Hiçbir kabilenin, değil yabancılara, birbirlerine bile yurtlarını satmaya hakkı yoktur. 
Bir sürgün dönüşü yazıyorum sana
Yatağı belli kendi yok nehirler gibiyim
Öfkeyle, umutla, kavgayla
Adımladığımız yollar
Her gün başımızı soktuğumuz
Kibrit kutusu evler
Sırt sırta dövüştüğümüz dostlar
Hiçbiri ama hiçbiri yok
Yollar genişlemiş
Evler büyümüş
Dostluklar yenik buralarda
Klavye başında haykırıyor gençlik
Kendi gölgesinden korkar olmuş kadınlar
Büyük laflar edilirken
Yitip giden her kadının ardından
Dişlerinin arasındaki eti temizliyor
Bilmem hangi kentin hangi cezaevinde
Gün sayan canavarlar
Kadınlar ölüyor Usta
Soframızdaki yerleri boş kalıyor
Bir sürgün dönüşü yazıyorum sana
Ağla yüreğim, ağla diyorum
Ağla ve örsele vicdanları
Çünkü diyorum
Çünkü sen
Sokaklarda ürkek
Tedirginsin evde
Yürekleri yakar da
Duyulmaz sesin hiçbir yerde
Ağla yüreğim, diyorum
Sen ki
Türkü türkü dillerdesin
Sen ki
Mani mani sevdalardasın
Sen ki Özgecansın üniversite yollarında
Cerensin dereleri yukarı akan kentte
Ağla yüreğim, diyorum
Ağla ve örsele vicdanları.
Fatin Murat Seferbeyoğlu