunda”. Yani buraya kadarı daha işin giriş bölümüydü. Siz bir evet çıkarsa, o zaman seyreyleyin gümbürtüyü.

İşsizlik tavan yapacak, yoksulluk toprak yedirtecek, yandaşlık daha çok ihya edecek, ülke bağnazlığa daha kuvvetle akacak, 80 yılın son maddi kazanımları da özelleştirmeyle tamamen elden çıkarılacak, yani babalar gibi özelleştirmenin son tangosu oynanacak, haddizatında taşeronluğun ağa abası olan bu hazretlerle taşeronluk alıp başını gidecek.

Büyük abiye daha da çok “emredin efem” denecek, zor durumlarda salya sümük ağlanacak, Çankaya’ya daha çok çıkılacak, çıkılmadık, alınmadık hiçbir kaya bırakılmayacak.

İçki gıyaben değil resmen yasaklanacak, bu insanların sosyal hayatlarına müdahale için yapılacak elbette kendi hayat-ülke anlayışlarını tamamen tesis etmek için… Ve bakın ondan sonra sigara serbestîsi olacak!

İşçi memur hakları hepten gidecek, sendikalaşma zaafa uğrayacak, Nazi tarzı parti tek hâkim olacak, özgürlük ve demokrasi maskesine hiç ihtiyaç duyulmayacak, bu arada “yetmez ama evet”çi safdilli tatlı su aydınları “lan ne oldu be”, diyerek küçük dillerini yutacak “oysa bunlar hani demokrasi peygamberiydi, n’aptım ben abi ya, ben gidiyorum Almanya’ya ( Bu arada Oral Çalışlar’a da iki lafımız olacak, sonraki yazıda)…” diye dövünüp zırlayacaklar lakin o esnada vakit biraz geçmiş olacak, her manada ayrışma bir kader değil, kaçınılmaz bir keder olacak, deyimin tam anlamıyla atı alan Üsküdar’ı geçecek.

Rte daha da pervasızlaşacak, Gül pek selim ve munis bir kıvamda tadından yenmez olacak, aveneler-aparatlar-garnitürler son derece küstahlaşacak, insanı çileden çıkaran bir çehreye bürünüp iktidar kucağında etrafa caka satacak.

Grevsiz toplu sözleşme olacak, onda da son söz iktidarcılarda olacak yani emekçi düşmanlarında, dolayısıyla sözleşmenin toplusu bir tür emek katliamına dönüşecek, eğitim-öğretim dibe vurmuşken dipsiz kuyulara düşecek çünkü kitlesel cehalet onların bin yıllık hükümranlık kaynağı ve teminatı olacak.

Akpden menfaatlenenlerin sayısı mümkün olduğunca artırılacak çünkü bilinir ki bunun tersinde orada Allah’ın bir tek kuluna rastlanmayacak, bu eylem en alt seviyede de dilencileştirmeyle devam edecek ve hatta nüfus kâğıtlarında bunu için de bir hane açılacak. O hanesi dolu olan, özellikle seçim zamanlarında gidip partiden erzakını çaresizliğin sarmalında ar damarını çatlatarak alacak, yoksa vatandaşını dilenci-köle yapan o sosyal devlet anlayışıyla başka türlü muhatap olunamayacak. Hakikatte iki koyunu “kendileri” güdemeyen o zevat, o beceriksizlik ve bilgisizlikle el attıkları her millet meselesini (Bakın kendi meselelerini demiyorum) batıracak amma lakin belagat ve yalan beyanatla, cemaat ve menfaat kifayetinde ki keyfiyetinde en karanlık sularda daha bir karanlığa yol alacak. Biat etmeyen zayi olacak… Lakin bu bezirgân düzenine bizim bir çift lafımız hep olacak.

Şöyle de bakabiliriz meseleye. Bu da aslında pek de orijinal bir bakış değildir, ben Akpcilerin işe nasıl bir samimiyetsizlikle yaklaştıklarına bir de bu cepheden değineceğim.Spor Toto’dur, iddaa’dır ve bunun olarca türevidir, Şans Topu’dur, Kazı Kazan’dır,10 Numara’dır, Süper Loto’dur, klasik piyango çekilişleridir (bir de bunlarda dağıtılan ikramiyenin iyice azaltılması söz konusudur ki bunu geçelim), at yarışları ve çeşitleridir (ve hemen hemen her gün yarış var ve bazen gece yarışları var) almış başını daha bir hızla yol almaktadır (unuttuğum varsa o oyundan özür dilerim).

• Bir yeri idare eden bir iş yapar; öğretmen sınıfta, işçi fabrikada, çalışan ofislerde, çiftçiler tarlalar… değil mi? Bunu en üst düzeyde yapmaya çalışır insanlar olağan koşullarda. İdeal olan üzerinden konuşursak bu böyledir.

• Bir sorun olursa o işi yapan/lar derdin ne olduğunu belirler ve sonra çözümler üretmeye çalışır. Bu sürece herkes bilgi ve becerisine göre katılır. Ama kimse de bu aşamalarda işi şansa bırakmaz değil mi? Yani bir ülkeyi yönetenler, ülkedeki yoksulluğu çözmeyi bir umut ticaretine dönüştürüp işin hal yoluna gitmez herhalde yukarıda saymakta zorlandığım şans oyunlarıyla.

Bakın, piyango idaresi oyun makinelerinin sayısını 10.000’e çıkarıyormuş, ikinci aşamada oyunları elektronik ortama taşıyacaklarmış, oyunları yaygınlaştırmak için cep telefonlarını devreye sokacaklarmış, (yahu bu adamlar sağlığa zararlı diye TV’lerdeki sigaralarla bile savaşıyorlar görüntüleri ucubeleştirerek, gürültüyle mücadele diyerek içkili mekânları derdest ediyorlar ama şurada yapılana bakın, bildiğiniz kumarı yaygınlaştırmak… neyse…), otomat tarzı oyun makineleri yaygınlaştırılacakmış, her yıl yeni bir oyun sistemi kurulacakmış, biletler sanal ortamdan alınabilecekmiş, tabi sözde sosyal yön nedeniyle kredi kartlarıyla oyun oynamayı engelleyeceklermiş ama bu da hikaye olur, sanal alışveriş nasıl olacak o da ayrı bir çelişki olarak oracıkta durmaktadır o zaman.

Söz konusu makinelerde 18 yaşındakiler ve üstündekiler oynayabilecekmiş ki bu işin bir başka “yalanı”, yalanı çünkü bunu idare ve takip edecek bir niyet asla olmayacaktır. Şimdi, vatandaşının refahını bu sahte umut kapılarıyla sağlamaya çalışan ve bu esnada milletin cebindeki üç kuruşu da çaresiz kalan insanların bir çare arayış macerasında cebellezi etmeyi sistemli programlı bir biçimde tasarlayan hükümet, başbakanı bize “millete hizmet yolunda başımızı koyduk.

• Bu yola beyaz kefenimizle çıktık” diyor. Tabi bu lafı şans oyunları için demiyor ama bunların millete hizmet balonun posasından geriye yukarıdaki görüntü kalıyor.

Yoksulluktan kırılmış köyler, mahalleler, kasabalar, şehirler, buralarda yaşam mücadelesi veren insanlar, bu insanların bir başınalıkta sarıldıkları o oyunlar, ayrıca çeşitli izbe mahalle kahvehanelerinde, bozma kulüplerde dönen irili ufaklı kumarlar, tombalalar, yine buralarda son bir hamleyle o birkaç günü kurtarmak için faydasız hamlelerle ufalanan umutlar, kredi karlarının olağan kullanımlarının dışında orta çıkan kredi kartı tefeciliği, bankaların en zalim ve en resmi tefeciliği sarmalında perişan olan esnaf, memur, işçi, öğretmen… Adana deyimiyle “Allah’ı şaşmış” insanlar… Bakın yolsuzluklardan, eksenden, hükümetçilerin basiretsizlikleri nedeniyle sonu nereye varacağı meçhul açılımdan, herhangi bir kavganın bir tür iç savaş provasına dönüştüğü gerginliklerden bahsetmiyorum bile. Çok temel ve basit gündelik hayat hallerinden söz ediyorum sadece, hemen her gün hepimizin içinde olduğu sahnelerden.Şimdi bunlar bize her fırsatta bize memleket aşkından bahsediyorlar, bir evet’le hayatımızın hakiki bataklığının gül bahçesine dönüşeceğini ima ediyorlar en yaygaracı, ağzı kalabalık, yüzsüz, utanmaz yandaşlarıyla.

• Ama hayır, bu numaranızı yutmayacağız. Siz bu yoksulluğa adam gibi çözümler üretmedikçe söylediğiniz her lafı yalan olarak addedip “Hayır, oyununuza daha fazla gelmeyeceğiz.” diyeceğiz. 

.

.

.

.

Sivas’ı Unutma!

.

.

.

.

.

• "Futbolun içerisinde 10 numara var, 9 numara var. Tamam da bu 2 numara da neyin nesi?" dediğinizi duyar gibiyim...

• 2 numara, kendi ifadesiyle Emrah Bedir’in bu sezon Adanaspor'umuzda taşıyacağı forma numarası. 
• Geçen gün röportajını baştan sona izledim. Büyük umutlarla transfer edilen ve oynadığı dönemde de hepimizi heyecanlandıran Emrah Bedir vardı o akşam ekranlarda...
  
• Biraz hüzünlü, daha çok istekli... Fakat her şeyden önce çok daha bilinçliydi. Rahmetli ağabeyi aklına geldiğinde gözleri dolacak kadar duygusal ve onu her an yanında hissedecek kadar inançlıydı.

Forma numarasını 2 numara olarak açıkladı Emrah. Çünkü rahmetli ağabeyinin forma numarasını taşımak istiyordu kendisi. Böylelikle onun maneviyatının her an yanında olacağını hissediyordu. Bunları anlatırken de rahmetli ağabeyinin en büyük idealinin, "Emrah’ı çok daha başarılı olarak görmek" olduğunu anlatmaya çalışıyordu ama gözleri doluyor konuşamıyordu...

Söz sakatlığına geldiğinde biraz kırgın, biraz sitemkârdı... Sakatlıklarına inanmayanlara açıklık getiriyordu; "Kim ister ki sakatlığı, ben maç başına para kazanıyorum. Bu oynamadığım dönemde ekonomik olarak zor duruma düştüğümden dolayı bir evimi satmak zorunda kaldım.” Futbol tribündeki bizler için bir eğlence ama onlar için ekmek kapısı.

Futbola olan özlemine söz geliyordu... Uzak kaldığı 440 günü nasıl saydığını ve artık kramponları ile futbol topuyla uyuduğunu söylüyordu.  Uzun lafın kısası;  Emrah Bedir, yaşadığı bu talihsiz sakatlıklar nedeniyle futboldan ve Adanaspor'umuzdan uzak kalmak zorunda kalmasına rağmen o ilk günkü istek ve heyecanla yeni sezonu bekliyor olduğunu gözlerinden ve röportajı yaparken sesinin titremesinden anlayabiliyoruz.

• Bugün bu yazımın tek bir amacı var.
  
• Biz ADANASPORLULAR çok daha duygusalızdır.
  
• Bu coğrafyada yaşayan diğer sıcak insanlar gibi. Sevgimizde aşırıdır, tepkimiz de. 
• Adanaspor'umuzla aşkı daha yolun başında yarım kalan bir genç sahalara çıkacak.
  
• Lütfen herkes ÖN YARGISINI bir kenara bırakarak tribünlere gelsin. 
  
• O uzak kaldığı günlerin acısını sahada çıkarırken bizler de tribünde onu izleyip alkışlayalım...

Yılmaz Özkıral

Lili Marleen

"Akşam olur mektuplar hasretlik söyler,
Zagreb radyosunda Lili Marlen türküsü..."

diye başlar Attila İlhan'ın şiiri.

2. Dünya Savaşı sırasında cephelerde silahları susturan tek güçtür bu şarkı.

Zagreb radyosu bu şarkıyı çalmaya başlayınca tüm cepheler silah bırakır, efkârlı sigaralar yakılır ve...

3 dakika da olsa insanlar dünyanın hala güzel bir yer olduğuna inanır...

Sonra şarkı biter,

silahlar başlar,

kim bilir binlerce insanın dinlediği son şarkı bu olur...

Silahları sonsuza dek susturacak bir şarkı yok belki hayatımızın gerçekliğinde,

ama bazı çözümler mutlaka bir yerlerde gözümüzün içine bakıyordur.

Sonuçta şu dünyada insanları bir araya getiren o kadar çok incelik var ki…

Bu şarkıyı Marlene Dietrich’ten dinlemek için tıklayınız.

Sorunçözerler Düşmanüzerler

• Amerikan askeri bizim askerlere çuval geçirdi,
  
• çekildi bir Kurtlar Vadisi,
  
• Polat ve alemdarları çıktı sahneye,
  
• sordu o çuvalın hesabını.
  
• Öyle olmuştu değil mi?
  
• Şenlikle karşılanmıştı o film.
  
• Harbiden film...
  
• En komiğinden.
  
• Devlet erkânı da bayılmıştı o filme.
  
• Hatta Amerika’dan bizzat bir oyuncu da gelmişti.
  
• Ne de güzel gaz alınmıştı.

Şimdi Mavi Marmara’nın hesabını soracaklarmış. Kurtlar Vadisi ekibi, Alemdar Polat’ın organizasyonunda İsrail’e haddini fena bildirecektir. Ne güzel olur. Yahu ne gerek vardı o kadar tantanaya? Değil mi? İktidar, muhalefet, iş adamları, yatırımlar, Avrupa, askeri işbirlikleri derken ortalığın bu kadar karışmasına lüzum mu vardı? Çekin kardeşim filmi. Vurun kırın. Alayını ağlatın İsrail askerlerinin. Hepsi altına işesin korkudan.

• Sonra durmayıp devam etsinler be…
  
• Yine çeksinler bir film,
  
• kursunlar on bin fabrika,
  
• güneyde, kuzeyde, doğuda, batıda
• sağlasınlar milyonlarca istihdam,
  
• filmden ama; ))
  
• bitirsinler şu eziyeti.
  
• Bir film daha,
  
• sağlasınlar ülkede birliği beraberliği…
  
• 2016 futbol organizasyonu mu verilmedi bize,
  
• e gidip alsınlar,
  
• altı üstü birkaç bobin film.
  
• Ne ticareti,
  
• meseleyi cüzdana havale etmek mi?
• fırsat ganimettir mi?
• hadi be oradan!
• adamların aşkı derdi memleket.
  
• Vallahi bunlar için bir kuruş para almazlar.

Yani çözüm gözümüzün önünde duruyor bre. Ama biz bunu göremeyecek, fark edemeyecek kadar körüz...

Bir Varmış Bir Yokmuş

Usta çırağa el verme zamanının geldiğini düşünür.
Son bir soruyla bu işi halledecektir.
Bir mum yakar ve sorar:
- Söyle bakalım bu ışık nereden gelmektedir?
Çırak düşünür, belki gülümser bilmiyorum.
Gider mumu parmakları arasında söndürür:
- Ustam, sen bu ışığın nereye gittiğini söyle ben de nereden geldiğini söyleyeyim.

Ustanın çırağa el verip vermediğini bilmiyoruz. Vermemişse ayıp etmiştir.
İşte bizim de şuracıkta demek istediğimiz, ne bileyim, ışığın nereden gelip nereye gittiğini aramaktır belki.
Cevaplara fazla takılmadan… Bulmayı da hayattaki tek gaye etmeden... Sırf aramayı severek, aramaya meftun olarak...

Ama pervane misali de olmadan.

Çünkü aşkmış, ölümmüş, elemmiş hepsi hayatımıza nüfuz etmiş şeylermiş.
Ve efendim bir varmış bir yokmuş...

• Kozan’ın yolunu tutup
  
• kalaycılarla görüşmüştük;
  
• iş güç,
  
• kaybolan meslekler,
  
• geçim derdi anafikri çerçevesinde.
  
• Fotoğraflarla da sabitlemiştik konuyu.
  
• Yarın onu da paylaşırız sayfamızda.
  
• Şimdilik şu fotoğrafı yayımlayalım.

Kader Meselesi ve Madenciler

• Bir ülkenin başbakanı ölen madencileri kadere havale ediyorsa
  
• orada mezarlarımızı kazıp
  
• içine yapmamız gerekir artık.
  
• Hiçbir şey yapmadan,
  
• düşünmeden,
  
• yaratmadan,
  
• yazmadan,
  
• sevinmeden,
  
• üzülmeden,
  
• istemeden,
  
• âşık olmadan,
  
• kederlenmeden,
  
• korkmadan,
  
• gülmeden,
  
• ağlamadan
  
• yani insani hiçbir şey yapmadan
  
• öylece yatıp beklemek gerekiyor.

• İşin doğasında varmış. (biz bu halkı iplemiyoruz onları Allah'a havale ettik demenin Akp'cesi)
  
• E, biz de nasılsa öleceğiz efendim,
  
• o zaman nedir bu ölümlü dünya hırsı,
  
• evlatların enteresan zenginliği,
  
• bir başbakanlıkla gelen ihtişamlı servet,
  
• millete onca eziyet
  
• nedir padişahım?

• Fransızlar şu maden facialarını her halde en son E. Zola’nın Germinal adlı romanında anlattılar,
  
• 150 yıl filan önce…

• Abartılıyormuş!
  
• Aslında abaran sizin iktidarınızıdır
  
• ve işte o kader filan da değildir,
  
• bizzat bu halkın iradesiyle de değişecektir.

Kömür Karası

• Zonguldak Karadon’da grizu patlaması… -540’ta 30 insan… Kurtulma umudu? Umut yok gibi. Oradaki insanlara ulaşılamıyor.

• Bu facianın tek sorumlusu şu Akp hükümetidir. Bakanları çıkıyor “denetim yapışmıştı eksik yok” diyor.
  
• Peki neden orada 30 insan? Güzelim ülkeyi bir kabile devletine dönüştürüp padişahlık saltanatı sürenler bu üsluplarının hesabını mutlaka verecektir.
  
• Yaptıklarının “ve gerektiği halde yapmadıklarının” yanlarına kar kalması kamu vicdanını yaralar.
  
• Hiçbir şey yokmuş gibi her şeyin kendi keyiflerince akıp gitmesi insanlık haysiyetine de terstir.

• Orada -540’ta, 30 madenciden bize acı bir siluettir kömür karası,
  
• ama hükümette bir utanç karasıdır.  

İstanbul’a Gitmek

Bir sorun görünüyor İstanbul’a gitmeye dair. Şehrin yalnız takımı taraftarının çırpınışlarına pek karşılık göremiyor. Henüz hiçbir resmi veya sivil irade Adanaspor taraftarının İstanbul’a ulaşabilmesi için bir şey yapmış değil. Hep olduğu gibi Adanaspor yine kendi imkânlarıyla, kendi içindeki dinamiklerle bir şeyler yapacaksa yapacak.

Bu esnada Adanaspor İstanbul’da en az seyirciyle boy gösteren takım olma riskini taşımaktadır. Bu durumdan bir tahlil yayıp Adanasporluluk tutkusunu sorgulamaya çalışanlar olacaktır mutlaka. Boş işle uğraşmış olacaklar. Ülkenin durumu ortadayken, insanların geçim savaşı söz konusuyken, rakiplerin de ücretsiz otobüs peşinde olmaları somut bir gerçekken kimse Adanaspor taraftarlarının kendi imkânlarıyla İstanbullara gitmesini beklemesin. Zor iştir. Oralara Altay taraftarı da, Karşıyaka taraftarı da, Konya taraftarı da kendi başına gidemez. Bu, Türkiye’nin ekonomik gerçekleriyle örtüşmez.

Gelim işin bir diğer yanına… Adanaspor bu olumsuz durumdan kendine bir avantaj sağlayacaktır. Sezona baktığımızda Adanaspor’un deplasman karnesinin pek iyi olduğunu göreceksiniz. İstanbullarda “daha az” taraftarla mücadele edebilecek olan Adanaspor inanın bunu hanesine bir olumsuzluk olarak yansıtmayacaktır. Bu manada “Adanaspor taraftarının takımına bağlılığı şöyledir böyledir” diyen de yine at gözlükleriyle bakıp sadece kendi b.kunda oynamış olacaktır.

Adanaspor 3-1 KDÇ Karabük

• Antrenmanda iki takım Adanaspor tribünlerine çağırıldı.

• 3-1 yendik.
  
• Ama bu sevinç yetmedi.
  
• Çünkü Bucaspor K.Erciyesspor'u 4–0 yendi.

• Ve konfetilere gelelim.
  
• İki müsabaka da ilk dakikalarda durdu.

• İş Play-Off'a kaldı.
  
• Play-off un favori takımı Adanaspor.

Erkut Gürer

Sembol İsim

Biz bu akşam maçı alırız, Buca da puan kaybeder. Haftaya Orduspor deplasmanımız Buca’nın Rize deplasmanı kadar zor olmaz. Karabük maçına evimizde 2.sıradayken sahaya çıkarız, bir aksilik olmazsa Adana 5 Ocak stadyumunda çifte şampiyonluk yaşanır, geçen sezon Manisa-Diyarbakır örneğinde olduğu gibi.

Hiçbir hesabımız tutmadı dörtlü çarpışmadan hasarsız çıkarız. Yine mi olmadı, seneye uzak ara çıkarız birkaç takviyeyle. Laf uzuyor değil mi? : ))

Bunlar mesele değil, mesele kurumsallığı bina etmektir en alttan ta tepeye… Geleceğin Adanaspor’udur mesele…

Bu yüzden şöyle bir önerim var: Kemal Kılıç Hoca ile sezon bitmeden hatta şu Kartal maçında önce veya bu hafta içi mutlaka anlaşılsın, üstelik bir iki sezonluk da değil en az 10 yıllığına, ya da ilelebet anlaşılsın. Bezirgân antrenörlerin kol gezdiği şu futbol piyasasında adı Gündüz Hoca ile birlikte unutulmaz-sembol-ölümsüz olarak kaydolsun ki Kemal Hocanın bize kazandıracağı daha çok başarı gelecekte öylece bizi bekliyor.

Gelecek bugünden itibaren kurulur, unutmadan…

Not:İstanbuldaki Kartal Adanaspor maç fotoları için tıklayınız...

Anneye Mektup

Kızma anacım, neden arama; karşılıksız sevdim ben Adanaspor’u. Haklısın ekmek, su, para, iş vermiyor.
Kardeşlik, dostluk birlik ve beraberlik öğretiyor tribün bana.
Bir sürü kardeşim abilerim var benim orada. Hani diyorsun ya kavga çıkıyordur.
Ben de sana yalan söylüyorum anne! Evet, kavgalar çıkıyor abilerimiz tutuyor elimizden.
Ölümüne dövüşüyoruz biz anne.
Ölümüne seviyoruz çünkü. Biz farklıyız sokaktakilerden anne.
Polisler biber gazıyla saldırıyor bazen yine de inadına gidiyoruz biz maça anne.
Orada kardeşlerim var anne bırakamam ki onları.
Biz her gece rüyalarımızda beraber oluyoruz onlarla. Hayaller kuruyoruz.
Seviyoruz hepimiz turuncu beyaz olan her şeyi.
Ağlıyorum bazen anne. Yanlış anlayıp sinirlenme hemen mutluluktan ağlıyorum anne.
Bütün stadı turuncu beyaz görüp herkesin aynı anda aynı sevinci paylaşmasına ağlıyorum ben anne.
Bazen sana yalan söylüyorum maça giderken.
Sen o ana yüreğinle biliyorsun ya eve geldiğimde maça mı gittin yine, diyorsun.
Ses çıkartmıyorum işte o zaman anlıyor gülüyorsun ya bana.
Sesin mi kısıldı diyorsun ya anne.
Hiç umurumda olmuyor ertesi gün okula kısık sesle gidip yine de bağırmak geliyor içimden.
Pikniğe gidiyorum deyip de deplasmanlara gidiyorum ya anne.
Gerçeği bilsen kızar mısın bana. Hiç kızma merak etme karnım aç kalmıyor orda.
Çok eğleniyorum otobüslerde başlıyoruz bağırmaya. Deli değiliz biz anne.
Sevgimizi dışarıya yansıtıyoruz biz seviyoruz be anne!
Anlasana anne ben turuncu beyazı görünce kalbim çarpıyor.
Babam olsa onunla giderdim maçlara. . Babam gibi seviyorum Adanaspor’u anne.
Onun yokluğunu böyle gideriyorum belki de.
Stada babasıyla gelen küçük kız çocuklarını görünce gözlerim doluyor biliyor musun?
Ama mutlu oluyorum yine de anne benim gibi olmasınlar diye dua ediyorum.
Sakın ağlama annem kızın tribünde abilerinin kardeşlerinin yanında çok mutlu.
Bak yine maç günü yaklaşıyor. Heyecandan sabırsızlanıyorum.
Söz veriyorum anne Davamdan vazgeçmeyeceğim.

Hasan Nadir Nadirler

Fanatik Adanasporlulardan Hasan Nadir Nadirler’le görüştük Kartal maçı öncesi. Bu maçı kalan maçları ve sezonu genel olarak konuştuk. O hem bir Adanaspor hastası hem de satranç ustasıdır (Doktor Burak'ın deyişiyle Kasparov). Oğlu Demokan Nadirler de kendi yaş grubunun(10) bir satranç üstadı ve o da bir Adanaspor aşığı.

*Kartal maçında ben Fevzi’den çok şey bekliyorum. Emre de eğer sakat değilse bu maçta biriktirdiği gol borcunu ödeyecektir. Emre’den bir patlama umuyorum. Oğlumun forması da Emre’nin forması ve bunun için de ondan bir gol bekliyorum. Buca’nın da Mersin maçında olduğu gibi Antep maçında puan kaybedeceğini düşünüyorum. Bize kök söktüren Antep BB Buca’yı rahat bırakmayacaktır.

*Ordu’nun bugün Bolu’ya 4 atması bizim oradaki maçı çok etkilemeyecektir olumsuz anlamda. Saman alevi olan ve tutarsız bir takım. Kartal’ı yendiğimizde ve daha net bir iddiayla Ordu’ya gittiğimizde bir dezavantaj olamayacaktır bugünkü sonuç.

*Son üç maçta toplamda 9 puan alacağımıza inanıyorum ben. Buca da kaybedecektir. Bugüne kadar deplasmanda istediğini alan Adanaspor taraftarını bence mutlu etmiştir. Ben sezon başında ancak play off olur diyordum fakat Kemal hocayla ve üstün performansla şampiyonluk potasındayız ve play off bizi artık kesmiyor. Keşke Buca ve Giresun maçları da umduğumuz gibi olsaydı. Fakat bu takımı takdir etmek gerekiyor diyorum, bulunduğumuz yer her şeye rağmen bu ters koşullarda çok güzel. Bayram başkan tüm olumsuzluklara rağmen kıt kaynaklarla marjinal faydayı sağlamıştır.

Futbolda nihai bir başarı için önce maddi bir güç olmalı, ancak böyle tatmin edici bir sonuca ulaşılabilir. Son olarak Adanaspor taraftarının bir süper lig taraftarı olduğunu vurguluyorum ve onların bu bilinçle hareket etmesi gerektiğini düşünüyorum.

son söz, dedik, Hasan abi de son söz ne olabilir ki, dedi “Adana turuncudur ”dan başka…

Toros Kaplanlarımız, Bucaspor'un kendi saha ve seyircisi önünde Mersin'e yenilmesiyle Süper Lige direk çıkma adına tekrar ümitlendi. Her ne kadar ikincilik düşük bir ihtimal de olsa umudumuz sürüyor.
 Kartalspor ise geçen hafta aldığı galibiyetle ligde kalmayı garantiledi ve sene başında koymuş oldukları hedef ulaşmış oldular. Kalan haftalar onlar için sadece prestij açısından önemli olacak.
Açıkçası çok da fazla yorum yazmaya gerek görmediğim bu karşılaşmayı Turuncu Beyazlı ekibimiz kazanacaktır. İşi buraya kadar getirmişken, şansımızı son maça kadar kovalayacağız! Tek istediğim golü erken bulmak; çünkü gol haberini aldıktan sonra Bucaspor bilinçsizce saldıracak ve Antep'in süratli oyuncularının ekmeğine yağ süreceklerdir !
 Dolayısıyla bu hafta asıl üzerinde durulması gereken maç Buca-G.Antep Bş Bld.Spor maçı olacak... Bucaspor geçen hafta beklediğim gibi yenildi ve eline geçirdiği büyük bir avantajı değerlendiremedi. Bu hafta her ne kadar kazanacaklarına dair iddialı açıklamalar yapsalar da Antep ekibi kolay lokma değil ! Bildiğiniz gibi Antep takımı dış sahada Samsun'u, Konya'yı, Karşıyaka'yı, Rize'yi, Hacettepe'yi ve Giresun'u yendi; Karabük, Mersin, Bolu ve Dardanel'le berabere kaldı. Diyeceğim Buca kazansa bile  açıkçası bu rahat bir biçimde olmayacak ! Özellikle Antep ekibi sağ tarafı iyi kullanırsa Buca'nın sol kanadını hallaç pamuğu gibi dağıtabilirler! Bununla birlikte ligin ilk yarısında Bucaspor forması giyen ve devre arasında olaylı bir biçimde ayrılan Kenan ve Ramazan'ın bu maçtaki performanslarını merakla bekliyorum. Bilenmiş şekilde de çıkabilirler, maça çok da fazla asılmayabilirler. Bilemeyiz .
Yazımın sonunda bu seneki Play Off sistemini anlatmak istiyorum; çünkü biliyorum ki çoğu kişi hala bu sistemin içeriğini tam olarak bilmiyor. Girişi şöyle başlatayım;
Hani diyoruz ya Kartalspor'u 1–0 yenelim, 3 puan olsun... Bu tür geyikleri geçelim bence... Bu maçta 1–0 olmasın... FARK olsun... Bence atabildiğimiz kadar atalım... Neden diyeceksiniz, hemen söyleyeyim...

Diyelim ki Play Off'a kaldık... Play Off'lar bu sene lig usulü olacak.. Play Off'ta 3 maç oynandı ve örneğin sıralamada Adanaspor ve Konya eşit puanda bitirdi... Şimdi lige kim çıkacak? İki takımın ligde yaptığı karşılaşmalara bakılır... Ligde sonuçlar ne oldu? İki maç da 0–0 bitti... Yine eşitlik söz konusu... Dolayısıyla 34 hafta sonunda ligde kimin gol averajı daha iyiyse lige o takım çıkacak... Şu an bizim averaj 8, Konya'nın ise 7... Kısacası " AVERAJ " bile lige hangi takımın çıkacağını belirleyebilir... Dolayısıyla Konya'nın maçları bile bizi ilgilendiriyor.
Altay ve Karşıyaka'ya göre ikili averajımız iyi... Play Off'a kalsak dahi böyle bir avantajımız söz konusu... Ama inşallah bu şekilde hesap kitap yapmadan ligi ikinci olarak bitirir, süper lige çıkarız...

İsmail Eğriparmak

Yakala Yakalayabilirsen (CATCH ME, IF YOU CAN)

Herkesin ‘Dahi’ olarak kabul ettiği ünlü yönetmen Steven Spielberg’ün yönettiği bu film, çoğu sinema eleştirmenleri tarafından Spielberg’e yakıştırılamamıştır. Hani zaman geçsin diye bir şeyler yapmak istersiniz ya, işte o anlarda seyredilebilecek keyifli bir filmdir. Başrollerinde Leonordo Di Caprio ve Tom Hanks olmasa sıradanlaşacak olan film, gerçek bir öyküden alınmış olması ile de dikkatleri çekmiştir. 

Filmde Leonardo Di Caprio’nun canlandırdığı ana karakterlerden Frank Abagnale, 16-21 yaşları arasında gerçekleştirdiği sayısız kalpazanlık ve sahte kimliğe bürünme suçlarından dolayı FBI’ın en çok arananlar listesine girer. Doktorluktan, pilotluğa kadar çok sayıda kimliğe bürünerek insanları kandıran Frank Abagnale’i ,Tom Hanks’in canlandırdığı FBI ajanı Carl Hanratty yakalamak için uğraşır durur. Akla hayale gelmeyecek yöntemlerle her seferinde ajan Carl’ın elinden kaçan Frank sonunda yakayı ele verir ve FBI adına çalışmaya başlar ve tüm dolandırıcıları anında yakalamayı başarır.

Bire bir örtüşmese de Adanaspor ile Bucaspor arasındaki kaçma, kovalama işi bu filmi hatırlattı bana. Ligin 2. haftasından beri Adanaspor Bucaspor’u kovalamakta ve her seferinde Buca bir yolunu bulup kaçmakta. Bucaspor elbette, dolandırıcılık ve sahtekârlıkla bunu yapmıyor ama zaman zaman şansının yardımı ile zaman zaman iyi oyunu ile hep kaçtı durdu. 24. haftada Bucaspor’u yakalayacak duruma gelen Adanaspor’umuz kendi sahasında 3–0 gibi beklenmedik bir yenilgi ile yine elinden kaçırdı rakibini.

Son 3 haftaya girdiğimiz BankAsya Birinci lig 2009–2010 sezonunda, Karabükspor’un Süperlig’e çıkmasının garantilenmesinin ardından, şimdi tüm gözler Adanaspor Bucaspor çekişmesinde. Adanaspor FBI ajanı Carl gibi Bucaspor’u yakalayacak mı? Yoksa Bucaspor dolandırıcı Fank’ın bile yapamadığını yapıp yakalanmadan bu ligi bitirecek mi? Cevabı 270 dakika sonra. Kim bilir belki daha da önce. Bizlere düşen takımı son dakikaya kadar desteklemek ve Buca’nın takılmasını beklemek. 

Son Söz 'Kaçan mutlaka yakalanır'

Mahir Alev

Çıkmaz Sokaklardan Bir Yol Bulunca

• Fark 4 puana inince
  
• ve son üç haftaya rakip zor maçlarla girince,
  
• nispeten riski az maçlara doğru gidince biz,
  
• ortada duran dokuz puanın çok şeyi değiştirebileceği fark edilince,
  
• Buca’ya 3 maçta üç farklı sonucun birer tanesi de yetmeyince
  
• ve biz tabi ki 9 puanı cepte varsayınca,
  
• bayraklar da şehirde usul usul görünmeye başlayınca,
  
• Kartal maçı yine büyük bir coşkuya sahne alacak olunca,
  
• son dakikaya kadar şampiyonluğu kovalama imkânı doğunca,
• çıkmaz sokaklardan şampiyonluk yoluna çıkınca,
  
• evet haklısınız yine konuşmaya başladık,
  
• ama öyledir bu iş,
  
• hem, matematik izin verdiği sürece iddiamız devam edecek de demiştik,
  
• devam ediyoruz o zaman,
  
• pazartesi akşamının çok şeye gebe olduğunun da altını çizerek.

Tribün Komedisi

• Konya…-Adanaspor maçına döneceğim. Çakma Konya tribününe… Kendi tribününü bir başka tribüne dönüştürmek nasıl bir ilkesizliktir? Sebebi meçhul bir düşmanlıktan komik bir dostluk yaratmak oraya ne tür bir lezzet verdi acaba? Bilenin… Kendi takımın sahadayken bir başka takımın tezahüratını hangi coşkun bir öfke hissiyle yaparsın ki, ya da kompleksiyle? Acaba o arada Konya gol için daha mı çok saldırdı taraftarı başka bir takımı desteklerken, yoksa Adanaspor o yüzden mi galibiyet golünü bulamadı?
  
• 5 Ocak’taki garip hallere alışmıştık, rakip tribünde “rakip” taraftarı ayrıca görmeye… Geçen cumartesi de Konya’da başka bir versiyonu yaşandı komedinin. Keşke formaları da değiştirselerdi: ))

• Hiç hazzetmem tribün düşmanlıklarından. Bana fazlasıyla kurgusal geliyor. Düşman yaratarak safları sıklaştırmaktır hakiki niyet. Bir de yakın şehirlerin rekabetinin futbolda boy göstermesi… Boş geçelim bunları. Ama bir önerim olacak. Hani deniyor ya bazen “ayağa kalkmayan Mersinli olsun” diye. Şunu “Konyalı” yapsak daha gerçekçi olmaz mıyız, cevabı da gereken yere vermiş oluruz: )) değil mi?
  
• Şaka bir yana; biz işimize baksak, takımımızı desteklesek, sadece Adanaspor’umuzu, şu üç maçı alsak, şampiyon olsak, bir tek sigara yaksak (sevgili Gökmen,affına sığınarak Selamlar: )) keyfimize baksak…

Bir Tek Bilet

• Taraftar, bilet konusunda not düşüyor bu aralar.
  
• Son iki maçta daha sıkı bir tribün için bilet fiyatlarının düşürülmesi öneriliyor.
  
• Aslında genç taraftarı tribüne çekmek için olması gereken de budur bence.
  
• Hiç olmazsa o genç taraftar tribünde antrenör kesilmeden,
  
• işi küfre de dökmeden
  
• en saf,
  
• en hesapsız
  
• ve gençliğin de verdiği o coşkulu aşkla takımına sahip çıkar,
  
• böyle bir gelişme iyi de olur.
• ________________________

• Geleceğin tribünü,
  
• Adanaspor’un istiklali ve istikbali için
  
• her önlem altın değerindedir

 

Bucaspor Teknik Direktörü Özcan Kızıltan, Mersin yenilgisinden sonra: “Bu yenilgi, yalnızca işimizi geciktirdi… Süper lige en yakın ikinci takım biziz… İpler hala bizim elimizde, biz kendi “oyunumuzla” süper lige çıkacağız” demiş…

Tam da bizim dediğimize gelmişsin hocam, siz oyunu futbolun kuralları içinde oynayın, başka bir şey istemiyoruz… Ama o oyun sözcüğü  mecaz bir anlam taşıyorsa -ki geçmişteki maçlarınız bize hep bir şeyler düşündürdü- işte o zaman size Adana’nın bir deyimi ile yanıt veririz: “şeytan eşer; döner kendi düşer!”

Verilmeyen penaltının ardından bizden aldığınız galibiyeti mi, yoksa Karşıyaka’nın elinden “Allah’ın yardımı ile” son dakikada kurtulduğunuzu mu söyleyelim… Ordu, Hacettepe maçlarındaki hakem hatalarını  mı(!) anlatalım… 

En iyisi biz eski defterleri açmayalım… 

En iyisi biz, “futbol sahada oynanır” düşüncesine inanmaya devam edelim….

En iyisi biz, ipler Buca futbol takımının elinde diye düşünelim…

En iyisi biz, Özcan Kızıltan’ın bu sözlerini, “bir yerlere” iletilen mesaj olarak algılamayalım… 

Fatin Murat SEFERBEYOĞLU 

Sigarapasifist

Gökmen Demirkaya

Cumartesi

• Cumartesi iki otuzda oynayacağımız maç bir tür final maçı olacak.
  
• Yendiğimiz takdirde ikincilik hiç de uzak olmayacaktır.
  
• Ama tek puan kaybı bile play off yolunu gösterecektir.
  
• Bu arada Konya bir hesap yapacaktır:
  
• Adanaspor mu tehlikeli olur dörtlü turnuvada
  
• yoksa Buca mı?
  
• Bu ayrıntıların bile düşünüleceği bir karşılaşma söz konusu olacak Konya için.
  
• Belki motivasyonlarını bile etkileyecek seçeneklere bakışları.
  
• Hoş, bizi bağlayan bir şey yok aslında.
  
• Biz önce en kestirme yoldan bakacağız neticeye
  
• olmazsa en çok üç maç daha yapacağız,
  
• ne ki…
  
• Diğerleri düşünsün ötesini.
  
• Yine şu Konya maçı ve üç puan derim,
  
• ötesini sonra konuşuruz.

Neden-Sonuç ilişkisi

Kuşkulanıyorum bazen Fatin Murat beni tahrik etmek için böyle yazıyor diye.

Hiçbir olay neden sonuç ilişkisi olmaksızın gelişemez. Bu durum bırakın futbolun hayatımızın temel olay örgüsünü oluşturur. Olmazsa olmazdır.

• Diyor ki “Castro Vuruşu”… Bana da romantik geliyor bu. Biraz da fantastik... Holivut filmlerinin alayı böyledir, Rocky filan. Hoşuma da gider bazen böyle filmler izlemek. Lakin hayat böyle değildir, Fatin de biliyor öyle olmadığını. Ama sahaya çıkan futbolcuları gladyatör zannedip işi iki kılıç darbesiyle halletmelerini umuyor, istiyor, bekliyor. Ve yine takıma ufaktan giydiriyor, ve hala eleştirdiğimiz “seyirci” tipini o ısrarla “taraftar” zannediyor.

Statlar, futbol sahaları şeklen arenaları hatırlatır. Söz konusu “seyir” ise iki durum vardır zaten: ya stat-arena bakışı ya da tiyatro-sinema bakışı (bunlardan birini tercih edelim demiyorum). Birincisi geniş bir olanda olup biteni görmek içindir. Olması gereken de odur. Diğeri daha dar bir mekâna ihtiyaç duyar. Birincisinde seyirci çığlık figan olaya da müdahale eder ve süreci etkiler. İkincisi, oyunun kurgusu izin verirse ancak gelişmeye etki eder. Birincisi sahadakini köleleştirirken ikincisi sahnedekini tanrılaştırır. Aşağı yukarı durum böyledir. Arenadan stadyumlara geçişin sancıları hala tribünlerde duruyor.

Bizim isyan ettiğimiz de budur. Futbolcuyu, sonu ölüm olan süreçte savaşan bir gladyatör gibi görüp her türlü hakarete ve en zalim eleştirilere de layık görmek en azından benim futbola bakışımda yok. Ne tanrı ne köle, bir işin hem de zor bir işin başındaki insan…

Ama arena tipi seyirci kalkıyor, gladyatör futbolcuya sayıştırıyor; eh, nasıl olsa o köle gladyatör birazdan ölecek ya, o noktada haysiyete de gerek yoktur… Ruhunun en ezik yanını tatmin ediyor, sonra olasılıkla çocuğuna bile laf geçiremediği evine gidiyor, oturuyor, dizileri izliyor. Ne bileyim Ezel’deki laflara bayılıyor, dışından Behlül’e lanet okuyor, içinden Behlül olmak istiyor. Neyse, beni aşan sosyolojik vakalar bunlar. Durumu uzmanları tartışsın artık. Ama ben tüm tribünlerde görülebilen o “çakma seyirci” tipini eleştiriyorum yoksa en derin acıları sessiz sedasız yaşayan gerçek taraftara laf etmek haddime düşmez.

Sonuçta, evet Fatin, puan kayıplarımızda hakemlerin büyük hataları olmuştur. Bunu dile getirmek mazeret üretmek değildir. Örneğin Buca maçının ilk dakikalarındaki penaltı çalınsaydı şimdi başka şeyler konuşuyor oluyorduk. Evet, o seyircinin bu Adanaspor’a hiçbir katkısı yoktur. Dolayısıyla bu takımı eleştirmeye de hakları yoktur. Tribünün maç çevirdiğini biliyoruz, var mı böyle bir örneğimiz bu sezon? Bu Adanaspor tarihinin en inanmış, en mücadeleci, en genç ve tüm bu olgular içinde en iddialı Adanaspor’larından biridir, başta gelenlerindendir hatta.

Futbol, 90 dakikalık bir olay örgüsünde tüm haftayı hatta tüm sezonu da içerecek bir şekilde neden sonuç ilişkilerini geliştirir. Hiçbir şey biz böyle istiyoruz diye gelişmez veya değişmez. Hesaba katmamız gereken o kadar çok etken vardır ki, en azından karşında senin gibi düşünme ihtimali yüksek olan bir takım vardır ve onlar da on bir kişidir, kazanmak istiyordur. Tamam, “Castro Vuruşu” yapacağız yapacağız da tam o esnada ya hakem sarılıyor elimize kolumuza, tempomuzu düşürüyor ya da bizdendir zannettiğimiz kişiler, gardı ha düştü ha düşecek rakibe çalışıyor.

Kuzey-Güney Savaşı

Bugün sizleri bir tarih yolculuğuna çıkaracağım. Sizlere çok uzun bir zaman önce yaşanmış bir savaşı anlatacağım. Tabi bu konudan da günümüze ve Adanaspor’a bir bağlantı kurmayı da unutmayacağım. Yoksa kızıyorsunuz.

• Tarih meraklıları Kuzey-Güney Savaş’ını hatırlayacaklardır. Amerika’da 1861-1865 yılları arasında Kuzey ve Güney eyaletleri arasında yapılan bir Amerikan İç Savaşı’dır.
  
• İç savaş köleliğin kaldırılmasını isteyen Kuzey eyaletleri ile köleliğin sürmesini savunan Güney eyaletleri arasında olmuştur.
  
• Görünüşte insancıl bir sebep olmasına rağmen savaşın bir de ekonomik boyutu vardı. Kuzey eyaletleri zenci kölelerin bağımsızlık kazandıktan sonra Kuzey'e gelip oradaki sanayi kuruluşlarında ucuz emek olarak çalışacaklarını umuyorlardı.

Amerika’nın güney bölgelerinde büyük çiftliklerin ağırlıkta olduğu ve tarıma dayanan bir ekonomi bulunmaktaydı ve gereken iş gücü Afrika’dan kaçırılıp getirilen siyahi köleler ile karşılanmaktaydı. Amerika’nın kuzey bölgelerinde ise ekonomi sanayiye yönelmiş ve kölelik ortadan kalkmıştı. Bu ortamda güney eyaletleri köleliğin eninde sonunda güneyde de yasaklanacağından endişelenmekteydiler. Bu da güneyin yaşam tarzını kökünden tehdit ediyordu. Köleliği kaldırmaya söz vererek seçime katılan başkan adayı Abraham Lincoln seçimi kazanınca güneyli 7 eyalet yeni başkanın köleliği kaldıracağına kesin gözüyle bakarak Amerika’dan ayrılarak bağımsızlıklarını ilan ettiler. Bu eyaletler Jefferson Davis’in başkanlığı altında Amerika Konfederasyon Devletleri adı altında yeni bir devlet kurdular.

Kısa bir süre sonra, Kuzey Eyaletleri ile Güney Eyaletleri arasında savaş patlak verdi. İlk yıllar her iki taraf da birbirlerine üstünlük sağlayamadı. Daha sonra İç Savaş Kuzey’in galibiyeti ile sona erdi. Savaşın bitiminde güneydeki bütün kölelere özgürlük hakları verildi. Kısa bir süre sonra da köleler oy kullanma hakkını kazandılar. Amerika’nın güneyinde köleliğe dayanan tarım ekonomisi sona erdi. Amerika bölünme tehlikesinin üstünden gelerek tekrar tek bir ülke olarak birleşmiş oldu.

• Gelelim günümüze ve Adanaspor’a, bildiğiniz üzere Turbeyler Grubu güney kale arkasında yer alan köşede grupsal faaliyette bulunmaktadır.
  
• Bununla birlikte, son maçlarda dikkatinizi çekmiştir, kuzey kale arkasındaki köşede de bir grupsal faaliyet gözükmektedir.
  
• Kuzey kale arkasında yer alanlar, bir dönem grubun içinde olup, daha sonra ayrılan küskünlerden oluşmaktaydı.

Son 15 gündür dengelerde gel-gitler, medcezirler yaşanmaya başlandı. Kuzeyde yer alanlar bu hafta ile birlikte Güney Kale arkasına geçmeye karar verdiler. Bununla birlikte, Güney Kale arkasında bulunan guruptan bir bölümde bundan sonra Kuzey Kale arkasında yer alacaklarını açıkladılar. Anlayacağınız Amerikan İç Savaşı olan Kuzey-Güney Savaşı bir çeşidi ile Adana’da yaşanmaya başlandı.

• Amaç aynı; Adanaspor’a hizmet etmek. Ama yaklaşımlar farklı, birileri güneyden birileri kuzeyden bakıyor Adanaspor’a.
  
• Bize düşün buradan her iki tarafı da sağduyuya çağırmak ve Kuzey-Güney yaklaşımlarının Tribünlerin bölünmesine değil Amerikan iç savaşının sonunda kölelerin özgürlüğe kavuşması gibi TARAFTARIN ÖZGÜRLÜĞE kavuşmasını sağlamasını dileriz. Taraftarın özgürlüğü ise “sade taraftarlık” kavramından geçmektedir.

• Bırakın taraftar özgür olsun… Tek yürek olsun.. Bu takım şampiyon olsun… Adanasporluluk; fedakârlıktır, kuzeyi, güneyi her yönü ile bütünlüktür.

• Bizim savaşın bir iç savaş değil, sevda savaşı olduğunu herkese gösterin.
• Erkin A. Doygun     

Rakip Takımı Alkışlama Fantezisine Dair

Fatin Murat beni yazma konusunda tahrik ediyor: )

• Kötü örnek, örnek değildir, bu yüzden Altay maçındaki sahneler durumumuzu somutlaştırmaz. Bizim tartıştığımız önce küfür sonra alkıştır. Küfür konusunda anlaştık. Sıra rakibi alkışlama meselesinde (Üstelik ben ve böyle düşünenler alkışlamayınca taşlayalım demiyoruz ki...)
  
• Ortada mevzu bahis bir emek varsa bu emeğin kralı Adanaspor’da vardır. Rakibi alkışlayıp aslında takımı protesto edenler şunu da düşünmeli: Bu takım liglerin en maliyetsiz takımı, en genç takımı üstelik buraya kadar, şampiyonluk kapısına kadar emekle geldiler; hakemlere ve federasyona rağmen hatta kendi taraftarına (hayır, seyircisine) rağmen.
  
• Buradaki emeği görmemek bir miktar insafsızlıktır. Oyuncularımız birer makine değildir, ki makineler de arıza yapar.
  
• Arıza yapacakları anlar elbet olacaktır, taraftarlığa düşen bu arızayı ‘pert’e dönüştürmemektir. Her bir oyuncuyu en kötü gününde de alnından öperek göndermek gerçek Adanasporluluktur. Ötesi anlamsız bir centilmenlik palavrasıdır. Çünkü bu çocuklar başbakanlık destekli trilyonluk Rize gibi değiller, küme düşme potasındalar bakın.
  
• Eğer öyle olsaydı ben de gider yuhalardım onları milyonluk eşekler diyerek, rakibi de ellerim patlayıncaya kadar alkışlardım. Konya gibi yine en pahalı takımlardan biri olup böyle sefilleri oynasaydı yine anlardım rakip alkışlama fantezisini.
  
• Ama bu takıma yapılacak bir hareket değildir, bu gencecik ve hakikaten emek dolu, direnç dolu, mücadele dolu, inanç dolu Adanaspor’a ki yine söylüyorum belki de tarihinin en özel takımıdır yukarıda saydıklarımdan dolayı… Bu takım saygıyı hak ediyor, maç sonuçları nasıl olursa olsun, saygı…
  
• Bu çocuklar arsından yeni simge futbolcular çıkıyor, mazi filan tamam, eyvallah, oraya da saygımız var ama eldeki takıma önce hak ettiğini verelim, ama o hak edilen şey küfür ve küfreder gibi rakip alkışlama değildir.
  
• Çocuklara da “önce Adanaspor’u sev” öğretilmeli, “ne olursa olsun takımını, formanı sev” öğretilmeli, “iyi gün dostu olmamak” öğretilmeli, “emeğin hasına saygı duymak” öğretilmeli. Kafadan öğrendiği rakip takım alkışlamak olursa bir gün üzerinde artık sizin iradeniz dışında tutkuyla bağlandığı herhangi bir takımın formasını görürsünüz, bu sizi üzebilir.
  
• Madem o kadar heveslisiniz rakip alkışlamaya maçtan önce alkışlayın onlar sahaya çıkarken, ataklarını alkışlayın, gollerini alkışlayın, abartayım biraz, hani centilmeniz ya, hakemlerin es geçtikleri penaltıları filan alkışlayın, şampiyonluğa el sallarken bize belki centilmenlik kupası verirler. Ne güzel olur. İkinci önerim bir tekrar mahiyetinde, rakip takım tribünü müsaittir gidin orada istediğinizi istediğiniz gibi alkışlayın…
  
• Evet sevgili Fatin, bana kızma: ))
  
• Durum ne yazık ki benim pencereden böyle.
  
• Sevgiler…

Bir Tür Kurtuluş Savaşı

Bu konuda ben de bir şeyler demek istiyorum. Bu sıralar önemli olan şampiyonluk değil, tribünde en has Adanasporluluğu sağlayabilmektir.

Bunun için gereken cephe savaşı değildir. Cephe içi savaştır, namlusunu takımına, dolayısıyla tribündeki arkadaşına çeviren ve aslında ne yaptığını bilmeyen bir kısım Adanasporlu ile yapılacak cephe içi savaştır bize lazım olan. İcap ederse onlarla tribünde göğüs göğse savaşmaktır, takımını şartsız şurtsuz seven gerçek Adanasporlularla omuz omuza vererek…

Bu durumda Ulusalcı Adanasporluluk yetmeyebilir, buna devrimci Adasporluluğu da eklemek lazım. Bir tribün devrimi yapıp Adanaspor’un tribün geleceğini güvence altına alacak bir hareket… kaçınılmaz bir şey olmuştur bu…

Bir de takıma sövüp rakibi alkışlayanlara bir önerim var, bakın orada rakip tribün diye bir şey var, gidin oraya istediğiniz gibi sövün Adanaspor’umuza, istediğiniz gibi alkışlayın rakipleri, biz de net olarak görelim kimlerle boğuşacağımızı…

İyi gün dostları, çekin ayağınızı tribünlerimizden…

Ali Kaptan

En Genç Takım

Sevgili Serkan Şenyürek takımın yaş ortalamasını vermiş: 22… Biliyorum, bu durum her Adanasporlunun gurur duyduğu, öte taraflarda gıpta edilen bir kazançtır ve tabi ki avantajdır da.

Şampiyonluktan sonra süper ligde de mücadele edecek iskelet duruyor bu Adanaspor’da. Başlarında Kemal hoca da olmak kaydıyla… Bir A. Ferguson modeli… Abartım mı? Göreceğiz bunu deyip bu sözlerin devamını sonraya bırakayım: ))

Takımda iki eksik varmış Giresun maçında. Ne gam? Bu takımda o formayı giyecek herkes hakkını verecektir. Zerre kuşkum yok. Makine kurulmuştur ve İzzet’in yerine Koray pek ala oynayacaktır, Mbilla’nın yerinde Sinan etkili işler yapacaktır. Hep üzerine koyarak gidiyoruz çünkü.

Bunun en güzel örneği Onur Demirtaş’tır. Bunları vicdanımı rahatlamak için yazacağım; Onur bu sayfalarda ve Adanasporlu sitelerde, formlarda çok eleştirildi. Belki o sıralar hak ediyordu o eleştirileri, ayrı bir şey bu…

İnsan üzülmeden de edemiyor bu arada keşke Onur bu formunu başta yakalasaydı, fazladan 3-5 puanımız olurdu, diye… Evet, şimdi Onur Demirtaş yoksa sahada, keyfim kaçıyor; itiraf ediyorum, eskiden kart görsün diye dua ederdim şimdi kart görür diye korkuyorum. Bu gelişmenin birinci ayağı Onur’un kendisidir ve öteki ayağı Kemal hocadır diğer ayağı ise Adanaspor’un kendisidir, futbolcuların içinde bulunduğu ortamdır, koşullardır…

Giresun korktuğum rakipti önceki haftalarda, şimdi o kadar kaygılı değilim. Biz “iş kazası hakkını” Buca maçında kullandık ve bitti: )) Giresun’u son haftalardaki futbolumuzla muhakkak yeneceğiz, yeter ki pozisyonların Onda ikisini değerlendirelim. Güzel gelişmelerin biri de bu, çok pozisyon buluyoruz, ah bir de son vuruşlar olsa…

Gelelim başlığa: En Genç takım… Adanaspor tarihinin en genç takımıdır olasılıkla. Belki liglerin de en genç takımıdır. Başka genç takımlardan bahsediliyor, Çanakkale gibi… Olabilir… o zaman toparlayalım başlığı “üstelik şampiyonluğa oynayan en genç takım” diyelim…

 10 Hocaya Karşı 1 Hoca

• Adana’da 1 Hoca, modern zamanların destancısıdır adeta.
  
• Çünkü bir ovada en zor koşullarda adeta masal devlerine, canavarlarına karşı yürütülen bir isyanın destanını yaşamakta/yazmakta… 
• Bu bir Çukurova destanıdır.

• Tarih bu tür söylencelerle doludur,
  
• İgor’dan Oğuz Kaan’a,
  
• Beavulf’tan Manas’a
  
• hep yoktan var olmanın hikâyeleri vardır. 
• Ama işte tam şurada da kanımızla canımızla tanık ve dâhil olduğumuz bir kavganın destan yazıcısıdır o bir tek Hoca, 
• Kemal Hoca…
  
• Çukurova’da,
  
• aynı topraklarda futbolun Yaşar Kemal’idir,
  
• Mustafa Kemal Hoca…
  
• ve Adana’da, kaderine terk edilmiş bir coğrafyada, ötelerdeki10 hocaya karşı, o 1 hoca…
• Ateşi tanrılardan alıp Adanaya getiren bir Prometheus...

 

Sevgili Erkin köşesinde “Bayramizm” tanımı yapmış. İçine Adanalılık ve misafirperverlik unsurlarını eklemiş. Sonuna kadar katılıyorum. Doğrudur. İmzamı atarım... Bu noktada sonuna kadar başkanımızın yanındayız.

Fakat bu işin eksik bir yanı var. O yan önemli bir yandır. O noktada yan yan gitmek olmaz. Herkese mavi boncuk dağıtmak hiç olmaz. Meseleye cepheden yaklaşma şarttır. Savaşsa savaş… Yoksa bu kirli futbol o temiz yaklaşımları yerle bir eder.

Buca yönetimi hafta boyunca hakem konusunda bir psikolojik savaş verip bundan da bir sonuç alırken, takımın en tepesindeki insan hazin bir yenilgiden sonra protokolde bir “centilmenlik” önerirken(ki doğu bir iştir, evet) dönüp takımının da hakkını savunmak zorundadır. Büyük harflerle ZORUNDADIR diyorum. Tribündeki 15 - 20 bin, dışarıdaki evindeki on binlerce taraftar için değil, onca emek verdiği uğruna maddi manevi yönden yıprandığı bu takım için, kendi için yapmak zorundadır.

Sahada kendini paralayan Anıl için, İzzet için, Ersan için, Recep için, Tolgahan için, Fevzi için, Onur için, Okan için, Rahman için, Mbilla için, Emre için, tüm oyuncular için, Kemal Hoca için, yöneticiler için, masör için… Maçtan sonra o tertemiz emeği çalan hakeme dair de bir şeyler söylemeliydi. Yoksa biz ne yenilgileri hazmetmiş bir kulübüz. Bizim hazmedemediğimiz karşımıza çıkan rakip yöneticilerin, “rakip hakemlerin” entrikacı halleridir. Hazmedemediğimiz şey, bu durumların hazmedilmesidir. Yoksa Buca bizi yenmişmiş, protokolde adamlara ayıp olmuşmuş… Mesele değil.

Ama şu da var, Başkanımız çıkar, “Buca yöneticileri maç sürecinde doğru işler yapmıştır, hakem tertemiz bir maç yönetmiştir, bu yenilgiyi hazmetmemiz lazım” der. Ben de o zaman eyvallah der işimi kendi bakış açımla yapmaya devam ederim…

Önemli Not: Bu satırlardan Bayram başkanımıza bir tavrım olduğu çıkarılmasın. Hem sevgim hem de saygım nettir. Sevgiler…

Korku Salıyorlar

[Sağlık Bakanlığı’nın Öteki Tiyatro’ya, Oğuz Atay’ın, “Korkuyu Beklerken” adlı oyununda, başrol oyuncusunun “sahnede sigara içtiği” gerekçesiyle uyarı cezası vermesi tiyatrocuların tepkisine neden oldu. Tiyatrocular, başta Devlet tiyatroları Genel Müdürü Lemi Bilgin olmak üzere uygulamayı saçma ve abartılı buldular.]

• Geçenlerde bu haberi görmüştüm internet sayfasının birinde, epey dolaştı kafamda bu vaziyet. Birkaç satır yazmasam olmazdı.

Efendim, bu ne ince bir mizahtır; gıpta ettim onlara, hayır kıskandım Akp meşrepli o bir alay demokrasi havarisi görünümlü hakikatte yasakçı zihniyetli sigara polislerini… Ne güzel bir espri anlayışıdır. Aslında bu olayın kendisi bir oyun haline dönüştürülüp sahnelenmelidir.

• Bu işgüzar beberuhilere birkaç önerim olacak yasakçı sansürcü ruhlarını daha derinden tatmin edecek ve halkın sağlığını(!) korumayı(!) tescilli olarak garanti altına alacak(!)

Önce Müjdat Gezen’den alıntı bir öneriyle başlayayım. Şöyle diyor; sahnede içki içiliyorsa içki ruhsatı da istesinler. Mantıklı. Devam ediyorum o zaman harcı alem önerilerime: Üstelik böylece gelir de elde ederler, ümüğünü sıktıkları millerin bu manada da iflahını keserler. Bu ruhsatın bedeli ve dolayısıyla vergisi bir maliyet oluşturacağından tiyatrocular açısından hükümetçileri sevindirecek birtakım sorunlar/sonuçlar da ortaya çıkacaktır, örneğin bu maliyet bilet fiyatlarına yansıtılacaktır, böylece insanların ayağı öyle şer ortamlarından da çekilecektir.

• Sonra diyelim bir dükkân var oyunun bir sahnesinde, onun için de belediyeden, maliyeden iş yeri açmaya dair gerekli belgeler, aslında daha dükkânı açmadan esnafı iflas ettiren çeşitli meblağlar da tahsil edilir ve ülkemde bir İngiliz vatandaşının kontrolünde olan bütçeye aktarılır, gelir olur, fena mı? Sonra oyundaki o iş yerinden diyelim, bir sigara filan bir şey alındı veya ayakkabı ne bileyim işte, oradan da ayrıca deli gibi vergi alınır.

Mesela Haldun Taner’i “Keşanlı Ali Destanı” oynanıyordur, ani bir polis baskınıyla Keşanlı Ali oyuncusu halkı mülkiyete ve hükümet erkine karşı kışkırtmaktan, örgütlemekten dolayı tutuklanabilir. Sinekli halkı bir başka semte veya şehre sürülebilir, o mahalle de hükümetin acar yatırımcılarından birine, evlatlara filan ihalesiz mihalesiz verilebilir.

• Diyelim Tuncer Cücenoğlu’nun Kadıncıklar’ı oynanıyor. İlgili birim oyunu basabilir ve fahişeyi oynayan oyunculardan çalışma ruhsatı veya sağlık belgesi ve saire isteyebilir. Veya “Ay Işığında Şamata” sahnededir, bu kez de oyuncular, yönetmen, halkı sınıfsal anlamada eleştirel bir bakış açısıyla bilinçlendirip vatandaşlar arasına nifak sokmaktan dolayı tutuklanabilirler.

Belki Dario Fo’nun “Bir Anarşistin Kaza Sonucu Ölümü” oynanıyor, işi uzatmadan tüm salon seyircisi ve oyucusu, ekibiyle derdest edilebilir, hükümetin polisini işkence vs ile itham etmekten ve hatta bina Sivas usulü komple yakılabilir de… Bu arda yakanların zarar görmemiş olmasına şükredilebilir, bu cümle için Tansu Çiller konuşturulabilir.

• Sonra efendim, ülkede yaratılmak istenen rezil ortamın bekasının sağlığı için TV’lerdeki o iğrenç dizilere, programlara örneğin bir kurtlar vadisi pespayeliğine asla dokunulmaz. Ve hatta gerçek hayattaki hakiki sağlıksızlıklar itinayla görmezden gelinir.

Sonra Hamlet’teki 1. Mezarcı’yı oynayan oyuncu, dünya malının dünyada kalacağını da ima eden repliklerinden yola çıkılarak, kimi hükümet yakınlarının alın terleriyle(!) kazanılmış servetlerine toz kondurup laf sokması münasebetiyle de tutuklanabilir. Shakespeare de dönek kültür bakanı tarafından bizzat kınanabilir. Ne, Shakespeare öleli bir 500 sene mi oldu? Olsun, kültür bakanı bunu nerden bilecek, nasılsa o bir Akp neferi, varsın kınasın.

• Yahu ben de aklım sıra burada matrakça eleştiriyorum hazretleri, Amerika’yı yeniden keşfederek. Sanki bu ülkede insanlar yazdıklarından, çizdiklerinden, söylediklerinden dolayı öldürülmemiş, linç edilmemiş, sürülmemiş, hapsedilmemiş… Sahnede rol icabı içtiği sigaradan dolayı uyarı cezası alan o oyuncu arkadaş yatıp kalkıp dua etsin paçayı bu kadar ucuz kurtardığına.

Hey, hükümet tarafı basın! Ülkedeki demokratik, özgürlükçü, müdahalesiz sivilci bilmem neci gidişatın bu fotoğrafına da bakın. Bakın da iki laf da bunun için edin… Ama kıvırmadan, münferit bir hadisedir demeden, üzerimize G. Orwelvari bir tür sivil 1984 memleketi örülmeye çalışıldığını görmezden gelmeye çalışmadan…

• 
  
• Hikâyenin kendisini de sonunu da bir fotoğraf gayet net bir şekilde anlatabilir aslında.
  
• Bu da öyle bir fotoğraf…
  
• Kocaeli maçının gol sevinci…
  
• Taraftarı mutlu eden bir sahne…
  
• Ne güzel bir şey…
  
• Şampiyonluk umudumuzu pekiştiriyor.
  
• Ligin sonu orada duruyor işte…

Bu Taraftar İçin Saldırın: ))

• Şu fotoğrafta gördüğünüz kavga tribünde olsa,
  
• taraftarın hem coplarla
  
• hem biber gazlarıyla
  
• hem de medya gazıyla iflahını gevretirler.
  
• Sahanın kapanması da cabası…
  
• Yetkilileri göreve davet ediyoruz,
  
• haddini bildirin şu Vandalların: ))
• Not: 
  
• Yetkililer için "Göreve davet" derken, valla darbe çağrısı yapmadım.

3 Puan İçin

• Nereden bakarsanız yarın zor bir maç var.
  
• Önce hava koşullarının zorluğu mevzu bahis, sonra Rize’nin bu karşılaşmayı bir paçayı kurtarma maçı olarak görmesi önemli bir etken.
  
• Fakat bu durumun Rize’nin elinde patlayan bir gaz bombası olması kuvvetle muhtemel…
  
• Müsabaka boyunca gerilen onlar olacaktır. Çünkü beraberlik bana göre de bizim için güzel bir sonuç.
  
• Havanın ve dolayısıyla sahanın durumu da bizi çok bağlayamayabilir.
  
• Geçen sezondan deplasmanda oynadığımız bir Gaziantep Belediye maçı vardı ki sahanın yeşilini görmek pek zordu.
  
• Maçtan önce nasıl olur diye kaygılanırken iki golle 3 puanı almıştık, yine harika bir mücadeleden sonra.
  
• Zaten savaşan Adanaspor o olumsuzluğu bertaraf edecektir.
  
• 1 puan iyidir dedim. Bunu genel deplasman koşullarına göre dedim.
  
• Yoksa bu maçta örneğin bir Karşıyaka veya Mersin maçından çok daha rahatım.
  
• %70, 3 puan hanemizde diyorum ve Adanaspor bu maçta yenilmez diye de ekliyorum.
  
• Bir de geçen sezondan ve ilk maçtan kalma hesaplar hala duruyor ortada.
  
• Bunların tahsil edilmesi icap ediyor.

• Yarın Sular Kafe’de atkılarla, Ergün abinin oradayız. Kubilay’la, Ali Cem’le, Ergün abiyle, Alper’le, Mehmet’le, Kumcu Yusuf’la maç öncesi analizlerimizi elbette yapacağız ve maçı 3 puana bağlayacağız, rahat olun: ))
• Not:
  
• Önceki Rize maçları için aşağıdaki fotoları ayrı ayrı tıklayınız...

Elzem Olan

Ezginin Günlüğü’nün bir şarkısı var, pek matrak bir şey. Sözlerin nakaratı şöyle:

“Ateşe baca lazım kitaba hoca lazım

Bana bi koca lazım o da bu gece lazım”  Dinlemek için tıklayınız.

Lazımlar listesi yukarıda. Olmazsa olmaz ilişkisiyle bağlanmış gibiler. En önemlisi de ikinci dizede.

Bayan, bi koca lazım, diyor aciliyetini de vurguluyor: Bu gece… Orada durum nedir devamında bilmiyorum, neticede bir şarkı. Aradığını bulmuştur umarım.

Serkan Şenyürek yazmış. Transfer lazım, o da Rize maçından önce lazım, diye… Birçoğumuzun duygularını dile getirmiş sevgili Serkan Şenyürek. Ve hemen lazım olan bir transfer... Bana sorarsanız ben zaten kabullenmişim bu kadroyu, yeter ki Mersin maçındaki mücadele olsun.Kemal Hoca olsun...

En çok eleştirilenlerden İlyas o ağır sahaya rağmen hep mücadele etti. Yine Onur Demirtaş oyuna girdiği andan itibaren orta sahaya ağırlığını koyuverdi. Bir de gereksiz kart görmese… Rahman, Fevzi, Mbilla, Ersan, Anıl üst düzeyde gidiyor, ne iyidir ki…

Neticede ben bu topçularla hedefe ulaşacağımıza inanıyorum. Tabi Emrah ve Kbong’u da düşünerek. Fakat yedek kulübesini hesaba katacak olursak bir de önümüzde bir 15 hafta olduğunu düşünürsek, cezalar sakatlıklar filan evet o zaman bize futbolcu lazım, e alınacaksa o zaman da bu hafta lazım…

Biz böyle diyoruz da takıma doğrudan faydası olabilecek bir futbolcu için de ciddi bir bütçe lazım, buna göre de Adana’da Bayram Akgül gibi birkaç delikanlı adam daha lazım, ya!…

Adanaspor Deplasmanı Fobisi veya 3x9=27 İçin

• Adanaspor adı anılınca rakiplerde bir deplasman fobisi oluşması şampiyonluğun anahtarını elde tutar.
  
• Bunu önce biz taraftarlar mı oluştururuz?
  
• Bir tarza sahip olarak?
  
• Olabilir!
  
• Şiddet bunun bir yolu mudur? Evet, ama pek kötü bir yoludur.
  
• Peki, sağlam tezahüratları olan,
  
• artık nelerse onlar,
  
• 90 dakika susmayan,
  
• takımı hep olumlu destekleyen,
  
• takımına hiç sövmeyen,
  
• ters tepkiler vermeyen;
  
• pankartlarla,
  
• orkestralarla,
  
• tribün gösterileriyle
  
• -ne demekse o-
  
• rakibi bozacak, takımı ateşleyecek atraksiyonları olan tribünler bu fobiyi oluşturmada güçlü bir etken midir?
  
• Olabilir!
  
• Eğlenceli midir tüm bunlar?
  
• Elbette!
  
• Son tahlilde en güçlü silah mıdır?
  
• Hayır!
  
• Cevabım net olarak hayırdır.
  
• Rakiplerde bir “Adanaspor Deplasmanı Fobisi” için olmazsa olmaz yine Adanaspor’un kendisidir,
  
• sahaya çıkan 11’dir,
  
• yedek kulübesidir,
  
• o kulübedeki hocadır!

• Sahadaki duruştur, tribündeki duruştan çok.
  
• Oyun alanına yayılmadır, tribüne yayılmadan çok;
  
• takımın gösterdiği dirençtir, savaşçılığıdır, tribünün savaşçılığından çok.
  
• Kafayı tekmeye uzatabilmektir, tribünün rakip kafaya fayans parçalarını filan fırlatmasından çok.
  
• Dünyanın en mükemmel tribünü, dünyanın en güzel takımını yaratmada en zayıf etkendir.
  
• Hatta bence etkisiz elemandır.
  
• Ama yukarıda birkaçını saydığım özelliklere sahip olan bir takım şampiyonluğun anahtarını muhafaza ettiği gibi söz konusu fobiyi de bina eder.
  
• Ve hatta hayali kurulan, dünyanın en güzel takımını da yaratır
  
• (tamam canım Adanaspor’umuz her haliyle dünyanın en güzel takımıdır, demem oyun açısından: ))
  
• Ama işte o fobi de ilelebet bir hükme sahip de değildir.
  
• Takımın nitelikleri değişince fobinin kendisi de buharlaşır gider,
  
• geriye bir avuç kül kalır,
  
• o da ilk rüzgarda savrulur.

• Biz bu hafta ve her hafta tribünde en azından şenlik babında üzerimize düşeni yapacağız,
  
• lakin Mersin maçı sonrasında evimizdeki 8 hafta için ve 8 haftada yaratacağımız
  
• “Adanaspor Deplasmanı Fobisi” için
  
• en çok futbolcularımıza ihtiyacımız vardır.
  
• (tam burada lig Tv reklamında -2015’e kadar diyor ya- tonlama ve vurgunun en üst düzeye çıktığı sesi düşünün: ))
  
• Vira Adanaspor’um,
  
• sadece bu hafta için değil
  
• devamındaki o 8 hafta için,
  
• 3x9=27 için…

Sadece Bizim Olan O Atkıya Dair

Geçen hafta sonu Yıldırım Demirören Adana’ya geldi. Olanları biliyorsunuz. Karşılama, atkı takma, futbolcu isteme mevzuları. Duyduklarımın, okuduklarımın yalancısıyım. Gitmedim görmedim. Ama olay bu haliyle de büyük bir vahamet içeriyor. İnsanın kanı donuyor bre, tüyleri diken diken oluyor. Oraya giden arkadaşların Adanasporluluklarından, iyi niyetlerinden zerre kadar kuşku yok. Ama işte Nietzsche de demiş diyeceğini bu konuda: Cehenneme giden yol, iyi niyet taşlarıyla döşenmiştir, diye… Amaç kimseye saldırmak, suçlu filan ilan etmek de değil fakat incinmiş bir Adanasporluluğu da görmezden gelemeyiz. Kendi adıma kabul etmediğim, “Adanasporlu” sıfatımla asla ve kat’a yan yana düşünmediğim bir eylem. Olayın muhatapları çıkıp bir açıklama yapmalı, bu karşılama ve o sırada yaşananlar sadece bizi ilgilendirir, şahsımızın tasarrufudur, Adanaspor camiasını bağlamaz diye… Efkârımız biraz olsun azalır.

Ali Cem Karabük maçından sonra bir “keşke” yazısı kaleme almıştı. Ben de ona bir nazireyle Adanaspor tarihinin bu kara vakasını bağlayayım.

• Keşke o uçak İstanbul’dan hiç kalkmasaydı.