Dostlarla Adanasporluluk
Az önce Konya’dan, okul yıllarında kalma bir arkadaşım aradı, Hulusi! Hakikaten Hulusi Kentmen misali bir arkadaş: )) Yıllar geçti muhabbet geçmedi. “senin yüzünden, diyor Adanaspor’u da izliyorum. Yoruluyorum ama. Derdim oldunuz, diyor.” Eyvallah Hulusi.
Geçende aynı şeyi Kayseri’den sevgili İbrahim diyordu. “Bizimkiler 4 atınca vallahi üzüldüm. Aklım ister istemez Adanaspor’da kalıyor. Nasıl bir şey ki bu?” ama ne güzel bir şey bu: )) Abartısız sevinçler, tadında bir efkârdır bu.
Erdal da benzer içerikte bir şeyler demişti birkaç gün önce, başka takımdan olmasına rağmen;) “Kardeş, Adanaspor yenilince hemen aklıma geliyorsun, çok üzülme!” O da üzülüyor.
Hep birlikte seviniriz hep birlikte üzülürüz. Derin köklü ağaçlar gibi değil mi, uzaklara nüfuz ediyor, başka köklerle karışıyor. Bir de bu cepheden seviyoruz bir Adanaspor’u. İyi de ediyoruz: ))
Bizimle bir lezzeti paylaşan her bir arkadaşımıza, yakından uzağa sevgiler o zaman!